‌معترضان در کابل: تغییرات اقلیمی کشنده‌تر از جنگ است

با وجود خطرات و تحت تدابیر امنیتی، حدود ۱۰۰ جوان افغانستانی با این نگرانی که اگر جنگ آن‌ها را نکشد، تغییرات اقلیمی این کار را خواهد کرد، در کابل راهپیمایی کردند.

با وجود خطرات و تحت تدابیر امنیتی، حدود ۱۰۰ جوان افغانستانی با این نگرانی که اگر جنگ آن‌ها را نکشد، تغییرات اقلیمی این کار را خواهد کرد، در کابل راهپیمایی کردند.
معترضین به رغم حملات تقریباً روزانه شورشیان و به منظور شرکت در تظاهرات جهانی علیه تغییرات آب و هوایی، روز گذشته در کابل راهپیمایی کردند. اگرچه کابل بیشتر به یک شهر تحت محاصره شباهت دارد، اما این شهر نیز یکی از بدترین شهرهای آلوده جهان است.
فردین بارکزی یکی از برگزارکنندگان این تظاهرات و رییس گروه محلی اقلیمی به نام «اکسیجن» می‌گوید: جوانان افغانستان می‌خواهند سهم خود را در امر مبارزه با گرم شدن کره زمین انجام دهند.
وی که پوسترهایی را بر یک ریکشای مجهز با بلندگو نصب کرده تا اطمینان حاصل کند باشندگان کابل پیام آن‌ها را می‌شنوند، افزود:« هدف این است که ما نیز همانند دیگر کشورها که برای اقلیم کار می‌کنند، صدای یکسان داشته باشیم.»
با وجود میلیاردها دالر کمک بین‌المللی که پس از فروپاشی طالبان در سال ۲۰۰۱ به افغانستان واریز شد، کابل طی چهار دهه جنگ و زیرساخت‌های فرسوده، ویران شده است.
اما وزارت صحت عامه این کشور می‌گوید بیش از ۳ هزار تن سالانه با بیماری‌های ناشی از آلودگی آب و هوا در کابل می‌میرند و بیش از ۷۰ درصد مریض‌ها از بیماری‌های تنفسی رنج می‌برد. بسیاری از این موارد را می‌توان در آلودگی هوا مشاهده کرد که به ویژه در زمستان‌های خشک بسیار بد است.
برنامه محیط زیست سازمان ملل در گزارشی که اوایل سال جاری میلادی منتشر شد، می‌گوید:« بدور از چشم تبلیغات، مردم افغانستان – و به خصوص ۶ میلیون باشنده کابل – با قاتل خاموش اما مرگبار دیگری دست و پنجه نرم می‌کنند.»
طبق این گزارش و به نقل از نهاد ملی محافظت از محیط زیست افغانستان:« با افزایش آلودگی آب و هوا، ما نسل جدیدی را می‌بینیم که از رشد بازمانده‌ است.»
در همین حال، بارکزی ۲۳ ساله می‌گوید:« ما از جنگ نمی‌ترسیم، ما بیشتر از تغییرات آب و هوا هراس داریم و به همین دلیل با تمام انرژی علیه تغییرات اقلیمی مبارزه می‌کنیم.»
حاجی عبدالرزاق وهاب‌زاده که معترضان را می‌دید شعار می‌دادند «حفاظت از محیط زیست را از خودمان آغاز کنیم»، می‌گوید که به این راهپیمایی افتخار می‌کند. او ضمن تحسین شجاعت معترضان می‌گوید این جوانان دانش و علمی دارند تا به تغییرات آب و هوایی توجه کنند.
وی افزود:« آن‌ها نسل جدید ما هستند و به تفنگ فکر نمی‌کنند. آنها به جنگ فکر نمی‌کنند، آن‌ها به فکر بهتر ساختن آینده کشور اند.»
سارا عزیزی که در محلی با دیگران تجمع کرده تا پوسترهای شان را برای این راهپیمایی آماده کند، می‌گوید که فامیلش خیلی نگران وی هستند. او افزود:« آن‌ها هر بار که من پایم را بیرون می‌گذارم، نگران می‌شوند و هرگز این اطمینان را ندارند که آیا سالم به خانه باز می‌گردم یا خیر.»
وی هنگام جمع کردن پوسترها گفت:« اما من می‌خواهم راهپیمایی کنم، چون اگر من در این جنگ زنده نمانم، حدل اقل کاری را برای نسل آینده انجام خواهم داد تا آنها زنده بمانند.»