فرار از زندان تنها راه آزادی فلسطینی هاست؛ برقراری عدالت از جانب اسراییل توهمی بیش نیست
عدم وجود عدالت در نظام قضایی و زندان‌های اسراییل موجب می‌شود تا کلیه اسرای فلسطینی هیچ شانس و گزینه‌ای الا فرار از زندان‌های رژیم اسراییل را پیش روی خود نبینند. امری که نَه یک تخلف، بلکه یک حق برای آن‌ها است
شیر هور
میدل ایست آی
دوشنبه گذشته، شش اسیر فلسطینی از زندان فوق امنیتی جلبوع که در شمال اسراییل واقع شده فرار کردند. آن‌ها با استفاده از حفر یک تونل و همچنین هماهنگ کردن فرار خود از زندان با افرادی در خارج از آن (از طریق یک تیلفون همراه که ظاهراً به داخل زندان قاچاق شده)، از یکی از امنیتی‌ترین زندان‌های رژیم اسراییل گریخته اند. پرداختِ رسانه‌ای و روایت‌های مختلفی که از این رویداد در شبکه‌های اجتماعی انجام شد، همه و همه نمود‌هایی از یک فلم اکشن و هیجانی را به نمایش گذاشتند.
فرار اسرای فلسطینی از زندان جلبوع در شرایطی اتفاق افتاده که زندان مذکور تمامی پروتکل‌های امنیتی خود را با نهایت دقت رعایت می‌کرده است. دولت اسراییل و نهاد متولی زندان‌های آن، با آمیزه‌ای از شگفتی و تحقیرشدگی با این رویداد برخورد کردند. فرارِ هالیوودگونه شش زندانی فلسطینی از زندان جلبوع اسراییل خیلی زود به یک رویداد نمادین تبدیل شد و عملاً به خیل عظیمی از فلسطینی‌ها این امید را داد که آن‌ها نیز می‌توانند از یوغ و اسارات اسراییلی‌ها خود را آزاد کنند و تجربه زندگی آزادانه را داشته باشند.
باید توجه داشت که زندانیان فلسطینی در زندان‌های اسراییل از امکانات بسیار کم و محدودی برخوردار هستند و در مسایلی نظیر تهیه غذا و همچنین بهداشت برای خود، باید هزینه‌ها را به صورت شخصی بپردازند. در این رابطه اگرچه تشکیلات خودگردان فلسطینی مبلغی را به صورت مستمر از جانب آن‌ها جهت پرداخت برای موارد غذایی و بهداشتی به اسراییل پرداخت می‌کند با این حال، راست‌های اسراییلی چشمِ دیدن این مسئله را هم نداشته‌اند و از طریق تصویب قوانین مختلف در «کنست» (پارلمان اسراییل)، سعی داشته‌اند تا حتی این نوع از پرداخت‌های انسان‌دوستانه را نیز تا جای ممکن محدود کرده و یا مشمول دریافت مالیات کنند.
علی‌رغمِ عدم تمایل رژیم اشغالگر اسراییل جهت حفظ عزت و کرامت فلسطینی‌های محبوس در زندان‌های اسراییلی، هیچ جنبه‌ای از رویه‌های اشغالگرایانه رژیم تل‌ابیب، گران‌تر و پرهزینه‌تر از سیستم زندان‌های آن نیست. بر اساس آنچه دولت اسراییل اعلام کرده، از سال ۱۹۶۷ تا سال ۲۰۰۸ میلادی، بودجه پولیس و وزارت زندان‌های اسراییل به طور سالانه ۱۸.۸ درصد افزایش یافته است. میزان افزایش بودجه این وزارتخانه بیش از هر وزارتخانه دیگری در اسراییل بوده است.
البته که این افزایش بودجه مشمول بهبود کیفیت و استاندارد‌های زندگی زندانیان نمی‌شود بلکه برعکس صرفِ تشدید تدابیر امنیتی و برقراری امکانات کنترولی و نظارتی بیشتر بر زندانیان می‌شود. در این چهارچوب، اقدام اخیر شش اسیر فلسطینی در فرار از یک زندان فوق امنیتی اسراییلی، عملاً این مسئله (هزینه‌کرد‌های فراوان اسراییل جهت افزایش تدابیر امنیتی در زندان‌های این رژیم) را به چالش کشید و مایه مضحکه اسراییلی‌ها شد.
کوریِ استعماری! جریان‌های خبری و رسانه‌ای اسراییلی جهت پوشش واقعه فرار اسرای فلسطینی از زندان امنیتی جلبوع، به نحو عجیبی کم‌کاری کرده و به واقعیت‌ها پشت کردند. امری که حاکی از کوریِ جامعه استعماری اسراییل است که تحمل دیدن حقایق را ندارد.
