استعفای صلاح‌الدین ربانی؛ واکنش‌ها و حواشی
حمید عبیدی روزنامه‌نگار در این خصوص می‌گوید که استعفای آقای ربانی در شرایط کنونی، می‌تواند به این معنی باشد که وی از باخت تیم ثبات و همگرایی به ریاست عبدالله عبدالله و بُرد تیم دولت‌ساز به ریاست اشرف غنی مطمئن شده است.
استعفای صلاح‌الدین ربانی سرپرست وزارت خارجه با واکنش‌های تند برخی چهره‌های سیاسی و مردم افغانستان مواجه گردیده و می‌گویند که وی در اجرای امور کاری وزارت خارجه ناکام بوده است.
به گزارش خبرگزاری دید، جعفر مهدوی عضو پیشین مجلس نمایندگان در پیوند به استعفای آقای ربانی گفته است که رفتار تبعيض‌آميز آقای صلاح‌الدين ربانی در استخدام، تغيير و تبديلی‌ها در وزارت خارجه در مقايسه با آنچه داكتر غنی متهم است، به‌مراتب بيشتر و وحشتناک‌تر بود.
مهدوی افزود: تصوری كه از جناب ايشان دارم اگر جايگاه، صلاحيت و قدرت داكتر غنی را می‌داشت، فكر كنم تا حالا همه مجبور بودند به «تفنگ» پناه ببرند.
همچنین عارف رحمانی عضو مجلس نمایندگان گفته است که متن استعفای ربانی حاوی اشاراتی جدی درباره نزاع دیرپای او و محمد اشرف غنی رییس جمهور است.
رحمانی افزود: صلاح‌الدین ربانی به رغم این که فردی زیرک و توانمند است، اما نتوانست در عرصه سیاست خارجی خوش بدرخشد. او همچنین در عرصه ایجاد یک ساختار با مشارکت عادلانه همه اقوام و شهروندان افغانستان در وزارت خارجه ناموفق بود.
شاه‌حسین مرتضوی مشاور فرهنگی رییس جمهور در این مورد می‌گوید که صلاح‌الدين ربانی در تمام دوره ماموريتش در تمام سخنرانی‌ها و بيانيه‌های رسمی به‌جای موقف حكومت، بيشتر موقف جمعيت اسلامی را بيان كرد.
مرتضوی افزود: ربانی به‌جای فعال‌سازی دستگاه سياست خارجی، بيشتر مصروف ايتلاف‌ها و رايزنی‌های سياسی عليه حكومت بود و در تمام نشست‌هایی كه عليه حكومت جريان داشت از تركيه گرفته تا كابل، مسكو، قطر و… ديدگاه آقای ربانی همسو با جريان‌های مخالف سياسی حكومت قرار داشت.
وی تصریح کرد: ديدگاه رييس جمهور برای سياست خارجی واضح بود. نقشه راه سياست خارجی در ۵ حلقه تعريف شده بود اما آقای رباني برای خود نقشه راه داشت و همان نقشه را كه برخاسته از اهداف حزبی بود تعقيب می‌كرد.
مشاور فرهنگی رییس جمهور با بیان این که مديريت سياست خارجی كشور در فضای پيچيده امروز ضرورت به درايت قوی سياسی و نگاه فراتر از دايره كوچک حزبی و سمتی دارد، گفت: آقای ربانی فرصت‌های زيادی را ضايع كرد و خیلی ناوقت استعفا كرد و اين استعفا بهتر بود سال‌ها قبل صورت می‌گرفت تا وزرات خارجه در مسير اصلی خود كه فعاليت مسلكی در عرصه سياست خارجی است قرار می‌گرفت.
شاه‌حسین مرتضوی افزود: گزارش «میک» نشان داد كه تقرری‌ها بر اساس گرايش‌های حزبی و سمتی تا چه پيمانه اين وزارت را فلج كرده است. وزارت خارجه ضرورت به اصلاحات بنيادی دارد تا بتواند از جايگاه افغانستان در همه جا نمايندگی با عزت داشته باشد.
مرتضوی تصریح کرد: آقای ربانی شخصيت آرام و منعطف سياسی است اكنون بهتر می‌تواند در نقش رهبر جمعيت اسلامی به فعاليت‌های حزبی خود تمركز داشته باشد.
در همین حال، حمید عبیدی روزنامه‌نگار در این خصوص می‌گوید که استعفای آقای ربانی در شرایط کنونی، می‌تواند به این معنی باشد که وی از باخت تیم ثبات و همگرایی به ریاست عبدالله عبدالله و بُرد تیم دولت‌ساز به ریاست اشرف غنی مطمئن شده است، در غیر آن برای این استعفای آن هم بی‌معنی در ثانیهٔ آخر هیچ معنای دیگری نمی‌توان یافت؛ زیرا در روزهای اخیر هیچ چیز نو دیگری به میان نیامده تا این استعفا را توجیه کرده بتواند.
عبیدی می‌افزاید: ولسی جرگه در سال ۱۳۹۵ آقای صلاح‌الدین ربانی را استیضاح و به وی رأی عدم اعتماد داده بود. در آن نشست از ۲۴۹ نماینده مجلس ۲۰۷ نماینده حاضر بودند. به این ترتیب آقای ربانی باید حد اقل ۱۰۴ رای تایید نمایندگان را به دست می‌آورد تا می‌توانست به‌حیث وزیر امور خارجه به کارش ادامه دهد؛ و اما ربانی تنها ۵۸ رای تایید به‌دست آورده بود.
وی همچنین تصریح کرد: طوری که می‌دانیم در حال حاضر جمعیت اسلامی افغانستان چند پارچه شده که تنها یک بخش آن تحت رهبری آقای ربانی قرار دارد. آقای عطا محمد نور رییس اجرایی جمعیت اسلامی قبلاً از تیم آقای عبدالله عبدالله که آقای صلاح‌الدین ربانی یکی از حامیان اصلی آن است، خواسته بود تا باخت خود را در انتخابات بپذیرد.
با این حال، جان بس سفیر ایالات متحده امریکا در افغانستان از کارکرد و حمایت صلاح‌الدین ربانی در امر مشارکت و همکاری‌های افغانستان و امریکا ابراز امتنان کرد.
وی در توییتی گفت: با تشکر از صلاح‌الدین ربانی به خاطر این که شریک خوبی در حمایت از مشارکت افغانستان و ایالات متحده بوده و خوشحالم از این که وی قصد دارد به میراث خدمات خانواده خود به افغانستان بیفزاید.
صلاح‌الدین ربانی پس از پنج سال کار در وزارت خارجه، دلیل استعفای خود را غیرقابل تحمل شدن روند تخریب نهادهای دولتی به شیوه‌های گوناگون، از جمله دور زدن نهادها دانسته است.
