گفت‌وگوی مستقیم ایالات متحده با طالبان به معنای به حاشیه راندن دولت افغانستان و مشروعیت بخشیدن به داعیه طالبان است. وقتی طالبان می‌توانند مستقیم با ایالات متحده امریکا مذاکره کنند، چرا با دولت افغانستان که سالها آن را دست نشانده و نامشروع خوانده‌اند، وارد گفت‌وگو شوند؟.
در سال ۱۹۷۷ وقتی جنرال ضیاء‌الحق با یک کودتا نخست‌وزیر وقت پاکستان را سرنگون کرد، در رفراندومی که برای مشروعیت بخشیدن به دیکتاتوریش به راه انداخته بود از مردم پاکستان پرسیده بود که: آیا نظام راستین اسلامی می‌خواهید؟ طبیعتاً چون كلمه اسلام در آن ذكر شده بود، هیچکس به این سوال پاسخ منفی نداده بود و اینگونه بود که این دیکتاتور به بهانه این مشروعیت ساختگی تا زمان مرگش بر اریکه قدرت تکیه کرد.
امروز داعیه‌ای مشابه در مورد صلح در افغانستان روی دست گرفته شده و آن این که از گروههای مختلف سیاسی و قشرهای متفاوت اجتماعی پرسیده می‌شود: آیا صلح می‌خواهید؟ قاعدتاً هیچکس خلاف صلح، به این سوال پاسخ منفی نمی‌دهد. آری مردم افغانستان صلح می‌خواهند، اما:
- صلح در افغانستان بدون پشتوانه اجتماعی فقط روکشی است پوشالی و شکننده که هر آن می‌تواند فرو بریزد.
- گفت‌وگوی مستقیم ایالات متحده با طالبان به معنای به حاشیه راندن دولت افغانستان و مشروعیت بخشیدن به داعیه طالبان است. وقتی طالبان می‌توانند مستقیم با ایالات متحده امریکا مذاکره کنند، چرا با دولت افغانستان که سالها آن را دست نشانده و نامشروع خوانده‌اند، وارد گفت‌وگو شوند؟ هر کشور تسهیل کننده‌ای باید مذاکره با حکومت افغانستان را به عنوان پیش شرط گفت‌وگو با طالبان مطرح کند.
- جوان ۱۸ ساله امروز، هنوز در یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ متولد نشده بود و هرگز سال های تحجر و اختناق رژیم طالبان را تجربه نکرده است. او از نسلی نمایندگی می‌کند که امروز اکثریت جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهد و ارزشمندترین دستاورد ما محسوب می‌شود. اگر کسی به روند صلح بدون در نظرداشت دغدغه های این نسل بنگرد، تدبیر خودش را زیر سوال برده است.
- صلح همان سازش و آشتیست. نمی‌توان آن را با انکار ارزشها یکجا کرد و تحمیل آن بر ملتی که دارای ارزشهای غیر قابل انکارست، عواقب ناگواری خواهد داشت.
- ايالات متحده با كدام گروه طالبان در مذاكره است؟ پاكستانی، ايرانی، چينی يا روسی؟
آری! ما صلح می‌خواهیم صلح واقعی حق ماست.
