چه آرزو محالی که قهرمان باشی؛ یادی از عفیف در حضور شهیر
«چه آرزوی محالی که قهرمان باشی» عنوان همایش فرهنگی بود که شامگاه روز گذشته در مزارشریف برای گرامی‌داشت از حضور عنایت شهیر شاعر فرهیخته بلخی پس چند سال دوری و یادی از عفیف باختری رفیق رفته ما برگزار شده بود.
«چه آرزوی محالی که قهرمان باشی» عنوان همایش فرهنگی بود که شامگاه روز گذشته در مزارشریف برای گرامی‌داشت از حضور عنایت شهیر شاعر فرهیخته بلخی پس چند سال دوری و یادی از عفیف باختری رفیق رفته ما برگزار شده بود.
به گزارش خبرگزاری دید، در این همایش خودمانی و صمیمی جمعی از فرهنگیان مزاری و دوستداران شعر و موسیقی گرد هم آمده و شعر خواندند، موسیقی زنده شنیدند و حرف‌ها زدند.
همایش با ملودی‌های گیتار و آواز گیرای فرهنگ رنجبر آغاز شد. دو آهنگ خیلی زیبا از ساخته‌های آقای رنجبر که روی شعرهای استاد عفیف باختری و حسن آذرمهر ساخته بود، اجرا گردید.
پس از آن فهیم انوری از ادیبان خوب بلخی روی شعر عفیف، مرگ اندیشی در آثار او و انعکاس آن در شعرش حرف زد.
انوری گفت که برای شناخت بهتر عفیف باید به شعر او به عنوان آیینه انعکاس آنچه می‌اندیشید، باید مراجعه شود.
عنایت شهیر نیز شعر خواند و از این حرف زد که برای خواندن شعر در سال‌هایی که دور از مزار زندگی می‌کرد، بی‌قرار بود.
شهیر با خواندن غزلیاتی تازه و قدیمی‌اش، حال و هوای همایش را برد به روزگار خوب دهه هشتاد، عصرهای روضه‌نشینی و پنجشنبه‌های رفتن به دامنه‌های شادیان.
نصیر نئاندرتال نیز سخنانی در مورد شعر عفیف و پرداختن به زندگی خصوصی او ایراد کرد.
نئاندرتال گفت که عفیف را باید در شعرها و زندگی خصوصی او جست‌وجو کرد.
گردانندگی و شعرخوانی‌های سهراب سلسال خیلی خوب بود، دیدار دوستان قدیمی در این همایش مساعد گشت و این موضوع مطرح شد که باید روی زندگی و شعر عفیف باختری دوستان او بیشتر بنویسند.
