پس از پیوستن گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی، به روند صلح حکومت وحدت ملی و آمدنش به کابل موضوع اجماع ملی را در اولین بیانیه رسمی خویش در ارگ ریاست جمهوری اعلام کرد.
اکنون نیز با بالا گرفتن تنش‌ها میان شماری از گروه‌های سیاسی و حکومت وحدت ملی و ایجاد ائتلاف میان (دوستم، نور و محقق)، این حزب با صدور اعلامیه‌ای گفته است که در برابر هر حرکتی که به روند اجماع ملی صدمه بزند ایستادگی خواهد کرد.
حالا پرسشی که به میان می‌آید این است که اجماع ملی از نظر حزب اسلامی و شخص حکمتیار چیست و چگونه تعریفی از آن در راهبرد سیاسی آینده آقای گلبدین حکمتیار هست.
موضع‌گیری‌های حکمتیار در برابر حوادث اخیر در کشور و واکنش این چهره سیاسی در برابر معترضان کابلی نشان می‌دهد که او تعریف خاص خودش را از این اصطلاح سیاسی دارد.
گلبدین حکمتیار در اولین سخنرانی‌اش، پس از پیوستن به روند صلح تاکید کرد که افغانستان به یک حکومت متمرکز و نیرومند نیاز دارد و باید تمام صلاحیت‌ها و اختیارات منحصر به دستگاه مرکزی قدرت در کابل باشد.
حکمتیار مخالفت با هر گونه تقسیم قدرت و شکل‌گیری دولتی با تکثر قومی را در این کشور، در کارنامه دارد و حالا هم با پیش کشیدن مسئله اجماع ملی می‌خواهد اهداف حزبی خویش را دنبال کرده و گروه‌های سیاسی دیگر را از قدرت کنار بزند.
افغانستان از جمله کشورهایی است که گروه‌های قومی مستقر در آن در محور احزاب قومی خودشان را تثبیت کرده و در عمل نیز هر حرکت این احزاب را به نفع قوم خود می‌پندارند.
حالا که احزاب زیادی مخالف سیاست‌های ارگ ریاست جمهوری و انحصار قدرت در دفتر رییس جمهوری استند و از آن طرف گروه‌های مخالف مسلح نیز هر روز حملات‌شان را با شدت بیشتر بر مواضع نیروهای امنیتی ملی ادامه می‌دهند، حکمتیار مصرانه بر طبل حمایت از ارگ می‌کوبد و خواهان اجماع ملی است.
در چنین وضعیتی چه تعریفی می‌توان از اجماع ملی داد؛ جز همان امتیازگیری‌های سیاسی با استفاده از کلان‌روایت سیاسی مثل اجماع ملی.
حزب اسلامی حکمتیار در سال‌های گذشته انشعاب‌های زیادی را تجربه کرده و این شاخه شاخه شدن‌ها بر اهمیت و قدرت سیاسی این حزب تاثیر منفی گذاشته است.
حکمتیار اگرچه از چهره‌های پرنفوذ سیاسی در دوران جهاد بود ولی پس از پیروزی مجاهدین، در جنگ مسلحانه با دولت اسلامی قرار گرفت که این موضوع باعث انزوای او شده و برای بیش از بیست سال دور از تحولات سیاسی ماند.
انزوای حکمتیار از صحنه سیاست کشور باعث تضعیف هر چه بیشتر حزب اسلامی شد؛ چیزی که برای هواداران این حزب قابل قبول نیست.
حالا حزب اسلامی با عنوان کردن اجماع ملی می‌خواهد نقش بیشتری در حکومت داشته باشد و از این راه امتیازهای زیادتری بگیرد.
دور ماندن حزب اسلامی از نهاد قدرت زمینه را برای نیرومندتر شدن رقیب سنتی‌اش جمعیت اسلامی فراهم کرد ولی اکنون حزب اسلامی زیر چتر اجماع ملی می‌خواهد جمعیت اسلامی را کنار زده و شریک درجه یک قدرت شود.
ظاهر شکوهمند- خبرگزاری دید
