صف‌آرایی ائتلاف نجات؛ خبری در راه است!
عطا محمد نور در تازه‌ترین صحبت‌هایش گفته است که «اگر حکومت اعلامیه ائتلاف نجات را تطبیق نکند، ما آن را به زور بازوی خود تطبیق می‌کنیم.»
والی بلخ در ادامه از حکومت خواست که به انحصار و استبداد پایان دهد و بیش از این با سرنوشت مردم بازی نکنند. رییس اجرایی حزب جمعیت اسلامی همچنان گفت که ائتلاف، پای کج حکومت را راست می‌کند.
اظهارات آقای نور در حالی مطرح می‌شود که امروز ائتلاف نجات در شهر مزارشریف همایش اعتراضی-مردمی به راه انداخت که طی آن هزاران نفر به سرک‌ها ریختند و حمایت‌شان را از «ائتلاف نجات» اعلام داشتند.
از سوی دیگر، محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان با سخنان تندی حکومت را مورد انتقاد قرار داده و گفت که در برابر استبداد و حق‌تلفی ارگ‌نشینان خواهند ایستاد. عملکردهای قومی حکومت، دامن‌زدن به تبعیض و بی‌عدالتی، مواردی بود که آقای محقق از آن انتقاد کرد و تاکید داشت که حکومت باید به این موارد منفی نقطه‌ی پایان بگذارد.
از سوی دیگر، نماینده حزب جنبش ملی به رهبری جنرال دوستم نیز بر پایان ظلم و خودکامه‌گی «تیم خاص ارگ» تاکید کرد و ائتلاف نجات را نیرویی دانست که می‌تواند در این شرایط حساس، وضعیت را بهبود ببخشد.
موضع‌گیری‌های تند و بی‌پیشینه سران ائتلاف نجات در حالی صورت می‌گیرد که از یک‌سو وضعیت امنیتی کشور رو به وخامت بوده و از سوی دیگر، نارضایتی‌های مردمی نیز به شدت اوج گرفته است. با این حال، پرسش اصلی اینست که اگر حکومت به خواست‌های ائتلاف نجات تن ندهد، وضعیت به کدام سمت خواهد رفت؟
به نظر می‌رسد ادامه مسیر حکومتداری به شکل کنونی و نادیده گرفتن خواست مخالفان سیاسی ارگ، تبعات و پیامدهایی منفی‌ای خواهد داشت. از جمله:
– چند دستهگی سیاسی و اجتماعی در کشور عملاً رقم می‌خورد و در این میان، چهره‌های پرنفوذ و صاحب اقتدار که اکنون در مقابل تمامیت‌خواهی ارگ، تهدید جدی به حساب می‌آیند، با تمام قدرت در پیِ بسیج مردم خواهند شد و در نتیجه حکومت موازی اعلام می‌شود. این امر چندان هم دور از تصور نیست؛ چه این‌که معاون اول ریاست جمهوری، شمار زیادی از وزرا و والیان قدرتمند و دیگر چهره‌های مطرح سیاسی- حکومتی در صف مخالف ارگ ایستاده‌اند و خواستار «تغییر» هستند.
– فرض دیگر اینست که در صورت ادامه این وضعیت شکننده و طاقت‌فرسا، شکاف‌ها و اختلافات سیاسی روز به روز افزایش یابد و از میان این غایله، کسانی که در مخالفت نظامی با حکومت و مردم افغانستان هستند، بیش‌ترین سود را به دست می‌آورند. اختلاف و چند دستهگی در این سوی و برنامه‌ریزی و دقت عمل در آن سوی دیگر، کار حکومت را دشوارتر از هر زمانی می‌کند و قطعاً روحیه هراس‌افکنان را در میدان‌های نبرد جری‌تر می‌کند و همین است که ولسوالی‌ها یکی پس از دیگری سقوط می‌کند و هر روزه بخشی از مملکت در آتش جنگ می‌سوزد.
در صورتی که حکومت نتواند برای بهبود روند حکومتداری کاری مثبت انجام دهد و به خواست سران ائتلاف که بخشی از خواست مردم افغانستان نیز هست، توجه نکند، ممکن است ارگ و مخالفان سیاسی‌اش وارد مرحله و معرکه تازه‌ای شوند که در فرجام، قسمت زیادی از توانایی‌های دو طرف صرف تضعیف یکدیگر خواهد شد و اینجاست که بازنده اصلی «ملت» است، چه این‌که سرنوشت سیاسی‌شان را به دست کسانی سپرده‌اند که در آزمون حکومتداری، صداقت عمل ندارند.
ضیا موسوی- خبرگزاری دید
