کابل در دور هفتم مذاکرات هم غایب خواهد بود؟
عدم حضور تعیین کننده کابل در گفت‌وگوهای صلح، پیامدهای بسیار خطرناکی درپی خواهد داشت. امریکایی‌ها در مذاکرات صلح با طالبان به این گروه خواسته یا ناخواسته مشروعیت سیاسی داده است. طالبان همچنان روی خروج نیرو های خارجی از کشور پافشاری دارند و پیشنهاد آتشبس را نیز رد می‌نمایند.
از قرار گزارش‌ها، زلمی خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده امریکا برای صلح افغانستان، واشنگتن را برای آغاز دور هفتم مذاکرات صلح افغانستان ترک کرده است. قرار است زلمی خلیلزاد به کشورهای پاکستان امارت متحده عرب، بلژیک، افغانستان و آلمان سفر نماید. نمایندگان امریکا و گروه طالبان شش دور در دوحه پایتخت قطر باهم گفت‌وگو کردند. گفته می‌شود که دور ششم این گفت‌وگوها با نتایج مطلوبی به پایان رسیده است.
پیشتر گفته شده بود که دور هفتم این گفت‌وگوها پس از ماه رمضان آغاز خواهد شد. اکنون پرسش پیش آمده این است که آیا کابل در دور هفتم این مذاکرات هم غایب خواهد بود؟
طالبان و نمایندگان امریکا شش دور برای رسیدن به یک توافق سیاسی باهم رای زنی کردند. در تمامی این گفت‌وگوها کابل غایب بود. غیابت کابل در این گفت‌وگو توام با نگرانی‌هایی بوده است.
از جمله این که ممکن است واشنگتن و طالبان در عدم حضور کابل باهم به یک توافق برسند. هر چند که زلمی خلیلزاد اصرار دارد حرف اول و آخر را در پروسه صلح کابل می‌زند.
تا این دم که این طور نبوده است. به نظر می‌رسد که آقای خلیلزاد در آغاز مذاکرات بینالافغانی ناکام بوده است. بخش عمده ماموریت این دپیلمات کاخ سفید، ترغیب طالبان برای گفت‌وگو با کابل است. تاکنون گروه طالبان از مذاکره با کابل امتناع کردند.
با توجه به تجارب گذشته، بسیار بعید است که کابل در دور هفتم مذاکرات صلح حضور فعال و تعیین کننده داشته باشد. جنگ در جغرافیای افغانستان جریان دارد و تاوان این نبرد را مردم افغانستان می‌پردازد.
با این وجود، نیاز است که کابل در روند گفت‌وگوها طرف مذاکره کننده با گروه طالبان باشد. زلمی خلیلزاد در خصوص پروسه صلح به مجلس سنای امریکا توضیح داد. مجاس سنای امریکا ماموریت آقای خلیلزاد را پر دست آورد خواند.
مذاکرات صلح با طالبان در غیاب کابل جریان دارد و ظاهراً برای امریکایی‌ها این موضوع چندان اهمیت ندارد. واشنگتن برای رسیدن به صلح عجله دارد و در این میان به نقش کابل در گفت‌وگوهای صلح اهمیت نمی‌دهد.
به باور نویسنده، عدم حضور تعیین کننده کابل در گفت‌وگوهای صلح، پیامدهای بسیار خطرناکی درپی خواهد داشت. امریکایی‌ها در مذاکرات صلح با طالبان به این گروه خواسته یا ناخواسته مشروعیت سیاسی داده است. طالبان همچنان روی خروج نیرو های خارجی از کشور پافشاری دارند و پیشنهاد آتشبس را نیز رد می‌نمایند.
آقای خلیلزاد تاکنون موفق نشده است که زمینه گفت‌وگوهای بینالافغانی را فراهم کند. این بزرگترین چالش ماموریت زلمی خلیلزاد است.
تا زمانی که طالبان با کابل برای رسیدن به یک توافق گفت‌وگو نکنند، نتایج این گفت‌وگوها قابل قبول نخواهد بود. انتظار داشتیم که مذاکرات بینالافغانی خط« سرخ » کاخ سفید در گفت‌وگوهای صلح باشد که چنین نیست.
از جانب دیگر، آقای خلیلزاد در سرو سامان دادن اجماع صلح در افغانستان نیز ناکام بوده است. هیچ‌گونه توافق نظری میان احزاب سیاسی و ریاست جمهوری در پروسه صلح وجود ندارد. آقای خلیلزاد بارها با آقای غنی و چهره‌های سیاسی گفت‌وگو کرد و تا کنون این رای زنی‌ها موثر واقع نشده است. این خود نشان می‌دهد که آقای خلیلزاد در ماموریتش دچار مشکل است.
