حمله بر یک رسانه؛ از ضعف حکومت تا خفه کردن آزادی بیان

نمونه های زیادی مبنی بر ترور، آزار و اذیت خبرنگاران و یا هم از بین بردن رسانه‌ها در این کشور، از سوی حلقه‌های تروریستی و افراطی در تاریخ یک دهه اخیر کشور وجو دارد.

امروز سه حمله انتحاری در دفتر مرکزی یک رسانه و یک مرکز فعالیت‌های فرهنگی رخ داد. به اساس گزارش‌های رسانه‌ای و به نقل از منابع رسمی دولت افغانستان، تا کنون ۳۰ کشته و ۵۰ زخمی در پی داشته داشته است.
این حمله بر خبرگزاری صدای افغان (آوا) رخ داد و تا هنوز کسی، گروه یا سازمانی مسئولیت آن را به عهده نگرفته است.
گذشته از چرایی و چگونگی این اتفاق، تاثیرگذاری فعالیت رسانه‌ای و واکنش افراطیت در برابر آن، از مسئله‌ها و پرسش‌های اساسی به شمار می‌رود.
پیش از این نیز، شاهد تلاش‌ها و کارکردهای عناصر تندرو در راستای تضعیف کار حرفه روزنامه‌نگاری بوده‌ایم. نمونه های زیادی مبنی بر ترور، آزار و اذیت خبرنگاران و یا هم از بین بردن رسانه‌ها در این کشور، از سوی حلقه‌های تروریستی و افراطی در تاریخ یک دهه اخیر کشور وجو دارد.
در کنار سایر ابعاد این موضوع، تحلیل نقش و جایگاه عوامل بیرونی این هراس افکنی‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است. به بیان دیگر، باید روی این مسئله تمرکز کرد که چه کسانی و به چه دلایلی از روزنامه‌نگاران می‌ترسند؟
با رشد ارزش آزادی بیان، فرهنگ انتقاد و تقویت ارزش‌های بشری، منافع کدام سازمان‌ها و افراد به خطر مواجه می‌شود؟
بدون شک، منافع شخصی و تیمی کسانی در این جا زیر سوال می‌رود که روند فعالیت‌های شان با ارزش های بشری و انسانی در تضاد است و انتقاد از عوامل ناامنی، افراطیت و مواد مخدر را خطر بزرگی برای رشد سازمانی و یا کاری شان می‌دانند.
افغانستان در اولین پله‌های توسعه فرهنگی قرار دارد و روزنامه‌نگاران از عوامل مهم این روند به حساب می‌آیند. آن‌ها هرچند از لحاظ اقتصادی، جزو دسته اول سرزمین به شمار نمی‌روند؛ اما بی‌تردید از روشن‌فکرانی هستند که آزادانه و بی‌باکانه خشونت، ترور، افراطیت و عوامل نابرابری‌های اجتماعی را در کشور نقد می‌کنند؛ چه آن‌ها منابع بیرونی باشند و چه ستون پنجمی‌ها یا حلقات سازمانی داخل.
بدون شک، این روحیه با رفتارهای ساختارمند عناصر ترور و ناامنی و بی‌عدالتی سر سازش ندارد و زمینه‌ای برای ایجاد عناصر خشن از سوی چنین نهادها می‌شود.
نتیجه این نوشتار این است، همانطور که فعالیت‌های فرهنگی و انسانی از عوامل عمده توسعه به حساب می‌آید، تاثیرگذاری روزنامه‌نگاران بیش از پیش در این روند قابل لمس است و به نگرانی جدی عوامل ناامنی و نابسامانی این سرزمین تبدیل شده است.
سید عبدالبصیر مصباح- خبرگزاری دید- تهران