در این چهارچوب شاهد بودیم که اخیراً یک مستند چند قسمتی از زندانیان سیاسی فلسطینی که در یکی از زندان‌های اسراییلی محبوس بودند در تلویزیون اسراییل پخش شد که در قالب آن افسران امنیتی اسراییلی با تفسیر یک نقاشی که توسط یکی از زندانیان فلسطینی کشیده شده بود، به این نتیجه رسیده بودند که وی در حال طراحی یک عملیات جهت فرار از زندان است.
این در حالی است که در این مستند افسران امنیتی اسراییل به مکالمات و گفت‌وگو‌های فرد مذکور در زندان (به زبانِ عربی) بی تفاوت بودند و صرفاً به تفسیر یک نقاشی اکتفا کرده بودند. البته که بی توجهی به توسعه آموزش عربی در دستگاه‌های امنیتی اسراییلی سال به سال تشدید می‌شود. این دستگاه‌ها به نحو عجیبی این مسئله را یک تحقیر برای خود می‌پندارند.
در عین حال، اخیراً یک شوی تلویزیونی با نام «شبث» نیز در تلویزیون اسراییل پخش شد که در قالب آن یک زندان خیالی در اسراییل تصویرسازی شده بود که در آن زندانیان فلسطینی و اسراییلی در کنار یکدیگر قرار داشتند و اساساً زندانیان فلسطینی افرادی تصویرسازی می‌شدند که به دلایل غیرسیاسی وارد زندان شده بودند و از امکانات فراوانی نظیر شکلات و مواد غذایی فراوان و تلویزیون نیز برخوردار بودند.ژ
در چهارچوب شویِ مذکور اینگونه نشان داده می‌شد که وقتی زندانیان فلسطینی این شانس را داشتند که درخواستِ آزادی خود را کنند، اینطور انتخاب می‌کردند که همچنان در زندان باقی بمانند. این شوی تلویزیونی عملاً بازتابی از توهمات اسراییلی‌ها مبنی بر این است که فلسطینی‌ها انسان‌هایی تنبل و رده پایین هستند و از زندگی به اصطلاح لوکسی که اسراییلی‌ها برای آن‌ها در زندان ایجاد کرده‌اند، کاملاً سپاسگزار و راضی هستند.
برنامه ریزی دقیق و فرار از «زندان جلبوع»: اینطور به نظر می‌رسد که فرار اخیر اسرای فلسطینی از زندان جبلوع اسراییل، هم در داخل زندان و هم خارج از آن به خوبی هماهنگ شده بود. در این راستا به طور خاص برای هماهنگی‌های بهتر و بیشتر از یک تیلفون همراه که به داخل زندان قاچاق شده استفاده شده است. اینطور به نظر می‌رسد که نیرو‌های امنیتی اسراییلی نسبت به بازرسی افراد جهت کشف گوشی‌های تیلفون همراه احتمالی که امکان دارد به داخل زندان راه یافته باشد بی‌اعتنا بوده‌اند و در عوض، صرفاً به یک راهکار فناورانه نظیرِ ایجاد اختلال برای شبکه‌های تیلفون همراه و عملکرد آن‌ها تکیه داشته‌اند. با این حال، اعتراضات مکرری که از جانب مقام‌های فلسطینی به دستگاه‌های پارازیت و ایجاد اختلال الکترونیکی و فعالیت آن‌ها در حوزه زندان‌ها شد و در نهایت موجب شد تا این دستگاه‌ها جمع آوری شوند، فضای مناسبی را برای زندانیان فلسطینی جهت پیشبرد دستورکار خود برای فرار از زندان جلبوع فراهم کرده است.
از این شش اسیر فلسطینی که از زندان جلبوع گریختند، «زکریا زبیدی» به دلیل حضورش در فلم‌ها و مصاحبه‌هایی که تلویزیون اسراییل آن‌ها را نشان داده، بیش از همه معروف و شناخته شده بوده است. با این حال، شش اسیر فلسطینی که از زندان جلبوع گریختند، به گرو‌های سیاسی مختلفی تعلق داشتند که از جمله آن‌ها می‌توان به «فتح» و «جهاداسلامی» اشاره کرد با این همه، همگی آن‌ها اهل شهر «جنین» بودند و جهت فرار از زندان جلبوع با یکدیگر همکاری نزدیک و تنگاتنگی داشتند. اگرچه جرایم آن‌ها از دیدِ دستگاه قضایی اسراییل متفاوت بوده با این حال آن‌ها به خوبی به این مسئله واقف بوده‌اند که نظام قضایی آپارتاید‌گونه اسراییل اجازه هرگونه رسیدگی قضایی عادلانه را از آن‌ها خواهد گرفت و اساساً برقراری عدالت از جانب اسراییل توهمی بیش نیست.
همین عدم وجود عدالت در نظام قضایی و زندان‌های اسراییل موجب می‌شود تا کلیه اسرای فلسطینی هیچ شانس و گزینه‌ای الا فرار از زندان‌های رژیم اسراییل را پیش روی خود نبینند. امری که نَه یک تخلف، بلکه یک حق برای آن‌ها است.
