از مغلگی تا سپیری و از پاکستان تا تاجیکستان
من یک توطئه بزرگ پشت این می‌بینم. سلب اعتماد از عمران خان توسط ارتش پاکستان از طریق پارلمان به دستور امریکا، اعلام وفاداری به امریکا توسط جنرال باجوا و همچنین شهباز شریف و حمله فوری به افغانستان تحت حاکمیت طالبان
سال ۱۳۲۸ بود و من شاگرد صنف سوم در پغمان بودم. یادم می‌آید در روزنامه رسمی اصلاح که نزد پدرم بود در مورد بمباران هواپیمای پاکستانی در مغلگی پکتیا مطلبی نوشته شده بود. پدرم به همراه همکارانش و بزرگان محل نیز با عصبانیت از این ماجرا صحبت می‌کردند. ویرانی و نفرت عمیقی که این وقایع غم انگیز در مغز من به جا گذاشت، هنوز باقی است.
در نیم قرن گذشته، ارتش پاکستان تجاوزات و اقدامات جنایتکارانه متعدد و بی‌موردی را علیه کشورمان انجام داده است، اما اکنون پس از گذشت هفتاد و سه سال از حمله به مغلگی، دوباره در سپیری خوست این حادثه تکرار شد.
ساعت سه بامداد، در سحر ماه مبارک رمضان، جت‌های پاکستانی بر روی غیرنظامیان و خانواده‌های آوارگان وزیری که سال‌ها پیش توسط ارتش پاکستان سرگردان شده بودند، در چهار قریه حمله انجام دادند که ده‌ها کشته و ده‌ها زخمی برجای گذاشت.
در درگیری با طا-لبان در گربز در امتداد خط دیورند سه تن از نیروهای مرزی طا-لبان را کشتند. در همین حال، توپخانه و راکت های پاکستانی در ولسوالی شلتون کنر، پنج کودک و یک زن را کشته و چند تن دیگر را زخمی کردند. در نیمروز، در تیراندازی پاکستانی‌ها یک افغان کشته و هشت تن دیگر زخمی شدند.
این نقض آشکار تمامیت ارضی و حاکمیت ملی یک کشور مستقل و نقض فاحش قوانین بین‌المللی است. ما عمیق ترین نفرت خود را ابراز می‌کنیم و این جنایات را به شدت محکوم می‌کنیم. ما همچنین از طالبان و نماینده افغانستان در سازمان ملل می‌خواهیم که به شیوه‌ای مناسب به شورای امنیت شکایت کنند.
من یک توطئه بزرگ پشت این می‌بینم. سلب اعتماد از عمران خان توسط ارتش پاکستان از طریق پارلمان به دستور امریکا، اعلام وفاداری به امریکا توسط جنرال باجوا و همچنین شهباز شریف و حمله فوری به افغانستان تحت حاکمیت طالبان.
چند روز پیش نیز گزارش شد که حرکت طیاره‌های بدون سرنشین در نیمروز توجه مردم محلی را به خود جلب کرده است. همچنین این احتمال وجود دارد که ارتش پاکستان با ارائه یک پایگاه آشکار یا پنهان به ایالات متحده موافقت کرده باشد. با خروج عمران خان، موضع تند علیه طا-لبان قطعاً ریشه دوانده است.
از سوی دیگر، اعلان‌های جنگی رنگارنگی علیه طا-لبان داده شده است و به ویژه تاجیکستان با حمایت یونیسف و بنیاد آقاخان اردوگاهی را برای پناهجویان احتمالی افغان در جنوب این کشور ایجاد کرده است. این کمپ که شبیه یک شهرک است و به نظر من نه برای پناهندگان بلکه برای جنگجویان ساخته شده است، نشان از آمادگی برای بسیاری از اتفاقات بد و دیگر جنگ های داغ و خونریزی دارد.
این اولین بار است که قبل از شروع هر جنگی، اردوگاهی شبیه به پناهجویان با کمک جامعه جهانی در کشوری ایجاد می‌شود. این بدان معناست که جنگ دیگری قریب الوقوع است و اگر طرح امریکا اجرا شود، می‌تواند منجر به جدایی تاجیکستان از روسیه شود.
مقامات طا-لبان باید کوتاه بیایند، از نادیده گرفتن حقوق مردم و آزادی‌های انسانی دست بردارند، قدرت انحصاری خود را رها کنند، به سوی مشروعیت و دموکراسی حرکت کنند و به ارزش‌های بین‌المللی احترام بگذارند. خدا نکند کشور ما دوباره مورد تهاجم قرار گیرد و دشمنان از آن سوء استفاده کنند.
