نشست قندهار همایش خودمانی طا-لبان بود

خبرگزاری دید: شماری از کارشناسان می‌گویند که برگزاری نشست قندهار از سوی طا-لبان تلاش برای به رسمیت شناخته شدن و حل اختلافات بوده است. این کارشناسان تاکید می‌کنند که نشست قندهار بیشتر یک همایش میان‌گروهی بود.

رسول شهزاد- کابل
نشست قندهار روز پنجشنبه ( ۲۷ اسد) برگزار شد، مقامات طا-لبان هدف از برگزاری نشست قندهار را بحث در مورد وضعیت کنونی افغانستان و برخی مسایل ملی و عمومی اعلام کرده بودند.
اما برایند نشست قندهار اعلامیه‌ای بود که در آن «امارت اسلامی» نظام مشروع افغانستان خوانده شده و هرگونه مقاومت مسلحانه علیه آن «بغاوت» عنوان شده و مقابله با بغاوت واجب شرعی.
مهدی افضلی پژوهشگر مطالعات جنوب آسیا به خبرگزاری دید، می‌گوید که نشست قندهار یک نشست اضطراری بعد از کشته شدن رهبر القاعده و قطع رابطه جهان با طا-لبان بود.
اولین بحث در نشست قندهار این موضوع بود که بعد از کشته شدن ایمن الظواهری، طا-لبان با جامعه جهانی با کدام رویکرد وارد تعامل شوند. حتا رهبر طا-لبان نیز روی روابط سیاسی با جهان صحبت‌ کرد.
آقای افضلی می‌گويد بحث دوم در نشست قندهار موضوع اختلافات درون گروهی میان طا-لبان بود.
این در حالی است که در فیصله‌نامه نشست قندهار آمده است که امارت اسلامی متشکل از افغان‌ها است و مشروعیت داخلی دارد و امارت اسلامی امنیت سرتاسری را تامین کرده و جزیره‌های قدرت را از بین برده است.
افضلی به این باور است که هراس از بروز اختلافات، طا-لبان را مجبور به برگزاری نشست قندهار کرده است و این نشست میان گروهی بوده نه نشست ملی.

وی همچنان می‌گوید که طا-لبان فاقد یک خط مشی سیاسی است، حتا شخصیت‌هایی که با طا-لبان هم‌سو شدند نمی‌دانند که آن‌ها به دنبال چیست.
از سویی هم، ولی فروزان آگاه مسایل سیاسی به خبرگزاری دید، گفت که تمام آجندای نشست قندهار در یک تناقض کامل قرار داشت، این نشست یک نشست خودمانی بود و طا-لبان بین خودشان تبادل نظر کردند، مردم هیچ امیدی در مورد برآیند چنین نشست‌ها ندارند.
به گفته او، طا-لبان از یک طرف به رسمیت شناختن می‌خواهند و از طرف دیگر همین امریکا را دشمن خود می‌دانند و این موضع متناقض است.
طا-لبان در نشست قندهار اعلام کردند که نظام امارت اسلامی به نفع کشورهای منطقه و جهان است و این کشورها باید طا-لبان را به رسمیت بشناسند.
همچنان در این نشست گفته شده که ایستادگی در برابر «امارت اسلامی» که بر تمام افغانستان تسلط دارد و هر نوع مخالفت مسلحانه، «بغاوت و فساد» شمرده می‌شود و دفع آن بر «ملت و امارت واجب» است.