سایه ارگ بر انتخابات؛ اشرف غنی کمیسیون‌ها را بی‌اعتبار ساخته است

یکی از پیامد‌های بی اعتبار کردن نهاد‌های انتخاباتی این بوده است که اکنون بسیاری از تکت‌های انتخاباتی سخن از تحریم انتخابات می‌زنند. تکت‌های انتخاباتی به گونه جدی نگرانند و نسبت به عملکرد کمیسیون‌های انتخاباتی و ارگ بی‌اعتماد.

محمد اشرف غنی در حالی روی برگزاری انتخابات تاکید می‌کند که نهاد‌های انتخاباتی را بی‌اعتبار ساخته است. افکار عمومی کشور که صاحبان اصلی روند انتخابات شمرده می‌شوند، هیچ گونه اعتباری به عملکرد کمیسیون‌های انتخاباتی ندارند. بی‌اعتبار کردن نهاد‌های انتخاباتی از جانب آقای غنی از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ آغاز شد. انتخاباتی که از درون آن« حکومت وحدت ملی» روی کار آمد. تیم انتخاباتی « تحول و تداوم» به نامزدی آقای غنی برای پیروزی در انتخابات و رسیدن به ارگ، به تقلب گسترده متوسل شد که در نهایت نتایج انتخابات جنجالی شد. واقعیت سخن چنانچه برخی از چهره‌های سیاسی می‌گویند، این است که برنده انتخابات تیم انتخاباتی« اصلاحات و همگرایی» به نامزدی داکتر عبدالله بود. از رسوایی انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ که بگذریم، این رسوایی در انتخابات پارلمانی ۲۸ و ۲۹ میزان نیز تکرار شد.
غنی چطور نهاد‌های انتخاباتی را بی‌اعتبار ساخته است؟
پاسخ پرسش مطرح شده این است که آقای غنی، تمام‌ نهاد‌های انتخاباتی را« خریده» است تا استقلالیت عمل این نهاد‌ها را بگیرد و زمینه دخالت خود را در سمت و سو دادن نتایج انتخابات فراهم نماید. البته ناگفته نباید گذاشت که آقای غنی تنها این کار را در حق نهاد‌های انتخاباتی نکرده است و در این پنج سال هیچ نهاد دولتی استقلال عمل نداشته‌ است. برای همین وقتی دادگاه عالی فیصله کرد که حکومت کنونی تا برگزاری انتخابات می‌تواند به کار خود ادامه دهد، خیلی سریع‌ مخالفان سیاسی ارگ واکنش نشان دادند و تاکید کردند که دادگاه عالی این تصمیم را به سفارش آقای غنی اتخاذ کرده است. استیون لویتسکی و دانیل زیبلات در کتاب«دمکراسی‌ها چگونه می‌میرند» نوشته‌اند که دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا، وقتی به کاخ سفید رسید، بسیاری‌ از نهاد‌های حکومتی را خرید. دقیقاً کاری که آقای غنی برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود با نهاد‌های انتخاباتی کرده است. این اقدام آقای غنی بدون شک دمکراسی را سخت تهدید نموده است. وقتی نهاد‌های انتخاباتی فاقد اعتبار باشند، مردم چطور اعتماد کنند و با کدام انگیزه در انتخابات ریاست جمهوری به گونه گسترده شرکت کنند؟ زمانی که کمیسیون‌های انتخاباتی تابع سفارش یک جناح سیاسی باشد، ضمن این‌که مردم به شکل گسترده در انتخابات شرکت نمی‌کنند، نتایج انتخابات هم موجب درد سر می‌شود. اگر انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود، جنجالی شدن نتایج انتخابات خیلی محتمل است. برای بقای دمکراسی در افغانستان نیاز بود که نهاد‌های انتخاباتی به معنای واقعی کلمه مستقل می‌بودند و از هیچ جناح سیاسی سفارش دریافت نمی‌کردند. برخی از اعضای ارشد کمیسیون‌ انتخابات پیوسته فاش کردند که حکومت در امور کاری آنان دخالت می‌کند. استدلال نویسنده این است که بی‌اعتباری نهاد‌های انتخاباتی از جدی ترین چالش‌های پروسه انتخابات است.
یکی از پیامد‌های بی اعتبار کردن نهاد‌های انتخاباتی این بوده است که اکنون بسیاری از تکت‌های انتخاباتی سخن از تحریم انتخابات می‌زنند. تکت‌های انتخاباتی به گونه جدی نگرانند و نسبت به عملکرد کمیسیون‌های انتخاباتی و ارگ بی‌اعتماد. پیروزی یک نامزد در انتخابات باید نتیجه رای مردم باشد. بی‌اعتمادی به کمیسیون‌های انتخاباتی در حالی موج می‌زند که این نهاد‌ها می‌باید حافظ انتخابات و رای مردم باشد.