جامعه جهانی و افغانستان
وقتی صحبت از افغانستان به میان می‌آید، همه می‌دانند که مردم افغانستان روز به روز درد و عذاب می‌کشند، اما توجه غرب در قبال افغانستان رو به کاهش است و توجهی به افغانستان نمی‌شود، به‌ویژه در مورد بحران انسانی
افغانستان پس از اگست ۲۰۲۱ هم با بحران اقتصادی و هم با بحران حکومت‌داری مواجه است. به تازگی عکس یک مجری تلویزیون در فضای مجازی پخش شده که با از دست دادن شغل خود در حال فروش غذا روی خیابان‌ها است.
این نشان‌دهنده شدت وضعیت در افغانستان است که در آن مردم برای زنده ماندن باید گام‌های معمول را بردارند.
مردم از فقر شدید رنج می‌برند. مایه تاسف است که مردم اعضای بدن خود را می‌فروشند تا نیاز روزانه را برآورده کنند.
افغانستان در طول چندین دهه با آشوب و خشونت دایمی روبرو بوده و این عموم مردم هستند که بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند.
حمله شوروی به افغانستان در سال ۱۹۷۹ منجر به ۷ میلیون پناهنده شد که از این تعداد حدود ۳ میلیون پناهنده به پاکستان آمدند.
جامعه جهانی هر سال حدود ۸ میلیارد دالر- ۴٫۵ میلیارد دالر کمک‌های بودجه‌ای و انکشافی و حدود ۴ میلیارد دالر کمک نظامی- به افغانستان می‌داد.
توقف این کمک‌ها از زمان تسلط طا-لبان به این سو، عملکرد حکومت را کاملاً مختل کرده است.
بحران فقر و گرسنگی در افغانستان چنان بزرگ است که حکومت طا-لبان نمی‌تواند با آن مقابله کند.
با وجود فقر گسترده، مردم افغانستان در برابر هر چیزی آسیب‌پذیر هستند، حتی اگر بخشی از بازیگران غیردولتی باشند. MI-5 بریتانیا از قبل هشدار داده که مردم ممکن به داعش خراسان بپیوندند که در درازمدت به تهدید دیگری تبدیل خواهد شد.
در مورد حکومت طا-لبان که در آن دانشگاه‌های دخترانه باز شده است، اما موانعی در مورد گشایش مکتب‌های دخترانه وجود دارد، سئوالاتی وجود دارد.
دنیای غرب خواستار ایجاد فضای مساعد برای از سرگیری حرفه زنان شده است.
کشورهای همسایه از جمله پاکستان برای بهبود وضعیت کشور، دولت فراگیر و با مشارکت همه ذینفعان را توصیه کرده است.
حتی اگر این شرایط توسط طا-لبان برآورده شود، باز هم همه کشورها به سمت ایالات متحده خواهند دید که آیا واشنگتن این حکومت را به رسمیت می‌شناسد یا خیر.
متأسفانه، افغانستان با برجسته کردن بدبختی‌های ملت، مورد توجه نیست.
رسانه‌های غربی در ماه‌های اخیر بحران اوکراین را برجسته کرده‌اند و مردم آن کشور که عملاً از جنگ رنج می‌برند، زیر ذره‌بین قرار گرفته‌اند.
وقتی صحبت از افغانستان به میان می‌آید، همه می‌دانند که مردم افغانستان روز به روز درد و عذاب می‌کشند، اما توجه غرب در قبال افغانستان رو به کاهش است و توجهی به افغانستان نمی‌شود، به‌ویژه در مورد بحران انسانی.
در پویایی قدرت جهانی و در منشور واقع‌گرایی، دولت‌ها از طریق قدرت، منافع عالی ملی را دنبال می‌کنند.
پس از ۱۱ سپتمبر، ایالات متحده با اعلام جنگ علیه تروریزم به افغانستان حمله کرد. پاکستان با تبدیل شدن به شریک ایالات متحده در جنگ علیه تروریزم، هیچ گزینه‌ای جز پیروی از نظم جهانی نداشت.
نیروهای ناتو به رهبری ایالات متحده به مدت بیست سال در افغانستان ماندند و در نتیجه با بی‌ثباتی و خشونت مردم مواجه شدند.
پس از صرف مقدار هنگفت پول، ایالات متحده نتوانست تسلط خود را در افغانستان حفظ کند و در نهایت ایتلاف غرب پس از توافق صلح دوحه مجبور به ترک این کشور شد.
خروج ایالات متحده از افغانستان مردم این کشور را در بحران انسانی شدید قرار داده که تا امروز ادامه دارد.
ایالات متحده و جهان غرب به طور مساوی در قبال وضعیت کنونی افغانستان مسئول هستند و مسئولیت این کشورهاست که رنج مردم افغانستان را جبران و به آن رسیدگی کنند.
