در آستانه دور دوم مذاکرات شماری از بانوان خبرنگار و فعال حقوق بشری می‌گویند از یک‌سو افزایش خشونت‌ها و از سوی دیگر واضح نبودن دیدگاه طالبان در مورد زنان، حقوق بشر و آزادی بیان، کار را برای آنان در افغانستان دشوار کرده است.
به گزارش خبرگزاری دید، در وقفۀ بیست‌روزه‌ای که در مذاکرات صلح افغانستان به وجود آمد، خشونت‌ها در کشور افزایش یافت. در این مدت، چندین خبرنگار، فعال مدنی و فعالان حقوق بشری در شهرها و ولایت‌های کشور ترور شدند و این روند هنوز هم ادامه دارد.
با این وجود، شماری از خبرنگاران زن که بیشتر زیر تهدید هستند، نگران زندگی و کارشان در افغانستان می‌باشند. شماری از این زنان به این باور استند که دیدگاه طالبان در مورد زنان و آزادی بیان هنوز هم مشخص و روشن نیست.
ساره سیرت خبرنگار و فعال حقوق بشر در ولایت کاپیسا در صحبت با خبرگزاری دید می‌گوید واضح نبودن دیدگاه طالبان در مورد زنان، او را نگران کرده است: «از یک طرف افزایش خشونت‌ها و از طرف دیگر واضح نبودن دیدگاه طالبان در مورد زنان و آزادی بیان، ما را نگران کرده است، هیچ معلوم نیست که آیا این گروه نیتی برای برقراری صلح در افغانستان دارد یا خیر».
از سویی هم، او می‌گوید در مذاکرات صلح ما نماینده قربانیان جنگ را نداریم: «فعلاً ما در مذاکرات صلح نماینده قربانیان جنگ را نداریم، از خبرنگاران کسی را نداریم، از نسل خانم‌های جوان و امروزی کسی را نداریم، همه این‌ها می‌تواند لیستی از نگرانی‌های ما باشد».
بانو سیرت خواستار حضور پررنگ خانم‌ها در دور دوم مذاکرات نیز است: «هرچند که خانم‌ها عضو هیئت مذاکره‌کننده هستند، اما این بسنده نیست؛ در دور دوم مذاکرات باید خانم‌ها حضور بیشتر داشته باشند، خانم‌هایی که در مذاکرات حضور دارند باید موارد مربوط به زنان را بازتاب دهند تا زنان افغانستان بدانند که در مورد سرنوشت شان چه تصمیم‌هایی گرفته می‌شود».
همچنان او از ترورهای اخیر در ولایت کاپیسا نیز یاد کرده و می‌گوید: متاسفانه وضعیت امنیتی مردم کاپیسا چندان خوب نیست، چند روز پیش همکار مبارز ما فرشته کوهستانی را در امن‌ترین نقطه کاپیسا(ولسوالی حصه اول کوهستان) ترور کردند، بعدش رییس علمای کاپیسا را مورد هدف قرار دادند، خودم در لیست ترورها قرار دارم».
به گفته او، «همه این اقدامات تهدید و محدودیت علیه کسانی است که می‌خواهند به خاطر حفظ جان این ملت صدا بلند کنند».
شبنم (نام مستعار) دختر خانم دیگری است که در یکی از رسانه‌های خصوصی در کابل کار می‌کند، شبنم از ذکر نامش در گزارش حاضر خودداری کرده و می‌گوید: از زمانی که تهدیدها افزایش یافته، همواره خانواده‌ام مانع ادامه کارم می‌شوند، گرچند تا حالا در برابرشان مقاومت کرده‌ام اما گاهی واقعا می‌ترسم.
او به این باور است که فرار از کشور راه‌حل نیست: «از نظر من فرار راه حل نیست، تا چه وقت باید فرار کرد، کی‌ها باید فرار کنند؟ کسی که پول و امکانات دارد فرار می کند اما کسی که دارایی ندارد چه کار کند؟»
شبنم می‌گوید به خاطر تهدیدات از ذکر نامش در گزارش‌های جنجالی خودداری می‌کند: تنها کاری که من می‌کنم حالا کمتر در شبکه‌های اجتماعی ظاهر می‌شوم، گزارش‌های جنجالی را با اسم مستعار یا بدون اسم می‌گویم نشر کنند، بیشتر متوجه کسانی که در اطرافم در حرکتند، هستم.
او می‌گوید از سوی دفتر برایش هدایت داده شده که خود را سانسور کند: دفتر ما نیز از وقتی این تهدیدها افزایش یافته از ما خواسته تا جایی که امکان دارد خود را سانسور کنیم، ساعات کاری ما نصف شده و کسانی که امکانات دارند می‌توانند آنلاین کار کنند.
شبنم می‌گوید اگر وضعیت بهتر نشود، کار رسانه‌ای را ترک می‌کند: بارها به این که کارم را ترک کنم فکر کرده‌ام و اگر شرایط بهبود نیابد ممکن است مجبور به ترک خبرنگاری شوم یا اگر امکانات فراهم شد کشور را ترک می‌کنم.
در همین حال، برخی اعضای جامعه مدنی و فعالان حقوق بشری می‌گویند که نهادهای امنیتی در تامین امنیت جان خبرنگاران و فعالان مدنی، به ویژه فعالان و خبرنگاران زن ناتوان است.
هیئت مذاکره‌کننده دولت کابل را به مقصد دوحه ترک کردند. قرار بود دور دوم مذاکرات صلح افغانستان میان هیئت مذاکره‌کننده دولت و گروه طالبان روز چهارشنبه(۱۷ جدی) آغاز شود. دور نخست مذاکرات صلح افغانستان در ۲۲ سنبله سال روان در دوحه گشایش یافت و در تاریخ ۲۲ قوس برای بیست روز متوقف شد.
