خروج نیروهای امریکایی؛ فشار کرونا یا فشار بر سیاسیون!

گروهی نیز به این باورند که رویکرد تازه ترامپ برای تأکید بر خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، نوعی اعمال فشار غیرمستقیم بر هردو رهبر رقیب است تا آنان هرچه زودتر به دعوای سیاسی بر سر کرسی ریاست جمهوری خاتمه داده و در مورد مدیریت مشترک کشور، به توافق برسند.

شبکه خبری ان‌بی‌سی روز دوشنبه در گزارشی به نقل از دو مقام فعلی و یک مقام سابق کاخ سفید، فاش کرد که دونالد ترامپ رییس‌ جمهور امریکا طی روزهای اخیر بارها مشاوران نظامی و امنیت ملی خود را برای خارج کردن تمامی نیروهای امریکایی از افغانستان در بحبوحه بحران کرونا تحت فشار گذاشته است.
به گفته این مقامات امریکایی، ترامپ تقریباً هر روز در گفت‌وگو با مشاوران خود از وضعیت نیروهای امریکایی مستقر در افغانستان در بحبوحه بحران کرونا و احتمال ابتلای آن‌ها به این بیماری همه‌گیر گلایه می‌کند و آن‌ها را برای خارج کردن نیروهای امریکایی از افغانستان تحت فشار می‌گذارد.
این مقامات همچنین به خبرنگار ان‌بی‌سی گفته‌اند که مشاوران نظامی ترامپ در واکنش به فشارهای او برای خارج کردن نیروهای امریکایی از افغانستان به او توضیح داده‌اند که اگر قرار باشد امریکا به دلیل شیوع ویروس کرونا در افغانستان نیروهای خود را از این کشور خارج کند، با همین معیار باید نیروهای امریکایی از کشورهای دیگری مانند ایتالیا نیز خارج شوند.
اما کرونا، ظاهر قضیه و بهانه‌‌ای برای پوشش انحرافی یک اقدام سیاسی است. از نظر تحلیلگران، پیشرفت نداشتن مذاکرات صلح و پایان نیافتن تنش و کشمکش میان سیاسیون بر سر حکومت برآمده از انتخابات ششم میزان، در پافشاری ترامپ برای خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان، تاثیر مستقیم دارد و البته از مصرف انتخاباتی آن هم برای دونالد ترامپ نمی‌توان چشم پوشید.
گروهی نیز به این باورند که رویکرد تازه ترامپ برای تأکید بر خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، نوعی اعمال فشار غیرمستقیم بر هردو رهبر رقیب است تا آنان هرچه زودتر به دعوای سیاسی بر سر کرسی ریاست جمهوری خاتمه داده و در مورد مدیریت مشترک کشور، به توافق برسند.
اما حقیقت هرچه باشد، واقعیت این است که راه‌ها و زمینه‌های توافق اشرف غنی و داکتر عبدالله برای تشکیل حکومت مشترک توافقی، هموار و فراهم شده و آنچنان که گفته می‌شود، این توافق، در روزهای آینده با پذیرش ریاست شورای عالی مصالحه از سوی داکترعبدالله و تقسیم حکومت در سطح کابینه و ولایات از سوی رییس جمهور غنی، اجرا و اعلان خواهد شد.
با وجود این، از اختلاف نظر جدی و شدید در اردوگاه ثبات و همگرایی بر سر پذیرش ریاست پُست شورای عالی مصالحه از سوی عبدالله، نمی‌توان چشم پوشید. صلاح‌الدین ربانی و گروهی از اعضای ارشد جمعیت اسلامی، به کم‌تر از تغییر ساختار سیاسی کشور از ریاستی به صدارتی، رضایت نمی‌دهند و راه حل بحران سیاسی کنونی را در آن می‌بینند که اشرف غنی رییس جمهور باشد و عبدالله نخست‌وزیر، اما به نظر می‌رسد شرایط سیاسی کشور به اندازه‌ای وخیم و بدخیم است که مجال چانه‌زنی بر سر تغییر ساختار سیاسی را از هر دو طرف گرفته است. شیوع شتابناک ویروس کرونا، افزایش چندبرابر حملات طالبان، آغاز نشدن مذاکرات بین‌الافغانی و در نهایت، خشم و نارضایتی ترامپ از رهبران مدعی ریاست جمهوری که ممکن است به خروج کامل نیروهای نظامی امریکا از کشور و قطع احتمالی تمام کمک‌های ایالات متحده به دولت افغانستان منجر شود، مهم‌ترین اهرم فشارهایی هستند که عبدالله را زمین‌گیر کرده و از بلندپروازی‌ها و مطالبات فراقانونی‌اش باز می‌دارد.
در این میان، مخالفت صلاح‌الدین ربانی با پذیرش ریاست شورای عالی مصالحه از سوی عبدالله، به این دلیل راه به جایی نخواهد برد که اولاً عبدالله با توجه به موارد بالا، در تنگنای سختی گرفتار شده و ثانیا دیگر رهبران قومی گردآمده بر محور عبدالله، با تشکیل حکومت مشترک با ریاست جمهوری اشرف غنی و ریاست عبدالله در شورای عالی مصالحه، موافق‌اند.
از سوی دیگر در اردوگاه ارگ نیز این واقع‌بینی وجود دارد که پافشاری بر ادامه بحران سیاسی ـ انتخاباتی جاری، آن را فربه‌تر و فراگیرتر می‌سازد؛ زیرا نتیجه خروج نیروهای امریکایی از کشور و پشت کردن ترامپ به افغانستان، چیزی جز ورود فاتحانه طالبان به کابل و فروپاشی کامل ساختار سیاسی و دستاوردهای مادی و معنوی دو دهه پسین تاریخ سیاسی افغانستان نخواهد بود. به همین جهت پیش‌بینی می‌شود که آقای غنی نیز نسبت به طرح تیم ثبات و همگرایی، انعطاف‌پذیرتر از گذشته عمل کند.