روند صلح؛ مذاکره میان‌افغانی پس از توافق امریکا بی‌معنی است
آغاز گفتوگوهای میان‌افغانی پس از نهایی شدن توافق امریکا با طالبان به میزان بی‌باوری مردم خواهد افزود. وقتی امریکا و طالبان به توافق رسیدند، مذاکرات میان‌افغانی در پروسه چه معنایی دارد؟
این روزها بار دیگر در حالی روی مذاکرات میان‌افغانی تاکید می‌شود که در افغانستان هیچگونه اجماع سیاسی و توافق نظری در پروسه صلح با گروه طالبان وجود ندارد. وزارت دولت در امور صلح اعلام کرده است که تا دو هفته دیگر گفتوگوهای میان‌افغانی در یکی از کشورهای اروپایی برگزار خواهد شد. زلمی خلیلزاد نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا برای صلح افغانستان نیز گفته است که مذاکرات میان‌افغانی پس از نهایی شدن توافق ایالات متحده امریکا با طالبان آغاز خواهد شد. دور هفتم مذاکرات قطر میان امریکا و طالبان به پایان رسیده است و در روزهای اخیر با سفر عمران خان نخست‌وزیر پاکستان به امریکا، اسلام‌آباد و واشنگتن در مورد جنگ افغانستان باهم چانه زنی دارند.
آغاز مذاکرات میان‌افغانی پس از توافق امریکا با گروه طالبان اندکی پرسش برانگیز و مشکوک است. تا این دم کابل در پروسه صلح غایب بوده و منتظر تا دیپلمات‌های امریکا جزئیات گفتوگوهای شان را با کابل شریک بسازد. نه حکومت و نه احزاب سیاسی در این پروسه به طور باید و شاید دخیل بوده‌اند. شاید منطق مذاکرات میان‌افغانی پس از نهایی شدن توافق امریکا با طالبان این باشد که یک فهرست از کابل مشخص شود تا با طالبان گفت‌وگو کنند. آغاز گفتوگوهای میان‌افغانی پس از نهایی شدن توافق امریکا با طالبان به میزان بی‌باوری مردم خواهد افزود. وقتی امریکا و طالبان به توافق رسیدند، مذاکرات میان‌افغانی در پروسه چه معنایی دارد؟ درست است که در افغانستان در پیوند به صلح اجماعی وجود ندارد اما حضور کابل در این پروسه حتمی است. تا این دم طالبان از هر نوع مذاکره با حکومت افغانستان امتناع کرده است. این رویکرد امریکا به تفکر طالبان بیشتر کمک می‌کند. البته نباید فراموش کرد که این امریکا بوده است که به طالبان بیشتر مشروعیت داده – بخشیده است. حالا دیده می‌شود به طور عمده طالبان، امریکا و پاکستان روی صلح و جنگ افغانستان باهم چانه و رای زنی می‌نمایند. به اسدلال نویسنده حضور منفعل کابل در روند مصالحه با طالبان از تبعات نبود اجماع سیاسی در زمینه صلح است. پیکارهای انتخاباتی آغاز شده است و پروسه صلح هم به مراحل حساس خود رسیده است، اما متاسفانه هنوز ما در افغانستان شاهد یک اجماع سیاسی در این زمینه نیستم. در چنین وضعیتی بیشترین قربانی را کابل و مردم آن متحمل می‌شوند. اکنون تمام طرف‌ها باید در کابل گرد هم جمع شوند با دست کشیدن از اختلافات به فکر اجماع سازی شوند.
