حملات دا/عش؛ تروریزم با «انکار» مهار نمی‌شود!
هرچند می‌توان بر این نکته تاکید کرد که مبارزه با تروریزم ایجاب می‌کند که نیروی فکری و میدانی زیادی در یک محور انسجام بیابد تا موفقیت حاصل آید، اما در مورد افغانستان، باید از این موضوع غافل نشد که طا-لبان با تصاحب اقتدار سیاسی و تحمیل دیدگاه‌های سیاسی-جناحی خویش بر کلیت کشور، مسئول خط اول مهار گروه داعش در جغرافیای کشور هستند
همزمان با ادعاهای روتین مقام‌های طا-لبان مبنی بر عدم حضور فزیکی، سرکوب و نابودی داعش در افغانستان، این گروه در کمتر از یک ماه مسئولیت دو رویداد خونین تروریستی را به دوش گرفت. در ۱۰ ثور سال روان خورشیدی، شماری از نمازگزاران شیعه در ولسوالی گذره هرات هنگام ادای نماز مغرب مورد حمله مسلحانه تروریستی قرار گرفتند که مسئولیت آن را گروه داعش به دوش گرفت. در این حمله دست کم ۷ تن به شمول کودکان کشته شدند. همچنان روز گذشته مسئولیت حمله بر موتر حامل طا-لبان را در بدخشان که منجر به کشته شدن سه عضو طا-لبان شد، داعش به دوش گرفت.
چند روز پیش از حمله گروه داعش بر نمازگزاران شیعه در هرات، ملا محمد یعقوب مجاهد سرپرست وزارت دفاع حاکمیت موجود، در دیدار با هیئت مالیزیایی حضور فزیکی این گروه را در افغانستان انکار کرد. مجاهد گفت که گروه داعش در افغانستان حضور فزیکی ندارد. همچنان مولوی امیرخان متقی وزیر خارجه سرپرست در هنگام افتتاح نمایشگاه تجارتی «افغان-قزاق» در کابل گفت که برخی کشورهای همسایه داعش حمایت می‌کنند. او هرچند از هیچ کشور نام نبرد اما بنا بر تبصره‌هایی که تارنمای «المرصاد» مربوط به طا-لبان منتشر کرد، احتمال بلندی وجود دارد که منظور آقای متقی تاجیکستان و پاکستان بوده است.
قبلاً در مطلبی نوشتم که گروه داعش برای اثبات حضور خود در افغانستان و نفی روایت طا-لبان هم که شده، بر شدت حملاتش در این کشور خواهد افزود؛ زیرا گروه داعش اکنون پس از شکست سنگین در عراق و سوریه، در پی ترمیم وجهه خود و جلب توجه جهان است. گروه داعش در افغانستان حضور دارد و این موضوع غیر قابل انکار است، اما مسئله‌ای که باید روی آن درنگ شود، این است که گروه داعش به رغم آنچه می‌خواهد از توانایی خود به نمایش بگذارد، ضعیف است، نا ندارد و اندک فشار نظامی-استخباراتی می‌تواند بیخ و ریشه آن را بخشکاند. چیزی که در بیشتر از دو سال گذشته، صورت نگرفته است. مقام‌های طا-لبان به جای مبارزه واقعی با داعش، همواره در پی انکار آن بر آمده اخیراً نیز به فرافکنی اطلاعاتی روی آورده‌اند.
اظهارات چند روز قبل ملا امیرخان متقی، ملا یعقوب مجاهد و محتوای برخی رسانه‌های وابسته به طا-لبان را می‌توان در همین دایره تفسیر کرد. اما پدیدار تروریزم در کل و در اینجا داعش اخصاً چیزی نیست که بتوان با انکار و فرافکنی از روی آن گذشت. داعش همانند تمام سازمان‌های تروریستی سلف و خلف پیچیدگی‌های مخصوصی دارد که برای اضمحلال آن باید در گام نخست عزم جزم علیه آن وجود داشته باشد و در قدم دوم موضع سیاسی نسبت به آن به صورت آشکار و منسجم و عملی، تعریف شود.
هرچند می‌توان بر این نکته تاکید کرد که مبارزه با تروریزم ایجاب می‌کند که نیروی فکری و میدانی زیادی در یک محور انسجام بیابد تا موفقیت حاصل آید، اما در مورد افغانستان، باید از این موضوع غافل نشد که طا-لبان با تصاحب اقتدار سیاسی و تحمیل دیدگاه‌های سیاسی-جناحی خویش بر کلیت کشور، مسئول خط اول مهار گروه داعش در جغرافیای کشور هستند. این موضوع برای کشور اهمیت حیاتی دارد و با هیچ تردستی سیاسی نمی‌توان به توجیه غفلت مضاعف ناشی از نادیده‌انگاری و فرافکنی پرداخت.
