با گذشت یک سال دیگر، احتمالاً پرسش تکراری هر زن افغانستانی این است که چرا با تمامی هزینه‌های گزاف و مصارف هنگفت در باب حقوق زنان، نه تنها خشونت علیه زنان کم‌تر نشده، بلکه سایه خشونت بر زندگی زن افغانستانی هر روز سنگین‌تر می‌شود و رنج آنان بیشتر؟
با گذشت دو دهه از حاکمیت نظام مردم‌سالار و مبتنی بر حقوق بشر، زنان افغانستان همچنان رنج می‌برند. در سال ۲۰۱۹ با آن که زنان افغانستان همچنان در مسیر پیشرفت پسا دموکراسی به حرکت خود ادامه دادند، اما سریال خشونت علیه زنان نیز ادامه یافت. در سال گذشته زنان به چندین مقام مهم اداری دست یافتند، اما حضورشان در سمت‌های تصمیم‌گیرنده همچنان «تابو» است. هنوزهم زنان از عضویت در دادگاه عالی محروم هستند. در پروسه صلح زنان نقش کم رنگی دارند؛ به خصوص در مذاکراتی که بین طالبان و ایالات متحده جریان دارد، نه تنها صدای زنان، بلکه صدای هیچ شهروند افغانستان شنیده نمی‌شود.
گزارش نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که در سال گذشته خشونت‌ها علیه زنان افزایش یافته است. این خشونت‌ها از خانه تا اجتماع و به خصوص در ادارات دولتی سال گذشته به خبرسازترین سوژه رسانه‌ای در کشور تبدیل شد و سرخط برخی رسانه‌های بین‌المللی را نیز به خود اختصاص داد. نهادهای مسئول در مورد حقوق زنان در گزارش سالانه شان، از ثبت حدود شش‌هزار قضیه خشونت در برابر زنان خبر می‌دهند که به اساس تحقیقات کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، این آمار افزایش بیش از ۸ درصدی خشونت را نسبت به سال‌های قبل نشان می‌دهد. به اساس این گزارش‌ها، خشونت علیه زنان را می‌توان در بخش‌های لت‌وکوب، آزار و اذیت، تجاوز جنسی، خودکشی، قتل، ازدواج‌های اجباری و ازدواج‌های زیر سن، دسته بندی کرد.
البته باید گفت که این آمار تمامی آمارهای ثبت شده خشونت علیه زنان نیست و به خوبی می‌دانیم که بسیاری از قضایای خشونت علیه زنان به خصوص خشونت جنسی، تحت تاثیر سنت‌های ناپسند اجتماعی گزارش نمی‌شود و نهادهای مسئول نمی‌توانند آنان را ثبت و گزارش کنند. جالب‌ترین گزارش در مورد خشونت علیه زنان که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، مربوط به خشونت علیه این قشر در کانونی‌ترین نهاد جامعه یعنی خانواده می‌باشد که به اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر، ۹۷ در صد خشونت‌ها علیه زنان در داخل خانه صورت می‌گیرد. به اساس این گزارش، محیط خانه، ناامن‌ترین جای برای زنان در افغانستان به‌حساب می‌آید.
آمار قربانیان زنان در حملات انتحاری در سال رو به پایان، شاید بیشتر از هر سالی بود. در این سال یک حمله انتحاری در پایتخت مشخصاً زنان را در یک محفل عروسی هدف قرارداد که این اتفاق در طی سال‌های گذشته بی‌پیشینه بود.
با گذشت یک سال دیگر، احتمالاً پرسش تکراری هر زن افغانستانی این است که چرا با تمامی هزینه‌های گزاف و مصارف هنگفت در باب حقوق زنان، نه تنها خشونت علیه زنان کم‌تر نشده، بلکه سایه خشونت بر زندگی زن افغانستانی هر روز سنگین‌تر می‌شود و رنج آنان بیشتر؟
به امید سال بدون خشونت در ۲۰۲۰٫
