این‌روزها، مجلس نمایندگان( خانه ملت) برای بسیاری از شهروندان پر از مسئله و معما شده است. همه حرف دارند در مورد کارکرد مجلس نمایندگان و نمایندگان مردم. یکی آن را به رگبار نقد می‌بندد و دیگری از رسوایی‌‌هایی پرده بر می‌دارد که از آدرس این نهاد به منصه عمل گذاشته می‌شود.
اما خوبست به این نکته هم اشاره شود که ناکارامدی و یا هم وضعیت نابهنجار فعلی در پارلمان، از کجاها ریشه می‌گیرد؟ کی‌ها در ایجاد این غایله سهم داشتند و زمینه‌ساز این هماوردگاه شدند؟ آیا تنها نمایندگان هستند که مسبب این وضعیت شده‌اند یا مردم هم در بروز این وضعیت نقشی داشته‌اند و دسته گلی به آب داده‌اند؟
بدون شک، که اکثریت کرسی‌های مجلس نمایندگان، توسط کسانی پر شده است که نه نماینده واقعی و دلسوز مردم‌اند و نه هم براساس قانون عمل میکنند. برای این‌ها، آنچه پایه و اساس به حساب می‌آید، به دست‌آوردن منافع شخصی، حزبی، قومی، لسانی، مذهبی و… است. این‌دسته، بدون آن‌که به جایگاه ارزشمند شان پی ببرند، و شأن و منزلت«خانه ملت» را پاس دارند، خواسته و ناخواسته از محور کاری شان خارج می‌شوند و برای رفع نیازهای شخصی شان، کار و پیکار میکنند و به معامله می‌نشینند. بخش وسیعی از نمایندگان، از سال‌ها بدین‌سو، مصروف کارهای سودجویانه و منفی هستند و کرسی وکالت را وسیله‌ای می‌دانند برای برآورده‌سازی اهداف معینه‌ی شان که با خواست مردم، منافات دارد.
اما بخش دیگر این مسئله که چرا مجلس نمایندگان، چنین حالت رقت‌بار و شرم‌آوری دارد، به مردم بر می‌گردد. این مردم بودند که در انتخابات پارلمانی، بجای انتخاب افراد شایسته، متعهد و خدمتگذار، رای شان را به این‌ها فروختند. فروختن رای، در بدل پول و قدرت و یا هم به گفته رمضان بشردوست به« پلو و چلو»
ناگفته پیداست، نمایندگانی که رای را با پول خریده باشند، سرنوشت مردم را هم در بدل پول معاوضه میکنند.
در واقعیت امر، خانه ملت، مظهر اراده ملت نیز هست؛ ملتی که با رای شان، اراده میکنند و تصمیم می‌گیرند!
این‌عده نمایندگانی که امروز برای شهروندان، محل جنجال و چالش شده‌است و هر صبح و شامی سر از دکان«معامله» بیرون میکنند، رای مردم هم در پیروزی آنان نقش داشت. بگذریم از این‌که عده‌ای هم با استفاده از تقلب و تخطی به این امتیاز دست یافتند…
این یک واقعیت است که اکثریت شهروندان، طی چندین دوره انتخابات، در انتخاب شان کمتر دقت کردند و معیارهای اساسی و درستی را در نظر نگرفتند؛ سطحی تصمیم گرفتند و با رای شان کسانی را به قوه مقننه راه دادند که خود مانعی بر سر حاکمیت قانون هستند. کسی‌که از مجرای غیرقانونی به پارلمان راه یافته، آیا می‌توان از او انتظار داشت که به قانون احترام بگذارد و قانون‌شکنی نکند!
بدیهی که وقتی معیار انتخاب نمایندگان، این‌گونه موارد منفی باشد، برون‌داد و نتیجه‌ی که از آن به چشم می‌خورد نیز وضعیتی است که اکنون نظاره‌گر آن هستم. مردم، در آن روزها، که روزهای سرنوشت‌ساز بود، افرادی را به نمایندگی از خود انتخاب کردند که شایسته‌گی این مهم را نداشتند. اگر آن‌روز که به پای صندوق‌های رای رفتیم، با دوراندیشی و تامل، تصمیم می‌گرفتیم، یقیناً اینک وضعیت پارلمان تا به این‌حد به افتضاح نمی‌کشید که در هر روی سال، شاهد چندین بلاهت و فضاحت باشیم!
پارلمان افغانستان، اکنون به یک«رهنمای معاملات» می‌ماند که در اکثر موارد منافع ملی به ساده‌ترین وجه ممکن به فراموشی سپرده می‌شود و از خانه ملت بر ضد ملت تصمیم گرفته می‌شود، و این کار درستی نیست…!
ضیا موسوی- خبرگزاری دید
