جایگاه حیات انسان در اسلام و نصوص دینی

نیلوفر مستعد
حیات و زندگی از جمله حقوق ذاتی و اصلی یک انسان است که به هیچ حال نمی‌توان آن را از خود یا دیگران سلب نمود.
اسلام به حق حیات توجه خاصی نموده و از بین رفتن یک نفس و انسان را معادل به از بین بردن تمام انسان‌ها می‌پندارد و نجات یک انسان را معادل به نجات تمام انسان‌ها. همچنان زوال دین نزد الله تعالی آسانتر از کشتن یک انسان بدون کدام موجب و دلیل است.

در این مقاله روی موضوع حق حیات از دیدگاه اسلام صحبت نموده‌ام که در اسلام این حق تا چه حد ارزش دارد و اسلام تا چه حد روی آن تاکید می‌ورزد.
در این مقاله به طور فشرده فقط روی ارزش و منزلت حیات انسان از دید اسلام تمرکز نموده ام و به طور مختصر به گونه ذیل ترتیب داده‌ام:
نکته اول : تحریم قتل انسان .
نکته دوم : تحریم انتحار.
نکته سوم : تحریم اذن قتل .
نکته چهارم : تحریم مبارزه.
نکته پنجم : تحریم قتل جنین.
نکته ششم : مباح بودن محظورات جنت حفاظت حیات انسان .
نکته هفتم : حرمت فناء نوع بشر.
نکته هشتم : توجه اسلام به صحت و نظافت غرض حیات انسان.
نکته نهم : آیا به خاطر آزادی میتوان جان خود را از دست؟
نکته دهم : نتیجه بحث
نکته اول، تحریم قتل انسان: اعتدا و تجاوز بر حیات انسان حرام است به همین گونه قتل انسان حرام می‌باشد. مگر در حالات معین و خاصی که شریعت اسلامی اجازه کرده باشد. بقیه در تمام حالات حق حیات انسان با اساس نصوص صریح اسلام مصون و مقدس محسوب می‌شود و هیچ کس که این حق را از انسان سلب نماید. الله سبحانه و تعالی در (وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ )الانعام ۱۵۱ (فان دماء کم اموالکم و اعراضکم حرام علیکم کحرمه یوم منکم هذا فی شهرکم هذا ) یعنی ریختاندن خون، خوردن مال و ریختن آبروی شما حرام است. مانند حرمت این روز شما ( روز عرفه) در این ماه ذالحجه در این شهر مکه مکرمه ( بخاری حدیث شماره ۶۷ ) اسلام قتل انسان‌های بیگناه را حرام قرار داده و آنرا به روز عرفه و ماه ذالحجه و شهر مکه مکرمه تشبیه می‌نماید. این تشبیه از قداست و حرمت بیشتر جان، مال، آبرو و عزت مسلمان است که اسلام آن را محترم می‌داند اینکه تعدادی امروز خود را مسلمان دانسته و با انجام حملات انتحاری، خود و دیگران را می‌کشند دانسته نمی‌شود که از کجای شریعت اسلام برای خود دلیل درست کرده‌اند و حکم حرام بودن قتل اطفال، زنان و موسفیدان را چگونه توجیه می‌کنند.
در حالی که رسول خدا ( ص ) می‌فرماید: ( من حمل علينا السلاح فليس منا ) یعنی : کسی که سلاح بر علیه ما برمی‌دارد از ما نیست ( بخاری حدیث شماره ۷۰۷۱ ) وقتی که حمل سلاح جواز نداشته باشد پس فیر سلاح چطور جواز دارد همچنان رسول الله (ص ) می‌فرماید ( لایحل لمسلم ان یروع مسلما ) حلال نیست بر مسلمانان که مسلمان دیگری را بترسانند ( ابوداود حدیث شماره ۵۰۰۴ ) وقتی که ترساندن مسلمان حرام باشد پس کشتن او به طریق اولی و حتمی حرام و ناروا است.
بناءً در شرایط کنونی گروه‌های تروریستی به خصوص طالبان با راه‌اندازی حملات انتحاری و انفجاری در مراکز تعلیمی، تخصصی، شفاخانه‌ها و سایر تاسیسات عام‌المنفعه باعث به شهادت رساندن، زخمی شدن و تخریب کشور می‌گردد در برابر الله (ج) و روز آخرت پاسخ ده می‌باشند.
این گروه‌ها به دستور باداران خارجی شان مردم مسلمان و بی‌گناه ما را مورد هدف قرار می‌دهند و با تعبیر سوء از نصوص شرعی مردم بی‌دانش و عوام را فریب داده و دست به چنین حملات که در دین مقدس اسلام جای ندارد می‌زند، از مردم خویش می‌خواهیم که این نوع حملات در اسلام عزیز نبوده بلکه به خاطر رسیدن به قدرت و تطبیق پلان‌های شوم دشمنانان مردم افغانستان می‌باشد.