نویسنده: حفیظ الله رجبی
خبرگزاری دید: طا-لبان اما در تمام اعلامیه های خود در محکومیت حمله اسرائیل به غزه و نیز دفاع از حملات موشکی ایران به رژیم صهیونیستی جانب احتیاط را رعایت کرده است، طا-لبان هرگز نخواستند دفاع از مردم بی گناه غزه به قیمت تیرگی روابط اش با امریکا و غرب ختم شود. طا-لبان برای بقا و گسترش تسلط اش بر افغانستان به حمایت امریکا و غرب نیاز دارد. این گروه در اعلامیه های خود در دفاع از غزه هرگز به صراحت از نام حماس استفاده نکرد در حالیکه حماس اولین گروهی بود که پایان اشغال امریکا در افغانستان به دست طا-لبان در آگوست سال دو هزار و بیست و یک و همزمان با خروج آخرین عسکر امریکایی از افغانستان را تبریک گفت.
جنگ غزه که اکنون وارد یک و نیم سالگی خود شده است و هنوز نشانه ای از یک راه حل دوامدار برای پایان آن مشاهده نمی شود به نوعی کشورها را به دو جبهه بزرگ حامی فلسطین و متحد رژیم اسرائیلی تقسیم کرده است. در این میان اما موضع طا-لبان به عنوان گروه حاکم بر افغانستان در قبال جنگ در غزه در نوع خود قابل تامل می باشد. طا-لبان در یک موضع عمومی جنگ در غزه را محکوم کرده اند اما در عمل قادر به انجام هیچ اقدام استراتژیک نیستند چون دمشان زیر پای امریکا می باشد .
به نظر می رسد سکوت طا-لبان در ارتباط با جنگ غزه ریشه در نوع نگرش رهبران معنوی و سیاسی این گروه داشته باشد. ملاهبت الله آخوندزاده در قندهار و سراج الدین حقانی در کابل در عمل دچار اختلافات و شکاف های عمیقی هستند و هواداران و وفاداران تندرو اطراف آنها هر از چندگاهی برای تصاحب تمام قدرت برای یکدیگر شاخ و شانه می کشند.
این اختلافات کلان داخلی طی نزدیک به چهار سالی که طا-لبان برای دومین بار بر افغانستان مسلط شده اند روز به روز پر رنگ تر شده و بر مواضع طا-لبان در قبال رویدادهای داخلی و بیرونی از جمله جنگ اسرائیل و حماس در غزه تاثیر گذاشته است.
طا-لبان در گام اول و در همراهی با بیشتر کشورهای اسلامی حملات اسرائیل به غزه را محکوم نمود اما در ادامه در یک خاموشی معنا دار حاکی از اختلافات کلان داخلی فرو رفت.
“اختلافات در سطح رهبری عمدتا بین ملا هبت الله در قندهار و سراج الدین حقانی در کابل، تلاش برای جلب توجه جامعه جهانی جهت کسب رسمیت و مشروعیت بین المللی، تلاش برای همسویی با کشورهای اسلامی منطقه در مورد فلسطین وعدم آشنایی طا-لبان به حکومت داری” از عواملی است که بر مواضع رهبران طا-لبان در قبال غزه تاثیر گذاشته است.
تلاش برای کسب رسمیت و مشروعیت بین المللی
طا-لبان در آگوست سال دو هزار و بیست و یک میلادی برای بار دوم بر کابل و در ادامه افغانستان مسلط شدند و از آن زمان تاکنون کوشیده اند با کشورهای همسایه، منطقه و جهان و حتی سازمان های بین المللی روابط پر افت و خیز دیپلماتیک برقرار نموده آنها را مجاب کنند امارت اسلامی طا-لبان را به رسمیت بشناسند.
در این راستا طا-لبان اما با مشکل کلان تعادل در روابط خود با کشورهای اسلامی همسایه و منطقه از یک سو و ایالات متحده امریکا و غرب از سوی دیگر مواجه است. طا-لبان در ابتدا در موضعی که به نظر کاملا روشن و البته کم اهمیت به نظر می رسید حمله اسرائیل به غزه را محکوم کرد اما در ادامه سکوت نمود.
طا-لبان از سویی هم حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در سوریه را محکوم کرد. امیر خان متقی، وزیر امور خارجه طا-لبان، در دوم اپریل گذشته با انتشار اعلامیه ای حمله نظامی اسرائیل به یک مرکز دیپلماتیک ایران در دمشق را محکوم نمود طا-لبان در این اعلامیه از کشورهای تا ثیرگذار منطقه و جهان نیز خواست جلو جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را بگیرند.
عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت امور خارجه طا-لبان، بار دیگر از حملات موشکی گسترده چهارده اپریل ایران به اسرائیل حمایت و آن را حق قانونی ایران در دفاع از خود توصیف نمود. طا-لبان اسرائیل را به دور کردن توجه افکار عمومی از نسل کشی اش در غزه، نقض حریم هوایی کشورهای دیگر و ایجاد ناامنی در منطقه متهم نمود.
از سویی هم بر اساس برخی گزارشات تایید نشده رسانه ها با شروع جنگ اسرائیل در غزه طا-لبان قصد اعزام جنگجویان خود به غزه برای مقابله با اسرائیل را داشته و حتی از برخی کشورهای اسلامی نیز خواسته مسیر امن اعزام نیروهای طا-لبان به فلسطین را فراهم سازند. سراج الدین حقانی، وزیر امور داخله طا-لبان و از رهبران شبکه تروریستی حقانی، اما این گزارشات را رد و تاکید نمود طا-لبان علی رغم ابراز همدردی ایمانی با مردم غزه، در امور داخلی کشورهای دیگر دخالت نمی کند.
