چهارچوب پروسه کابل۲؛ از اجماع روی صلح تا امتیازدهی برای طالبان

در بیانیه چارچوب کاری کنفرانس پروسه کابل۲ که از سوی حکومت به نشر رسیده روی اجماع ملی برای رسیدن به صلح پایدار تاکید شده و امنیت و صلح را خواست تمام اقشار جامعه دانسته است.
از جانب دیگر در این سند چارچوب کاری امتیاز‌هایی به طالبان داده شده است که پیش از آن وجود نداشت، ولی حکومت تاکید کرده است که این مسئله پس از مشوره با بزرگان، نمایندگان اقشار مختلف جامعه و زنان تدوین شده و نیاز است که در یک اجماع ملی به صلح برسیم.
به گزارش خبرگزاری دید، در این چارچوب کاری روند کابل۲ مواد زیادی برای دست یابی به یک صلح پایدار برای مذاکره با گروه‌های مخالف مسلح دولت به ویژه طالبان تحریر شده است.
در بخشی از این چارچوب آمده است: ما این پیشنهاد را بدون هیچ پیش شرطی به منظور دست‌یابی به موافقتنامه صلح که شامل موارد ذیل باشد، ارایه می‌نماییم:
１- تأمین حقوق و مکلفیت‌های تمامی اتباع (به ویژه زنان) مطابق قانون اساسی.
２- پذیرفتن قانون اساسی ویا تعدیل آن مطابق احکام قانون اساسی.
３- پیشبرد فعالیت‌های نیروهای دفاعی و امنیتی و خدمات ملکی در مطابقت با قانون.
４- اجازه ندادن برای هیچ گروه مسلحی که با شبکه‌های تروریستی فراملی، سازمان‌های تبهکار فراملی و نهادهای دولتی ویا غیر دولتی که به دنبال نفوذ در افغانستان می‌باشند.
همچنان در بخشی دیگر از این چارچوب برای رفتن به سوی صلح پایدار موارد ذیل به عنوان آماده‌گی حکومت برای رسیدن به صلح پیشنهاد شده است: ما گام‌های ذیل را به منظور آشتی و مصالحه پیشنهاد می‌نماییم:
۱- یک روند سیاسی: آتش بس، شناخت به عنوان حزب سیاسی، ترتیبات اعتماد سازی انتقالی و انتخابات فراگیر، معتبر، آزاد و عادلانه.
۲- یک چارچوب قانونی: بازنگری قانون اساسی، عدالت و حل شکایات، تطبیق قوانین و فرامین، رهایی زندانیان و حذف نام آنان از لست تحریم‌ها.
۳- سازماندهی مجدد نهادهای دولت: حاکمیت قانون و اصلاحات، توسعه و انکشاف متوازن، استقرار مجدد مهاجرین و بی جا شدگان داخلی.
۴- امنیت: تأمین امنیت برای تمامی اتباع و هم‌چنان کسانی که خواهان آشتی بوده و مجدداً به دولت مدغم می گردند.
５- توسعه و انکشاف اقتصادی/اجتماعی: رشد فراگیر و پایدار، دسترسی مساویانه به زمین و دارایی‌های عامه، مبارزه با فساد، برنامه‌های ملی اشتغال‌زایی، ادغام مجدد مهاجرین و جنگجویان سابق.
６- حمایت و مشارکت جامعه بین‌المللی: حمایت مالی دیپلماتیک، حذف تحریم‌ها و وضعیت جنگجویان خارجی.
７- روش‌های تطبیقی، تعیین اهداف عاجل، کوتاه مدت و میان مدت و نظارت و تأیید میکانیزم‌ها و ترتیبات.
در بخشی دیگر از این سند از طالبان خواسته شده که نظریان و پیشنهادات خود را در مورد چگونگی گفت‌وگوهای صلح بیان کرده و به عنوان یک جناح سیاسی عمل کنند.
در این بخش همچنان امتیاز‌های خاصی برای طالبان و رهبری این گروه برای آماده شدن به گفت‌وگوهای صلح داده شده است که از آن جمله صدور پاسپورت، آزادی سفر، دسترسی آن‌ها به رسانه‌ها، از میان برداشتن تحریم‌ها و انتقال خانواده‌های آنان است.
مواد ذیل در این بخش آمده است:
１- حمایت هماهنگ شده بین‌المللی دیپلماتیک برای پیشنهاد صلح به طالبان.
２- یک ابتکار منطقه‌‌ای که تلاش‌های گوناگون کشورها یا سازمان‌های منطقه‌ای را با پروسۀ کابل هماهنگ نموده و از پیشنهاد صلح با طالبان حمایت کند.
３- گفتگوهای جِدی به رهبری جهان اسلام جهتِ مقابله با استفاده از برداشت و تفسیر از متون دینی برای توجیه نمودن جنگ‌های تعریف ناشده.
４- تلاش‌های هماهنگ شده و همه‌گانی برای قناعت دادنِ پاکستان در رابطه با فواید و مزایای یک افغانستان با ثبات برای راه‌اندازی گفتگوهای همه جانبه دولت با دولت و حمایت از پیشنهاد صلح با طالبان.
５- پشتیبانی از تطبیق موافقتنامۀ صلح، به ویژه ادغام مجدد مهاجرین وجنگجویان سابقه.
６- حمایت از هرگونه ابتکار در راستای تأمین صلح در افغانستان از طریقِ پشتیبانی از ترانزیت، تجارت وسرمایه گذاری، اصلاحات و استراتیژی مبارزه علیه فسادِ اداری دولت و حمایت از انتخابات پارلمانی ۱۳۹۷ و ریاست جمهوری ۱۳۹۸.
گفتنی است که در آخر این سند چارچوب کاری بر دخالت زنان و پاکستان و تاثیرگذاری آنان در روند صلح تاکید شده است.