دیپلماسی و آزمون سخت در افغانستان

این یک اشتباه دمکراتیک از سوی مذاکره کننده امریکا با وجود حضور دولت دمکراتیک افغانستان در گفت‌وگوها با طالبان بود. دیپلماسی هرگز نمی‌تواند موفقیت آمیز باشد، اگر تنها با موارد جانبی مقابله کند بدون این که مشکل اصلی را برطرف کند.

تلاش‌های یک سال مذاکره زلمی خلیلزاد نماینده امریکا با طالبان جهت به نتیجه رساندن نوعی «توافق صلح» بین این دو – به درجه اول تسهیل خروج نیروهای امریکایی از افغانستان – به دنبال یک حمله تروریستی جدید از سوی طالبان در کابل باعث شد که رییس جمهور ترامپ این روند دمکراتیک را رد کند.
خلیلزاد به ایالات متحده فراخوانده شد و با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، وضعیت جدیدی در افغانستان ایجاد شده است. طالبان به عنوان مجموعه‌ای غیرقابل توصیف افراط‌گرایان که برای دستیابی به هدف خود به جهاد روی آورده‌اند و این‌که پاکستان در امر پناه دادن به تعداد زیادی رهبران طالبان افغانستان در خاکش نقش داشته، نمایان شد – همانطور که اکنون توسط خود رهبران طالبان نیز بیان می‌شود.
رییس جمهور ترامپ و مایک پمپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده بار دیگر متوجه شدند كه چگونه اقدامات دیپلماتیک علیه تروریست ها مؤثر نیست و دست از ابتکار عمل زلمی خلیلزاد برداشت – آن‌ها حتی در نظر دارند حضور نظامی دوامدار در افغانستان داشته باشند. رییس جمهور امریکا هرگز خیلی به شبه نظامیان در هر موقعیتی که بودند، اعتماد نمی‌کرد و امیدوارم قطع مذاکره با طالبان منجر به ارزیابی مجدد پاکستان به عنوان قطب گروه‌های تروریستی از سوی وی شود.
سهیل شاهین سخنگوی طالبان برای گفتن چند چیز از طریق تلویزیون در کابل و در پاسخ به تصمیم دونالد ترامپ، گفت که این امر چیزی را به نفع ایالات متحده در مواجهه با اعمال خشونت مبتنی بر ایمان طالبان ایجاد نکرد.
او این واقعیت شناخته شده را تأیید کرد که طالبان به خاطر پیگیری منافع اسلامی از سوی پاکستان تأمین می‌شود. بیانیه شاهین نشان داد که چگونه هرگز نمی‌توان انتظار داشت این تندروها خشونت را ترک کنند و چگونه ممکن است زلمی خلیلزاد به خودش اجازه دهد تا توسط طالبان فریب داده شود – پاکستان سئوال‌ها در مورد آتش‌بس و توافقنامه صلح را تلفیق می‌کند – این محور همواره برای احیای امارت اسلامی در افغانستان کار می‌کرد و حاکمیت دمکراتیک اشرف غنی را به فراموشی می‌سپرد.
این یک اشتباه دمکراتیک از سوی مذاکره کننده امریکا با وجود حضور دولت دمکراتیک افغانستان در گفت‌وگوها با طالبان بود. دیپلماسی هرگز نمی‌تواند موفقیت آمیز باشد، اگر تنها با موارد جانبی مقابله کند بدون این که مشکل اصلی را برطرف کند. در عدم «آتش‌بس» سربازان امریکایی به درستی عملیات ضد تروریستی خود را ادامه دادند و طالبان با انجام یک حمله انتحاری بالای کاروان ارتش امریکا در کابل، رنگ واقعی خود را به عنوان یک نیروی خشن آشکار کردند و یک سرباز امریکایی را کشتند.
ظاهراً این اتفاق زمانی رخ داد كه خلیلزاد پیش‌نویس «پیمان صلح» را به رییس جمهور امریكا ارسال كرده بود، بدون آن كه مسئله حیاتی «آتش‌بس» را مشخص كند. سخنگوی طالبان عمل تلافی‌جویانه را در کابل توجیه کرد که نشان می‌دهد چگونه طالبان کاملاً با عدم پذیرش قطع روش‌های خشن به عنوان پیش شرط توافق صلح، قاطعانه عمل می‌کنند.
مأموریت زلمی خلیلزاد نمونه واضح از چگونگی مواجه شدن دیپلماسی با محدودیت هنگام برخورد با طرفداران خشونت ناشی از تعصب است. هند، امریكا، روسیه و كشورهای اروپایی كه تهدید تروریزم را می‌بینند برای ایجاد یک دولت دمکراتیک در افغانستان باید همکاری کنند. جهان باید «جنگ با ترور» را به نتیجه‌گیری منطقی برساند. عدم تقارن ذاتی سیاسی بین هندوستان دمکراتیک – که نظر به پاکستان تعداد زیاد مسلمانان را در خود جای داده – و پاکستان یک بازدارنده اساسی بین دوکشور است. علاوه برین، با مطرح کردن طرح کشمیر به عنوان یک مسئله اسلامی و آشکارا ترغیب نمودن برای جهاد در آنجا تنها وضعیت را وخیم می‌سازد و بازی شومش را علیه هند تقویت می‌کند. قضیه افغانستان نشان می‌دهد كه چگونه ابزارهای دیپلماتیک در برابر كسانی كه به خشونت تروریستی دست یافته‌اند، موفق نخواهند شد تا راه خود را در مسائل سیاسی به پیش ببرد.
هند باید قاطعانه به این سیاست که «ترور و مذاکره با هم جور نمی‌آید» ادامه دهد و از قدرت دیپلماتیک خود برای قانع کردن ملت های دمکراتیک استفاده کند و این کار دشوار نیست. چالش هند در کشمیر محافظت از کشمیری‌ها در برابر حمله تروریست‌های لشکر طیبه بود که در حال تخریب ارزش‌های فرهنگی کشمیری‌ها و تغییر قانون کشمیری‌ها برای تسلیم شدن به سلفیزم(سلفی گری) است.
وقتی تروریست‌ها شکست بخورند، مردم آنجا مایل‌اند آزادانه بیرون آیند و بازارها باز خواهد شد. جهان باید بداند که در این مدت کوتاه ممنوعیت در کشمیر، هیچ کس تلف نشده است.

این مرکز مسئولیت مستقیم ایجاد امنیت و پیشرفت مردم جمو و کشمیر را بر عهده گرفته است – به دلیل تروریزم مرزی تحت حمایت پاکستان. هند متعهد است وضعیت جمو و کشمیر را در طول زمان بازگرداند. تمام کشمیر مربوط به افرادی است که قربانی تروریزم می‌شوند و این امر انکار حقوق بشر نیست. تلاش ناموفق پاکستان برای کسب هرگونه قدرت در نهاد حقوق بشری سازمان ملل، موضع شفاف هند را در کشمیر توجیه می‌کند.