سیاست« واکنشی» ارگ در برابر صلح

واقعیت سخن این است که در باره برگزاری انتخابات نه اجماع داخلی وجود دارد و نه اجماع بین‌المللی. جامعه جهانی و کشور‌های منطقه بیشتر از آن‌که روی برگزاری انتخابات در افغانستان تاکید کنند، روی تامین صلح پافشاری دارند

به نظر می‌رسد که محمد اشرف غنی از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری، می‌خواهد به تنهایی انتخابات ریاست جمهوری را برگزار کند. آقای غنی در میان نامزدان، به تنهایی بر طبل برگزاری انتخابات می‌کوبد. بسیاری از تکت‌های انتخاباتی باور چندانی به برگزاری انتخابات در ششم ماه میزان ندارند. روند گفت‌وگو‌های صلح و نزدیک شدن ایالات متحده امریکا و گروه طالبان به توافق سیاسی، سبب گردیده است که نامزدان و احزاب سیاسی نسبت به برگزاری انتخابات سخت بی‌باور شوند. اخیراً سهیل شاهین سخنگوی گروه طالبان به بی بی سی گفت که برگزاری انتخاباتی تلاشی است برای تخریب گفت‌وگو‌های صلح. این گروه همچنان چند روز پیش اعلام کرد که جلو برگزاری انتخابات را می‌گیرد. افزودن بر گروه طالبان، ایالات متحده امریکا هم چندان غم برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان را ندارد. اولویت کاخ سفید صرف نهایی شدن توافق با طالبان و خروج از افغانستان است. وزارت خارجه امریکا گفته نیرو‌های امریکایی پیش از سال ۲۰۲۰ افغانستان را ترک خواهند کرد. همین اکنون ۱۴ هزار نیروی امریکایی در ماموریت افغانستان حضور دارند. خروج نیرو‌های امریکایی از کابل از درشت‌ترین مطالبات طالبان در گفت‌وگو‌های صلح پنداشته می‌شود. در میان آقای غنی اصرار دارد که باید انتخابات در زمان معین آن برگزار شود. روایت آقای غنی این است که انتخابات باید برگزارشود و حکومت بعدی گفت‌وگو‌های صلح را رهبری کند. کمیسیون انتخابات هم می‌گوید که برگزاری انتخابات« خط سرخ» است. آقای غنی در حالی روی برگزاری انتخابات تاکید می‌کند که این روزها موضوع تاخیر در برگزاری انتخابات مطرح می‌شود.
واقعیت سخن این است که در باره برگزاری انتخابات نه اجماع داخلی وجود دارد و نه اجماع بین‌المللی. جامعه جهانی و کشور‌های منطقه بیشتر از آن‌که روی برگزاری انتخابات در افغانستان تاکید کنند، روی تامین صلح پافشاری دارند. با این وجود اگر اجماع جهانی و داخلی شکل نگیرد، چند گزینه خیلی محتمل به نظر می‌رسد.
۱-تاخیر در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری
۲-شکل‌گیری حکومت« موقت»
شکی وجود ندارد که طالبان از برگزاری انتخابات حمایت نمی‌کند و نمی‌تواند منتظر برگزاری انتخابات باشد و در نهایت حکومت بعدی با این گروه داخل گفت‌وگو شود. گروه طالبان تاکنون از گفت‌وگو با حکومت کابل امنتاع کرده است. طالبان زمانی با حکومت دیالوگ می‌کند که حکومت در نقش یک جریان سیاسی تقلیل یابد.
با این طور یک وضعیت، شکل‌گیری حکومت موقت و تاخیر در برگزاری انتخابات خیلی محتمل به نظر می‌آید. اگر آقای غنی، برگزاری انتخابات را به سود کشور می‌داند باید برای اجماع سازی زمینه سازی و تلاش کند. تمام نیرو‌های سیاسی و مردمی بایستی از برگزاری انتخابات استقبال نمایند. از سنبله سال گذشته که زلمی خلیلزاد به عنوان نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا برای صلح افغانستان معرفی شد، تاکنون سیاست آقای غنی در برابر پروسه گفت‌وگو‌های صلح«واکنشی» بوده است. یکی از این واکنش‌ها حمله لفظی حمد‌الله محب مشاور شورای امنیت ملی کشور بالای زلمی خلیلزاد است. آقای محب این دپیلمات وزارت خارجه امریکا را متهم کرده بود که در فرایند صلح آجندای شخصی دارد.
آقای اشرف غنی به کرات با گفت‌وگو‌های صلح به رهبری امریکا با طالبان مخالفت کرده است. او به این باور است که مردم افغانستان صلح پایدار و با عزت می‌خواهند و گفت‌وگو‌های جاری منجر به تامین صلح پایدار و با عزت نخواهد شد. در طرف دیگر امریکایی‌ها هم چندان به این واکنش و اعتراض آقای غنی اهمیت نمی‌دهند. برای کاخ سفید، خروج از افغانستان و نهایی شدن توافق با طالبان بیشتر از هر چیزی اهمیت دارد. سیاست واکنشی آقای غنی ممکن است برای افغانستان زیان بار باشد. برهیچ‌کس پوشیده نیست که امریکا بسیار شتاب زده عمل می‌کند. غنی در صورتی که دنبال صلح پایدار است، پس بهتر است با تمام نیرو‌های سیاسی توافق نظر داشته باشد و خیلی روشن به امریکایی‌ها و طالبان بگوید که کابل در پی کدام صلح و توافق است.
امریکا عجله دارد و سیاست واکنشی آقای غنی بدون شک کمک خواهد کرد که این کشور بیشتر از این‌ عجله کند.