حمله به پارلمان و آرامگاه آیت‌الله خمینی نقطه اوج تنش‌های سیاسی – استراتیژیک بود که در سال‌های اخیر میان این دو کشور جریان داشته است و از دیدگاه بسیاری از محافل سیاسی و رسانه‌ای، احتمال قریب‌الوقوع رویارویی نظامی ایران و عربستان را تقویت می‌کند.
رویارویی غیرمستقیم ایران و عربستان در سوریه، عراق، یمن، لبنان و بحرین، چندین سال است که قابل مشاهده بوده است و صفبندیهای نیابتی آن‌ها در مناطق یاد شده به وضوح قابل مشاهده بوده است و اما آیا پوتانشیل رویارویی مستقیم بین این دو کشور بزرگ منطقه را فراهم کرده است؟
نقشه راهبردی نفوذ از جنوب به شمال آسیا توسط ایالات متحده امریکا و شرکای استراتیژیک‌اش مستلزم مدیریت کلان بحران‌های موجود در منطقه خاورمیانه و مناطق دیگر آسیا و ایجاد صفبندیهای لازم و رویارویی‌های استراتیژیک است که یکی از آن‌ها تقابل سیاسی- امنیتی و نظامی ایران و عربستان است.
فروش تسلیحات و تجهیزات نظامی سنگین امریکا به عربستان در قالب قراردادهای میلیاردی، اظهارات تند و هشدارهای نظامی وزیر دفاع عربستان و سایر مقامات آن کشور، به معنای وجود شرایط لازم برای اعلام جنگ با ایران تلقی می‌شود که به گفته سفیر عربستان در مصر، دخالت‌های گسترده‌‌ی ایران در کشورهای عربی سوریه، عراق، یمن و غیره سوخت اصلی آن را تشکیل می‌دهد و سفر ترامپ به عربستان و شرکت در اجلاس سران کشورهای عری و اسلامی و نیز مرور پروژه‌های ژئو استراتیژیک و ایجاد و تقویت صفبندیهای متناسب با آن، اراده عربستان را برای اعلام جنگ و آغاز آن قطعی ساخت و در روز‌های اخیر بازی ایران در صحنه بحران قطر مزید بر علت شد و عربستان را بیش‌تر عصبانی ساخت.
از جانب دیگر، ایران حکام عربستان را احمق و نالایق خواند که مجری طرح‌های امریکا و اسرائیل بوده و عظمت و عزت جهان اسلام را به بازی گرفته است و در صدد شکستن امنیت ایران است.
هشدارهای تند مسئولان و فرماندهان سپاه پاسداران و اشاره به توانایی‌های نظامی و امنیتی ایران، آمادگی‌های لازم این کشور را برای دفاع در مقابل حمله با آن کشور را نشان می‌دهد.
اگرچه کارشناس سابق امریکایی، رقص شمشیر ترامپ، با رهبران عربستان را رقص مرگ توصیف کرد و توانمندی‌های نظامی و استراتیژیک ایران را چندین برابر عربستان توصیف کرد و همچنان کار شناسان روسی، موشک‌های ایران را نقطه برجسته این کشورخواند که هر نقطه عربستان را می‌تواند هدف قرار دهد، ولی با وجود این هم‌سنجی و مقایسه‌ی توانمندی‌های دو طرف در یک جنگ احتمالی مستلزم نگاه واقع‌بینانه و کارشناسانه است، ولی آنچه که برای دو طرف می‌تواند مهم باشد، امکان درک وضعیت جهانی، و صفبندیهای واقعی جهان و پرهیز از قرار گرفتن در چارچوب نقشه‌های استراتیژیک جهانی قدرت‌های بزرگ است که می‌تواند با پا درمیانی سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نظیر کنفرانس کشورهای غیرمنسلک و سازمان کشورهای اسلامی از حد امکان عبور کرده و به واقعیت‌های عینی تبدیل شود.
دکتر عدالتخواه ـ خبرگزاری دید
