جرگه مشورتی انقطاب سیاسی را تشدید می‌‏کند

رییس جمهور غنی باید این موضوع را درک کند که دامن زدن به انقطاب بیشتر به سود کشور نیست. آقای غنی در این چند سال به قدر کافی انقطاب و اختلاف ایجاد کرده است. این اختلاف‌‏ها پیامد‏های ناگواری برای کشور داشته است.

جرگه مشورتی صلح که از جانب حکومت برگزار شده است. حرف اساسی این است که تحریم‏ها و اعتراض‏ها لویه جرگه مشورتی صلح را با بُن‏بست مواجه خواهد کرد.
تمامی جریان‏ها و دسته‏های انتخاباتی نسبت به برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح سخت بد‏بین هستند. ریشه تمام این بد‌‏بینی‏ها بی‌اعتمادی به محمد اشرف غنی رییس جمهور کشور است.
مخالفان سیاسی رییس جمهور غنی روی برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح شاکی‏اند و تاکید می‏کنند که حکومت نسبت به این جرگه نگاه ابزاری و کمپاینی دارد. مسئولان برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح و رهبری حکومت اصرار دارد که هیچ گونه نگاه کمپاینی به این جرگه وجود ندارد و قرار است نمایندگان جرگه روی تعریف صلح و حدود مذاکرات با طلبان رای‏زنی نمایند.
این تحریم‏ها و اعترض‏ها رییس جمهور غنی را سخت منزوی ساخته است. به تاز‏گی حامد کرزی رییس جمهور پیشین کشور نیز لویه جرگه مشورتی صلح را تحریم کرده و گفته که نیازی به برگزاری این جرگه نیست.
رییس جمهور غنی به دیدار عبدالرب رسول سیاف نیز رفته است و از وی خواسته که رهبری لویه جرگه مشورتی صلح را به دوش بگیرد. براساس گزارش‏ها آقای سیاف ظاهراً به جرگه حاضر شده است.
حتا داکتر عبدالله رییس اجرایی حکومت هم لویه جرگه مشورتی صلح را تحریم کرده و گفته نیازی به برگزاری چنین جرگه نیست.
با این اعتراض‏ها و تحریم‏ها، بدون شک نتایج لویه جرگه مشورتی صلح مشروعیت نخواهد داشت. جریان‏هایی که در معادلات سیاسی حکومت نقش تاثیر گذار و تعیین کننده دارند، این جرگه را تحریم کرده‏اند.
فرصت اندکی تا برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح باقی مانده است. ریاست جمهوری در صورتی که بدبینی‏های مرتبط به جرگه را حل نکند، درست نخواهد بود که جرگه مشورتی صلح برگزار شود.
در حال حاضر تنها حلقه نزدیک به رییس جمهور غنی موافق برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح است. آقای غنی در چنین شرایط حساس نباید اعتراضات جریان‏ها و چهره‏های سیاسی را نادیده بگیرد.
افغانستان به عوان کشوری که گرفتاری‏های فراوانی را تجربه می‏کند، نیازمند است تا اقدامات کلان ملی خویش را بر رویکرد ملی بنا کند و بر مبنای رضایت و حمایت جمعی. در شرایطی که تمامی جریان‏ها نسبت به اهداف برگزاری لویه جرگه مشکوک هستند، برگزاری آن صرف به میزان بی‌اعتمادی ها افزون خواهد کرد. از بیشتر شدن بی‌اعتمادی میان ریاست جمهوری و احزاب سیاسی بدون شک بزرگترین بهره را گروه طالبان خواهد برد. رییس جمهور غنی باید با موافقت تمام نیرو‏ها به طرف برگزاری جرگه مشورتی صلح می‏رفت.
رییس جمهور غنی با لجاجت‏های همیشگی خویش، افرادی چون ضیاالحق امرخیل را در گروه برگزاری این جرگه جابه‏جا کرده است که انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ را به گند کشاند و از چهره‏های بدنام در افغانستان است. حضور این گونه افراد در کمیسیون برگزاری لویه جرگه خود زمینه بد‌‏بینی را بیشتر خواهد کرده است.
در برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح هم، همانند پروسه صلح دیده می‏شود که رییس جمهور غنی تکروی دارد و تلاش دارد در عدم رضایت جریان‏های سیاسی این جرگه را برگزار نماید.
شرکای بین‏اللمللی افغانستان، به ویژه ایالات متحده امریکا از برگزاری لویه جرگه صلح استقبال نکرده‌‏اند.
رییس جمهور غنی باید این موضوع را درک کند که دامن زدن به انقطاب بیشتر به سود کشور نیست. آقای غنی در این چند سال به قدر کافی انقطاب و اختلاف ایجاد کرده است. این اختلاف‏ها پیامد‏های ناگواری برای کشور داشته است.