با صلح به گرسنگی پایان دهید

پیوند ناگسستنی بین گرسنگی و صلح و امنیت باید درک شود و تأمین صلح باید به یک عنصر اساسی در مبارزه با گرسنگی تبدیل شود

ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
همه‌گیری کووید-۱۹ میلیون‌ها نفر را به فقر و گرسنگی کشانده است. سازمان ملل تخمین می‌زند که بین ۷۲۰ تا ۸۱۱ میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ با گرسنگی مواجه بوده‌اند که حدود ۱۶۱ میلیون بیشتر از سال ۲۰۱۹ است.
با این حال، این‌که همه‌گیری کرونا را تنها عامل افزایش آمار جهانی گرسنگی بدانیم، اشتباه است. گرسنگی، پس از حدود دو دهه کاهش مداوم، از سال ۲۰۱۵ بدینسو روند صعودی به خود گرفت. در چند سال گذشته شاهد بازگشت قحطی نیز بودیم. در سال ۲۰۱۷، در سودان جنوبی قحطی اعلام شد در حالی که نیجریه، سومالیا و یمن در آستانه قحطی بودند. در حال حاضر، شرایط قحطی در کشورهای مانند یمن، سودان جنوبی، ماداگاسکار، افغانستان و ایتوپیا حاکم است.
در حالی که قحطی در ماداگاسکار نتیجه خشکسالی شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی است، سایر کشورهایی که با شرایط قحطی مواجه هستند، مناطقی است که با درگیری و جنگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
تسلط طا-لبان بر افغانستان و در نتیجه تعلیق کمک‌های بین‌المللی نیز خطر قحطی در این کشور را افزایش داده است. اقتصاد افغانستان در رکود است و افغانستان با خشکسالی شدید مواجه است. حدود ۲۳ میلیون افغان در معرض خطر گرسنگی قرار دارند و نزدیک به یک میلیون کودک افغان به دلیل سوء‌تغذیه به درمان فوری نیاز دارند.
رهبری طا-لبان نه امکانات و نه قصد جلوگیری از گرسنگی گسترده در این کشور را دارند.
جامعه بین‌المللی باید تلاش‌های خود را برای مقابله با قحطی گسترده در افغانستان و سایر کشورها افزایش دهد. به رغم این‌که افزایش تلاش‌های بشردوستانه نیاز روز است، اما شناخت محدودیت‌های آن‌ها نیز مهم است.
پایان دادن به گرسنگی بدون صلح و امنیت امکان‌پذیر نیست. بنابراین، نباید تنها به موضوع گرسنگی پرداخت. پیوند ناگسستنی بین گرسنگی و صلح و امنیت باید درک شود و تأمین صلح باید به یک عنصر اساسی در مبارزه با گرسنگی تبدیل شود. برای دستیابی به این هدف، منابعی باید در جهت تأمین صلح هدایت شود. راه‌حل‌های سیاسی در رابطه به درگیری‌ها باید در اولویت قرار گیرد. افزایش کمک‌های بشردوستانه کافی نیست.