امریکا از کابل مشروعیت‌زدایی می‌کند
اگر امریکا به نهاد حکومت و دولت افغانستان ارج می‌گذاشت، مذاکره با طلبان در غیاب کابل، توجیهی نداشت و ندارد. به حاشیه رفتن حکومت در گفت‌وگوهای صلح؛ یکی از نگرانی های جدی مردم افغانستان است.
یکی از واقعیت‌های تلخ در گفت‌وگوهای صلح با گروه طالبان این است که ایالات متحده امریکا به باور و اعتقاد طالبان نسبت به حکومت افغانستان کمک کرده است. باور و روایت گروه طالبان از حکومت افغانستان این است که این حکومت مشروعیت حقوقی ندارد و دست نشانده امریکا است. هفت دور، نمایندگان طالبان با امریکا در دوحه گفت‌وگو کردند و در هیج دور از این گفت‌وگوها حکومت یا نمایندگان آن حضور نداشته است. طالبان حاضر نیست با حکومت داخل گفت‌وگو شود. مگر این که نهاد دولت و حکومت به یک سازمان سیاسی خلاصه شود. حالا قرار است پس از دور هفتم گفت‌وگوهای قطر نشستی در آلمان برگزار شود. گروه طالبان اعلام کرده همواره که با حکومت افغانستان گفت‌وگو نمی‌کند. گزارش‌هایی وجود داشت که طالبان در آلمان به گونه مستقیم با حکومت مذاکره خواهد کرد. امریکا ۱۸ سال پیش به منظور مبارزه با گروه القاعده و دولت سازی به افغانستان حضور یافت. امریکا به رغم هزینه کردن میلیون‌ها دالر در این مدت، اکنون راهبردی را پیش گرفته است که در نتیجه آن، حکومت افغانستان غیر مشروع جلوه کند. امریکا اگر به حکومت افغانستان احترام می‌داشت، در گام نخست زمینه گفت‌وگوهای بین‌الافغانی را فراهم می‌کرد و بعد اگر طالبان حاضر نمی‌شد که با حکومت دور یک میز جمع شود، از گفت‌وگو با طالبان خود داری می‌کرد که چنین نکرد.
حالا گفته می‌شود پروسه صلح به مراحل اساسی خود رسیده است و به زودی نمایندگان طالبان با نمایندگان امریکا به یک توافق سیاسی دست می‌یابند. از سنبله سال گذشته که زلمی خلیلزاد به عنوان فرستاده ویژه وزارت خارجه امریکا برای صلح افغانستان معرفی شد، دیده شد که زمینه به حاشیه رفتن حکومت در گفت‌وگوها فراهم گردیده است. آقای خلیلزاد فقط هرازگاهی به کابل می‌آمد با رهبران حکومت و چهره‌های سیاسی در باره صلح گفت‌وگو می‌کرد. عدم حضور حکومت درمیز گفت‌وگو به طالبان روحیه بیشتری بخشیده است. طالبان پذیرفته که امریکا به حکومت افغانستان چندان بها نداده است و نمی‌دهد. جنگ در جغرافیای افغانستان جریان دارد و لازم بود که حکومت به گونه رو در رو با طالبان گفت‌وگو کند. امریکایی‌ها تاکید دارند که پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باید روند صلح به نتیجه برسد. کابل برای رسیدن به توافق با طالبان، یک عالم خطوط « سرخ» دارد. آزادی و دستاورد های ۱۸ سال اخیر که شامل حقوق زنان و آزادی بیان می‌شود. گروه طالبان گفته قانون اساسی جمهوری افانستان برای این گروه قابل قبول نیست. این حرف به این معنا است که طالبان حاضر نیست دستاوردهای ۱۸ سال اخیر را پذیرد. طالبان تعریف خاص از شریعت اسلامی دارد که برای هیج کس پوشیده نیست. امریکایی‌ها در اظهارات شان مدام گفتند که قانون اساسی فعلی و ارزش‌های دمکراتیک در پروسه صلح خط سرخ واشنگتن نیز می‌باشد. حالا دیده شود که در عدم حضور حکومت در گفت‌وگوها، امریکایی‌ها چقدر از این ارزش‌ها و خطوط سرخ دفاع و پاسداری می‌کنند.
اگر امریکا به نهاد حکومت و دولت افغانستان ارج می‌گذاشت، مذاکره با طلبان در غیاب کابل، توجیهی نداشت و ندارد. به حاشیه رفتن حکومت در گفت‌وگوهای صلح؛ یکی از نگرانی های جدی مردم افغانستان است. کاخ سفید برای رسیدن به صلح عجله دارد و درعین حال صرف در پی تامین منافع واشنگتن است تا کابل. امریکا به طالبان باید می‌قبولاند که حکومت افغانستان را به عنوان یک دستگاه مستقل و مشروع بپذیرد.