طا-لبان اما در تمام اعلامیه های خود در محکومیت حمله اسرائیل به غزه و نیز دفاع از حملات موشکی ایران به رژیم صهیونیستی جانب احتیاط را رعایت کرده است، طا-لبان هرگز نخواستند دفاع از مردم بی گناه غزه به قیمت تیرگی روابط اش با امریکا و غرب ختم شود. طا-لبان برای بقا و گسترش تسلط اش بر افغانستان به حمایت امریکا و غرب نیاز دارد. این گروه در اعلامیه های خود در دفاع از غزه هرگز به صراحت از نام حماس استفاده نکرد در حالیکه حماس اولین گروهی بود که پایان اشغال امریکا در افغانستان به دست طا-لبان در آگوست سال دو هزار و بیست و یک و همزمان با خروج آخرین عسکر امریکایی از افغانستان را تبریک گفت.
طا-لبان در اپریل دو هزار و بیست و سه و در یک ضیافت افطاری با اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس در دوحه قطر، دیدار نمودند. اسماعیل هنیه در این دیدار تاکید نمود خروج امریکا از افغانستان آغاز شکست تمام نیروهای اشغالگر و پایان اشغال که مهمترین آنها اشغال فلسطین از سوی اسرائیل به شمار می رود، می باشد.
دیگر رهبران ارشد حماس از جمله “موسی ابومرزوک” نیز قبلا مقاومت طا-لبان در برابر امریکا و غرب و عدم تسلیم در برابر امریکا را ستایش نموده بود.
حمایت طا-لبان از فلسطین و مردم بی گناه غزه تنها و تنها در حد حرف بوده و تسلط دوباره این گروه که محصول تبانی شوم با ایالات متحده امریکا بود و سرنوشت ملت مظلوم افغانستان را به تباهی کشاند در عمل هیچ اقدام تاکتیکی و استراتژیک در حمایت از مردم غزه انجام نداده است.
تلاش برای همسویی با کشورهای اسلامی در حمایت از فلسطین
طا-لبانی که سالها با شعارهای ایدئولوژیک خود موفق شد برای آنچه جهاد علیه کفار در افغانستان می خواست نیرو جذب کند، اکنون بین پیش زمینه ایدئولوژیک و اهداف سیاسی خود گیر مانده است. از یک سو بر اساس ماهیت جهادی که خود مدعی آن هستند می بایست برای دفاع از مردم غزه به جنگ با اسرائیل بروند چون یک میدان جهاد دیگر در غزه باز شده است و از سوی دیگر نباید بقای امارت اسلامی خود را به خطر بیندازند.
عدم آشنایی با حکومت داری
طا-لبانی که تمام سالهای حیات خود را در کوه و جنگل و دشت و بیابان و به قول خودشان در جهاد علیه کفار در افغانستان گذرانده اند با تسلط دوباره بر افغانستان و وارد شدن به ارگ شوکه شدند. رهبران این گروه نیز که جز صدور چند دستور دینی بی محتوا اما عوام فریبانه و نیز دستور به انتحار و انفجار کار دیگری نکرده اند اکنون که خود را در موضع تصمیم گیری های کلان حکومتی می بینند، سرگردان شده اند.
در چنین شرایطی رهبران طا-لبان که بر خانه آباد حکومت پیشین نشسته اند به معنای واقعی کلمه نمی دانند چه کار باید بکنند و اصلا نمی دانند حکومت داری و سیاست خارجی یعنی چه. آنها هنوز خواب میدان جنگ و فرماندهی بر مشتی جنگجوی مسخ شده را می بینند.
ملاهبت الله که خود را رهبر معنوی طا-لبان می‌داند هرازچندگاهی فیلش هوای هندوستان می کند و فرمان جهاد علیه کفار را می دهد و براین اساس اکنون بهترین زمان برای جهاد جنگجویان طا-لبان در غزه علیه کفار است. از سوی دیگر اما سراج الدین حقانی و برخی دیگر از رهبران ارشد طا-لبان به بقای امارت اسلامی خود می اندیشند و جهاد برای آنان فقط در حد حرف است.
طا-لبان اکنون بین مجاهد بودن و مجاهد ماندن و بوروکرات(سیاسی) شدن گیر کرده اند.
به هر صورت رهبران طا-لبان که زمانی با شعار ایدئولوژیک جهاد علیه کفار جنگجویان خود را مجاب به جنگ و انتحار و کشت و کشتار می کرد و بهای سنگین جهاد طا-لبان علیه کفار را ملت مظلوم افغانستان پرداخت کرد اکنون که خود کاخ نشین شده اند و طعم شیرین نشستن بر چوکی های نرم، خانه های کلان گرم ، موترهای لوکس خارجی و سفرهای مجلل به خانه خدا و ازدواج های چندگانه را چشیده اند چگونه می خواهند همچنان جنگجویان خود را که ذهنیتی جز جنگ ندارند را حفظ کنند.
در چنین شرایطی طا-لبان جز اعلام حمایت کلامی از غزه در عمل هیچ اقدام دیگری نمی توانند بکنند، حمایت طا-لبان از فلسطین و همسویی با کشورهای اسلامی همسایه و محکومیت نسل کشی اسرائیل در غزه همه و همه در حد حرف است و افسار این گروه همچنان در دستان امریکاست.
