جنگجویان طالب به کمتر از تصاحب کامل قدرت نمی‌اندیشند
واتکینز می‌افزاید که رهبری طالبان از آغاز زودهنگام سازش سیاسی هراس دارد که ممکن باعث شود بیش از ۵۰ هزار جنگجو از این گروه جدا شود و به دیگر گروه‌های شبه‌نظامی بپیوندد
ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
رهبران طالبان در دوحه و کابل با لحنی توافق‌آمیز گفتند: موضوعاتی چون حقوق بشر، دموکراسی و تقسیم قدرت قابل بحث است و در جریان مذاکرات صلح با حکومت افغانستان روی آن‌ها کار خواهد شد.
اما اینجا، در یکی از ولسوالی‌های تحت کنترول گروه طالبان در شرق افغانستان، فرماندهان طالبان و جنگجویان در مورد صلح صحبت نمی‌کنند، بلکه در باره سرنگونی حکومت افغانستان بحث می‌کنند. آن‌ها بر «پیروزی نظامی» علیه نیروهای امریکایی در این کشور افتخار می‌کنند.
یاسر ۲۶ ساله، یکی از جنگجویان طالبان در ولسوالی مراوره می‌گوید: «ما فقط ۱۰۰ درصد قدرت را در افغانستان می‌پذیریم». این اظهارات وی از سوی فرماندهان و دیگر اعضای گروه طالبان نیز منعکس می‌شود.
او می‌افزاید: «تقسیم قدرت غیرقابل قبول است و داشتن حکومت اسلامی منقسم امکان پذیر نیست».
یاسر می‌گوید اگر رهبری طالبان در قطر با تقسیم قدرت موافقت کند، او و افرادش از این گروه جدا می‌شود و مستقلانه سلاح به دست خواهد گرفت.
امان‌الله عربی ۳۰ ساله، یکی از فرماندهان طالبان در ولسوالی مراوره نیز موافق است و بر این باور است که هدف از گفت‌وگوهای مستقیم بین طالبان و حکومت افغانستان، نابودی کامل حکومت است تا یک کشور اسلامی بتواند جایگاه خود را به دست آورد.
طالبان طی بیش از یک دهه مذاکرات رسمی و غیررسمی با ایالات متحده، با امتناع از توافق روی موضوعاتی که انسجام داخلی این گروه را به خطر مواجه می‌ساخت، فرماندهی و کنترول جنگجویان را حفظ کردند.
اندرو واتکینز، تحلیل‌گر ارشد امور افغانستان در گروه بین‌المللی بحران می‌گوید: «رهبری طالبان وظیفۀ بزرگی در زمینه تشریح حل و فصل سیاسی به صفوف (این گروه) دارد. دستیابی به یک اجماع به توضیحات و تشریحات زیاد نیاز دارد … و اینکه تا کنون هیچ کاری در این زمینه انجام نداده‌اند، عمدی است».
واتکینز می‌افزاید که رهبری طالبان از آغاز زودهنگام سازش سیاسی هراس دارد که ممکن باعث شود بیش از ۵۰ هزار جنگجو از این گروه جدا شود و به دیگر گروه‌های شبه‌نظامی بپیوندد.
با این حال، سید طارق باشنده ولسوالی مراوره می‌گوید: «اگر صلح بیاید، ما برای توسعه و ساخت مکتب امیدواریم».
وی می‌افزاید که امید دارد آزادی بیشتر شود و دختران در این ولسوالی بتوانند به تحصیل خود فراتر از دوره ابتدایی مکتب، ادامه دهند. این ولسوالی معلم زن برای دوره لیسه ندارد، این امر بدین معنی است که دختران نمی‌توانند وارد دوره لیسه شوند.
