اظهارات ترامپ ابلهانه است؛ شما جدی نگیرید!
ترامپ بی‌احترامی کرد اما نباید اظهارات او را جدی گرفت. دانسته و‌ندانسته نباید خود ما بدست خود آله بازی پاکستان و لابی پاکستان شویم. ترامپ گذشته‌ای از اظهارات رکیک در برابر کوریای شمالی، ایران، پاکستان، ترکیه، ناتو، مکسیکو و کانادا دارد. از تهدید حمله اتومی به کوریای شمالی تا حمله به ایران و امثالهم. اما عقبه و ذهنیت آقای ترامپ در مورد افغانستان چه است؟
ترامپ بی‌احترامی کرد اما نباید اظهارات او را جدی گرفت. دانسته و‌ندانسته نباید خود ما بدست خود آله بازی پاکستان و لابی پاکستان شویم. ترامپ گذشته‌ای از اظهارات رکیک در برابر کوریای شمالی، ایران، پاکستان، ترکیه، ناتو، مکسیکو و کانادا دارد. از تهدید حمله اتومی به کوریای شمالی تا حمله به ایران و امثالهم. اما عقبه و ذهنیت آقای ترامپ در مورد افغانستان چه است؟
۱. روابط گندیده و پوسیده امریکا و افغانستان منحیث دو متحد استراتژیک.
۲. کار موثر لابی پاکستان در امریکا.
۳. خستگی نفرت امریکا از بُن‌بست نظامی در جنگ افغانستان.
۴. ناکامی مطلق دستگاه دیپلماسی و امنیت ملی افغانستان در نگهداشت متحدین شان.
۴. سیاست‌های عوامفریبانه واحساساتی بعضی از مسئولین حکومت افغانستان.
۵. تهدید امریکا به زور غیر قابل پیش‌بینی و دامنگیر پاکستان و دیگر همسایه‌های افغانستان در صورت ناکامی پروسه صلح افغانستان.
۶. بالاخره بی‌اتفاقی و جیره خوار بودن سیاسیون افغان. غلام و جیره خوار را هیچ وقت خارجی‌ها و همسایه‌ها همتا و مساوی خود ندانسته و با او منحیث یک شریک برابر بر خورد نکرده و آن‌ها را جدی نمی‌گیرند.
اما چه باید کرد؟
۱. احساساتی نشوید. ترامپ تاریخچه طویلی از اظهارات ابلهانه در مقابل این و آن کشور دارد. با تدبیر و حوصله با بزرگترین شریک امنیتی و قدرت جهان برخورد کنید.
۲. زنگ خطر اتحاد و اتفاق سیاسیون افغان دور یک میز نواخته شد. ریس جمهور باید یک جبهه ملی نجات افغانستان را تشکیل دهد.
۳. باطالبان صلح با عزت و با اعتبار کنید، اما با میزبانان و حامیان پاکستانی شان با قاطعیت تمام برخورد کنید.
۴. دستگاه دیپلماسی و امنیت ملی افغانستان به یک بازنگری شدید و عاجل نیاز دارد. با این زاغ ها نمی‌شود بودنه گرفت.
۵. و بالاخره بازگشت به خود و بومی‌گرایی ملی از طریق سرمایه‌گذاری بالای توانایی و قابلیت‌های داخلی امنیتی، نظامی، اقتصادی و سیاسی راه بیرون‌رفت دایمی است.
خدا آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به آن ملت سروکاری ندارد
که دهقانش برای دیگران کشت
اقبال لاهوری
