نوشداروی پس از مرگ سهراب

اگر معامله بد صورت گرفته، بیایید اعتراف کنید که زمینه ساز این امر جمعیت بوده است. عبدالله نامزد شما بود. شما حمایتش کردید و تا آخرین دقیقه در کنارش ایستادید. حتا پیش از توافقنامه اعلام نارضایتی نکردید، پس از توافقنامه اعلامیه دادید

اعلامیه جمعیت اسلامی را در صفحه صلاح‌الدین ربانی خواندم. در باره توافق سیاسی عبدالله و غنی نکات و اشارات خوبی داشت. هر عاقلی هم وقتی به این توافقنامه نگاه کند، متوجه می‌شود که ماحصلش چند کرسی و چند تقدیرنامه و یک رتبه در بدل معامله با داعیه‌های اصلی مردم ما است: در این توافقنامه نه از تمرکززدایی خبری هست و نه از تقسیم قدرت. مرجع قدرت و تصمیم‌گیری، شورای امنیت و جلسات کابینه است. برای عبدالله در هیچ کدام از این نهادها حق عضویت و حضور داده نشده – و اتفاقاً عبدالله نیز دغدغه قدرت را نداشته و فقط برای خود تشریفات و بودجه مستقل مطالبه کرده است.
توقع بیشتر از این هم از عبدالله نمی‌رفت. آن هایی که عبدالله را می‌شناختند از همان نخست می‌دانستند که رسیدن به تمرکززدایی از طریق این آدم، با زاغ بودنه شکارکردن است.
متاسفانه چند جوان احساساتی که در کنار صلاح‌الدین خان بودند، تشویقش کردند حتا اگر به بهای فروپاشی انسجام جمعیت نیز شود، از عبدالله حمایت کند.
من وقتی امروز اعلامیه جمعیت را دیدم یاد همان مصرع معروف افتادم که می‌گوید: «چرا عاقل کند کاری که بار آرد پشیمانی؟»
چرا هر پنج سال باید فریب یک آدم آزموده را بخوریم و بعد دوباره اعلامیه بدهیم که پشیمان هستیم و مسیرمان جدا است؟
اگر معامله بد صورت گرفته، بیایید اعتراف کنید که زمینه ساز این امر جمعیت بوده است. عبدالله نامزد شما بود. شما حمایتش کردید و تا آخرین دقیقه در کنارش ایستادید. حتا پیش از توافقنامه اعلام نارضایتی نکردید، پس از توافقنامه اعلامیه دادید.
این «نوشداروی پس از مرگ سهراب» تان چه درد ملت مان را دوا می‌کند؟ کجای کار را اصلاح می‌کند؟
چرا با مردم مان ریاکاری می‌کنیم و کجا است رسم مسئولیت پذیری مان؟
چرا مسئولیت این اشتباه و خبط و خطای کلان را به عهده نمی‌گیرید و از مردم معذرت نمی‌خواهید؟