کابلوف عزیز، به کجا چنین شتابان!
دستور اخیر رییس جمهور غنی به قوای مسلح کشور مبنی بر خروج از حالت دفاع فعال به حالت تهاجمی، پاسخ به موقع به انتظار ملت بود برای سرکوب ددمنشی گروهی که با «کفار» توافق کرده و درچتر مصئونیت آن ملت ما را قتل عام می‌کند.
در واکنش به حملات خونین روز سه‌شنبه بر شفاخانه‌ای در غرب کابل، مراسم نماز جنازه در ننگرهار و پاسگاه‌های امنیتی در ولایت لغمان، رییس جمهور غنی به نیروهای مسلح کشور دستور داد که از حالت دفاع فعال بیرون شده و در حالت تهاجمی قرار بگیرند.
اما به دنبال آن برخی جوانب خارجی ابراز نگرانی کرده و گفتند که این دستور آقای غنی روند صلح را متوقف خواهد کرد که در میان این اظهار نگرانی، فرمایش‌های ضمیر کابلوف جالب تر از بقیه بود؛ گویی آقای کابلوف یک آن خود را در هیئت خلیلزاد متصور شده و از گلوی منافع امریکا فریاد می‌زند.
آقای کابلوف نماینده کشوری در افغانستان است که مردم از آن به هیچ عنوان خاطره خوش ندارد و نام و نشان آن با یک دهه اشغال، تجاوز، خونریزی و تعدی بر تارو پود خانه خانه افغانستان گره خورده است- روسیه.
اما کابلوف دو سخن جالب ابراز کرد: به حالت تهاجمی در آمدن قوای مسلح افغانستان روند صلح را متوقف می‌کند و حملات طالبان بر نیروهای مسلح و اهداف داخلی ناقض توافقنامه امنیتی میان این گروه و امریکا نیست.
باید گفت، کابلوف عزیز، به کجا چنین شتابان؟ اندکی درنگ بفرما شاید اشتباه ابراز نظر می‌فرمایی!
نگارنده نه مزد بگیر حکومت است و نه با هیچ مقام و مسئول حکومتی شناخت دارد، ولی مسئله حملات طالبان و خونی که هر روز ریخته می‌شود، فراتر از حکومت و نظام که با کلیت کشور و ملت ما پیوند دارد و نمی‌توانیم از کنار آن به سادگی بگذریم.
اگر تهاجمی بودن قوای مسلح افغانستان روند صلح را متوقف می‌کند، آیا تهاجمات طالبان و کشتار بی‌رحمانی سربازان این وطن روند صلح را متوقف نمی‌کند، آیا اصلا روند صلحی شکل گرفته که متوقف بشود، آیا طالبان و هر گروه تروریستی دیگری که علیه مردم و ملت افغانستان می‌جنگند، پابند به اصول و قواعد و توافقی در روند صلح بوده یا شده اند که متوقف بشود. نه! پس دفاع از جان و مال و حیات شهروندان کشور و تهاجم بر هسته‌های تررویستی هیچ چیز را متوقف نمی‌کند؛ چون چیزی به نام روند صلح وجود ندارد که متوقف یا تخریب شود.
اگر حملات و خونریزی‌های مداوم گروه طالبان ناقض توافقنامه صلح با امریکا نیست، پس چرا حملات و حالت تهاجمی قوای مسلح ملی و مشروع افغانستان ناقض روند صلح و توافق نامه دشمن با امریکا باشد. اگر طالبان همزمان زیر چتر توافق نامه با امریکا، همزمان می‌توانند از حملات هوایی مصئون بوده و بر قوای مسلح ملی کشور بتازند، چرا قوای مشروع افغانستان نتواند از خود و از شهروندان دفاع کند. اگر در اثر حملات نظامی توافقنامه طالبان و امریکا نقض می‌شد، فردا امضای توافقنامه، گروه طالبان بر ۱۷ ولایت کشور تاختند و در عمل توافقنامه را نقض کردند، مگر این که با منطق یک بام و دو هوا گز کنیم.
چنین می‌پندارم که دستور اخیر رییس جمهور غنی به قوای مسلح کشور مبنی بر خروج از حالت دفاع فعال به حالت تهاجمی، پاسخ به موقع به انتظار ملت بود برای سرکوب ددمنشی گروهی که با «کفار» توافق کرده و درچتر مصئونیت آن ملت ما را قتل عام می‌کند.
یادداشت: دیدگاه‌ها مطرح شده در این تبصره مربوط به نویسنده بوده و خبرگزاری دید در قبال آن هیچ مسئولیت ندارد.
