تناقض آمد و رفت؛ مشروعیت‌‌بخشی به امری نامشروع
ضمیر محب- خبرگزاری دید
ایالات متحده امریکا در بیست‌ونهم ماه فبروری سال روان میلادی با طالبان آشتی نمود و با آنان توفق‌نامه سیاسی امضا کرد. روز چهارشنبه گذشته (۱۶ میزان) نیز دونالد ترامپ در حساب توییتر خویش اعلام کرد که تا دو و نیم ماه دیگر (جشن کرسمس) مردان و زنان شجاع امریکایی که در افغانستان مانده‌اند، باید به خانه برگردند.
نزده سال پیش، ایالات متحده امریکا ظاهراً به هدف تحقق این امر به افغانستان آمد: نجات‌دادن بشریت از دهان هیولای تیزدندان تروریزم و آن هم با این منطق که اگر نیروهای امریکایی به کمک مردم افغانستان نرسند، این هیولای تیزدندان در گام نخست مردم افغانستان و سپس بشریت را خواهد بلعید. به بیان فشرده، این بیت با شکوه مولانا مصداق بارز منطق آمدن امریکا به افغانستان بود: «باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم/ وین چرخ مردمخوار را چنگال و دندان بشکنم». فقط با این تفاوت که مراد امریکا از چرخ مردمخوار طالب بود و از مولانا مفهوم معمول چرخ روزگار. در آغاز حضور، کماکان طبق وعده‌اش به پیش رفت. شمار زیادی از جنگجویان طالبان را کشت و برخی از آنان را دست‌گیر و راهی زندان شاخ‌شکن گوانتانامو کرد. پایگاه‌ها و پناهگاه‌های آنان را بمباران کرد. تا آن‌جا که طالبان تا پنج-شش سال کافی بود به التیام بخشیدن دردهاشان بپردازند و همین‌طور هم شد. طالبان تا سال دوهزارو پنج و شش خاموش بودند. اما پس از پنج شش سال که امریکا پالیسی دندان‌شکنش را در برابر طالبان تغییر داد و حملات خود را بر پایگاه و پناهگاه‌های طالبان آهسته آهسته کاهش داد، این گروه دندان‌های تازه کشید و با حملات هراس‌افگنانه بر شهرها و روستاها، دوباره به بلعیدن مردم شروع کرد.
پیش از آمدن امریکا به افغانستان، طالبان پنج سال در این کشور حکومت کردند. پنج‌سالی که اکثریت مردم افغانستان آن را دوره سیاه تاریخ کشور خود می‌خوانند. در این مدت دروازه اکثر نهادهای آموزشی و تحصیلی بسته شد. زنان در خانه‌ها زندانی شدند… حاکمیت سیاه پنج‌ساله طالبان را به استثنای دو سه کشور، دیگر هیچ دولتی به رسمیت نشناخت. آمدن امریکا به افغانستان نیز به ادامه همین به رسمیت‌نشناسی طالبان شکل گرفت. به عبارتی، امریکا آمد تا به حاکمیت نامشروع طالبان نقطه پایان گذارد. از حق نگذریم، چنین هم کرد. از یک‌طرف، به دوره سیاه آنان نقطۀ پایان گذاشت. اما از طرف دیگر و در این مدت نزده سال به آنان فرصت قد کشیدن دوباره را فراهم کرد. چنان فرصت بی‌مانندی که این گروه واپسگرا و تروریستی را به گروه مشروع سیاسی مبدل کرد. تا آن‌جا که در ماه فبروری خود دولت امریکا با آنان آشتی و در ادامه حکومت افغانستان را متقاعد کرد که با این گروه کنار بیاید و آنان را به عنوان گروه مشروع سیاسی به رسمیت شناسد و همراه‌شان وارد گفت‌وگو گردد. و اما، آنچه که می‌شود از حضور نزده‌ساله و اعلام خروج شتاب‌زده امریکا از افغانستان نتیجه گرفت، این است: امریکا به افغانستان آمد تا بشریت را از دهان تیزدندان تروریزم نجات دهد، اما پس از نزده سال بر تن این هیولا لباس مشروعیت پوشاند.
