عطامحمد نور و چهار دهه فراز و نشیب سیاست

این روزها آوازه‌هایی به گوش می‌رسد مبنی بر این که داکتر عبدالله ریاست شورای مصالحه را پذیرفته و امروز یا فردا با ارگ سازش خواهد کرد. پس درستی حرف آقای نور از همین اکنون روشن است.

جمعه شب گذشته، عطامحمد نور مهمان و میزبان برنامه کاکتوس تلویزیون یک بود، این برنامه برای نخستین بار خارج از شهر کابل و در مزارشریف ساخته شد. برنامه کاکتوس هرچند یک پروگرام تفریحی تلویزیونی است، ولی گه گداری که چهره‌های مهم و مطرح سیاسی مهمان آن می‌شوند، اهمیت خاصی می‌یابد. این برنامه کاکتوس نیز با حضور عطامحمد نور اهمیت ویژه داشت و بدون شک می‌توان مدعی شد که یکی از پر بیننده ترین برنامه‌ها در سطح کشور بوده است.
در برنامه مورد نظر، آقای نور از هر دری سخن گفت، از تولد تا دوره تحصیل، جهاد، مقاومت، دوره جدیده و انتخابات گذشته ریاست جمهوری گرفته تا خاطرات و فراز و نشیب‌های سیاسی.
آنچه اما در پاسخ‌های آقای نور توجه مرا جلب کرد دو مسئله و یک تاکید بود که برخاسته از تغییراتی هم در چارچوب سیاسی شخص آقای نور و هم متاثر از نزدیک به ۶ سال اخیر در کشور است.
خیانت در انتقال قدرت، دفاع از نظام و تاکید بر عجز و جبن داکتر عبدالله در برآورده ساختن آرمان تغییر نظام از موضوعاتی بود که آقای نور به آن پرداخت.
خیانت در انتقال قدرت: پیش از این جسته و گریخته اخبار و شایعاتی از اختلاف بر سر انتقال قدرت به حامد کرزی به گوش می‌رسید، ولی عطامحمد نور به صورت واضح و پوست کنده گفت که در انتقال قدرت از دولت اسلامی خیانت صورت گرفت. منظور آقای نور این بود که با وجود مخالفت استاد ربانی در قبال نشست بُن، برخی چهره‌ها که امروز دم از تغییر نظام می‌زنند، دو دستی قدرت را از استاد ربانی به حامد کرزی انتقال دادند. آقای نور می‌گوید که این گروه حتا در تسوید قانون اساسی، سرود ملی و نوع نظام نیز خیانت کردند. ایتلاف عطامحمد نور با رییس جمهور غنی در چند ماه اخیر سبب هجوم گسترده «فیسبوک چلونکی»های جناح متضاد علیه او شده است، آقای نور اما با بر شمردن این موضوع، می‌گوید که از یک جغرافیای خاص کسی معاون می‌شود، حرفی نیست، کسی کاندیدا می‌شود، حرفی نیست، ولی اگر ما برویم و ایتلاف کنیم، خاین شمرده می‌شویم.
رهبری شمال: آقای نور در نزدیک به ۲۰ سال پسین، یکی از استوانه‌های رهبری شمال بوده و پیشامدهای چند سال حکومت وحدت ملی نیز نشان داد که او پوتانسیل رهبری، آرامش و شورش را یک جا دارد.
دفاع از نظام: آقای نور سیاست مداری زیرک است. او با تمام انتقادهایی که علیه نوع ریاستی نظام داشت/دارد، از هستی نظام دفاع کرده و ایتلافش را با رییس جمهور غنی ناشی از تلاش برای حفظ نظام می‌داند. او با تفاخر گفت: همه دیدید که حضور من در کنار نظام چقدر مهم و ثبات آفرین است.
او با ایتلاف با رییس جمهور غنی، از یک جانب پوتانسیل خویش را در برابر رقبا به نمایش گذاشت و از جانب دیگر نخواست شیرازه نظام از هم بشکند.
و اما تاکید بر جبن و عجز تاریخی داکتر عبدالله در برآورده ساختن آرمان تغییر نظام، این بخش برنامه جالب تر از بخش‌های دیگر بود، چون در برابر یک آزمون تاریخی قرار گرفته و امروز یا فردا صحت و سقم آن روشن خواهد شد.
آقای نور تاکید کرد که رسیدن به آرمان تغییر نظام از ریاستی به صدارتی، از آدرس داکتر عبدالله ممکن نیست. این سخن آقای نور به این خاطر خیلی مهم و جالب است که از یک طرف او سه دور تجربه همراهی با عبدالله را دارد و از جانب دیگر داکتر عبدالله و تیمش در آزمون بحران سیاسی قرار دارد. آقای نور به تجربه دریافته است که چنین آرمانی با عبدالله بر آورده نخواهد شد؛ چون داکتر عبدالله در پنج سال حضور ۵۰ درصدی‌اش در حکومت وحدت ملی در واقع این آرمان را دفن کرد. دفن آرمان تغییر نظام در واقع حکایت حضور منفعل عبدالله در حکومت وحدت ملی است.
از جانب دیگر، این روزها آوازه‌هایی به گوش می‌رسد مبنی بر این که داکتر عبدالله ریاست شورای مصالحه را پذیرفته و امروز یا فردا با ارگ سازش خواهد کرد. پس درستی حرف آقای نور از همین اکنون روشن است