شورای عالی صلح نامی است پرآوازه که در این اواخر آوازه آنان بلندتر هم افتاده است. این شورای تشکیل‌یافته از تعداد زیادی از ریش‌سفیدانی است که از لحاظ سنی بیش‌تر آنان حوصله صحبت‌کردن و صحبت‌شنیدن را ندارد، چه برسد به این‌که در مورد مسایل مهم به بحث و گفت‌وگو بنشینند. این شورا در واقع سهم ریش سفیدهای هر قوم است و حکوت از آنجایی که در امر اجرایی و وظیفوی خود ناتوان است، برای ساکت نگه‌داشتن عده‌ای از تیکه‌داران قومی اقدام به بوجود آوردن شورایی تحت عنوان “شورای عالی صلح” کرده است و این شورا با اعضای مسن خود پول‌های بسیاری را به مصرف رساندند. این مصارف گزاف از مالیات تامین شده‌ای است که مردم به سختی و مشقت از کارکرد خود به دولت پرداخت می‌کنند.
ریش‌سفیدان در این شورا چه می‌کنند؟ آیا می‌شود گفت که تنها ریش‌سفیدان هستند که می‌توانند با طالبان مذاکره کنند؟ مگر نه اینست که به باور اکثریت، ناامنی در افغانستان علت فرامرزی دارد، پس باید ریشه را دریافت، نه این‌که تعدادی مزدور سلاح به دست را بر سر کرسی صلح نشاند.
امروزه جوانان تحصیل‌کرده و صاحب سواد می‌توانند راه‌های دیپلوماتیک موثری را بیابند که با فشار واردکردن بر مجراهای اصلی بحران این زخم ناسور را از پیکره مردم و دولت افغانستان دور کنند. وجود رییس ریش‌سفید که همه‌کاره است و احترامش واجب و تعیین بیش از پنج معاون از قوم‌های مختلف افغانستان به علت بیکار شدن آن افراد از وظایف قبلی خود، بدون درنظر گرفتن کارکرد آنان نشان ضعف بزرگی است که دولت مرکزی از آن رنج می‌برد.
دولت با این سازوکار کلان چه نیازی دارد که یک عده پیرمرد مسن را دور هم جمع کند تا برای کشور صلح بیاورد؟ سرنوشت کشور وقتی با ریش‌سفیدی قابل حل است، پس این‌همه مصارف برای چیست؟ تمامی ادارات را تعطیل کنید و در مساجد و مدرسه‌ها به حل مشکلات مردم بپردازید، وقتی حکومت‌داری ساختار و نظام مشخص است، شورای عالی صلح جنبه قانونی ندارد که مثل یک وصله ناچسب کنار دولت قرار گرفته و از بیت‌المال سوءاستفاده می‌کند. این خانه که در آن موسفیدان قومی دور هم جمع می‌شوند تا برای آینده کشور صلح بیاورند، خانه‌ای است که از آن هیچ امیدی نمی‌توان داشت، زیرا همه آن‌ها تا رسیدن به نتیجه مطلوب دیگر در این دنیا نخواهند بود که نتیجه کار خود را ببیند، تعیین رییس بعدی برای به اصطلاح شورای عالی صلح یعنی شروع کار دوباره، یعنی تمامی کارکردهای قبلی ضرب در صفر، زیرا اساس تشکیل این شورا قومی بوده و ریش‌سفیدی و با ملاحظات و نه انتخابی و براساس مکانیزم مشخص.
بنابراین، این شورا سرگرمی بیش نیست برای عده‌ای ریش‌سفید بازنشسته تا در آن از خاطرات گذشته سخن بزنند. رییس جدید هم با این اوصاف راه به جایی نخواهد برد؛ صرف او هم کسی خواهد بود مانند دیگران.
سید تقی حسینی- خبرگزاری دید
