علم را تحقیر نکنید

البته من نگذاشتم که آن بورس‌ها ضایع شود و به جوانان فقیری که مادران پیر شان آنان را به تحصیل فرستاده‌اند و از غایت فقر در سراسر هفته کچالوی جوش داده می‌خوردند توزیع کردم.

سهمیه‌بندی در امر تحصیل کار بیهوده و زیانمند است. اجازه دهید خاطره‌ای را عرض کنم. سال ها پیش در شورای وزیران موضوع تقسیم بورس‌های هند مطرح شد. در کانکور تنها جوانان کابل و ننگرهار و یکی دو ولایت دیگر موفق شده بودند. گفته شد که باید ولایات محروم تر سهمیه بگیرند. من گفتم که این کار جفا کاری در حق علم است. اکثریت بر من اعتراض کردند که تو همیشه عدالت پسند بودی، حالا چرا مانع محرومان می‌شوی؟ گفتم: هرگاه جوانان نارسیده در صنف کنار جوانان رسیده بنشینند، به تدریج احساس حقارت می‌کنند و در نهایت یا درس را رها می‌کنند یا اگر خیراتی هم کامیاب شوند، به درد جامعه خود نمی‌خورند. اگر به درد ولایت‌های محروم واقعاً می‌اندیشیم، خوب است که درین ولایت‌ها کورس‌های فشرده یک ساله تاسیس کنیم که جوانان پس از یک سال آماده شوند که در امتحان با دیگران اشتراک کنند. نپذیرفتند و در رای گیری تنها ماندم. از قضای روزگار سال دیگر این فقیر در هند سفیر شد. وقتی آقای کرزی به هند امد، اولین سوال من از ایشان این بود که به یاد تان هست که من در باره شاگردان سهمیه بندی چه گفتم و همه خلاف نظر من رای دادید؟ گفتند بلی. گفتم از جمله آن جوانان و هم واسطه داران نود شاگرد درس را رها کردند و گریختند. حالا ما نه تنها ۹۰ بورس را باختیم، بلکه اعتماد به نفس ویران شده نود جوان را هم نابود کردیم. البته من نگذاشتم که آن بورس‌ها ضایع شود و به جوانان فقیری که مادران پیر شان آنان را به تحصیل فرستاده‌اند و از غایت فقر در سراسر هفته کچالوی جوش داده می‌خوردند توزیع کردم.
پس از سهمیه کردن بی‌جا بپرهیزید. جوانان ولایات محروم را اول با کورس‌های فشرده آماده کنید و آن گاه در کنار دیگر جوانان امتحان کانکور بدهند.

صفحه فیسبوک سید مخدوم رهین