کار ۱۶ ساعته و اما بی نتیجه آقای غنی

شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی ریاست‌جمهوری در پست فیسبوکی‌اش نوشته است که رییس‌جمهور کشور در یک شبانه روز ۱۶ ساعت کار می‌کند.
آقای مرتضوی در این پست نوشته است:” صبح را با مطالعه گزارش‌هاي امنيتي آغاز مي‎كند. تنها از ساعت ١٢ تا ساعت ٢ بعد از ظهر وقفه دارد.” در این‌که آقای مرتضوی درست می‌فرمایند، شکی نیست، ولی پرسش این است که ۱۶ ساعت کار تاحال چه نتیجه ثمربخشی برای کشور به ارمغان آورده است که بتوان روی آن مکث کرده و از تلاش‌های بی‌دریغ آقای رییس‎جمهوری سپاسگزار بود.
اگر به کارنامه ریاست‌جمهوری در سه سال گذشته به دقت نگاه کنیم دیده می‌شود که این عرق‌ریزی ۱۶ ساعته آقای غنی هیج نتیجه خوبی برای کشور و مردم در پی نداشته است.
در همین سه سالی که از عمر حکومت وحدت ملی می‌گذرد، ناامنی‌ها به اوج خود رسیده و اگر در زمان حامد کرزی تنها جنوب کشور ناامن بود، حالا کل افغانستان ناامن است که به تبع ناامنی‌ها سه پدیده مهاجرت، بیکاری و فساد اداری که ارتباط مستقیم به ناامنی دارند افزایش بی‌سابقه را در سه سال گذشته تجربه کرده‌اند.
در همین سه سال کار ۱۶ ساعته آقای غنی، دو بار ولایت کندز به دست طالبان سقوط کرده و صدها نفر کشته شدند. بگذریم از این‌که سقوط یک ولایت چقدر زیان مالی برای مردم افغانستان در پی داشته است.
در همین سه سال کار ۱۶ ساعته آقای غنی به تبع افزایش فساد اداری، هم تورم سیر صعودی را تجربه کرده و هم عاید سرانه مردم به شدت افت داشته است.
رییس‌جمهور به رغم کار ۱۶ ساعته که در روز انجام می‎دهد، تاهنوز نتوانسته روند سرپرستی را در ادارات دولتی خاتمه داده و وزیران و رؤسای عمومی را به مجلس معرفی کند.
با آن‌که از عمر حکومت وحدت ملی سه سالی می گذرد و باز به رغم کار های شاق ۱۶ ساعته آقای غنی این حکومت حتا نتوانسته موافقت نامه تشکیل این حکومت را عملی کرده و جرگه بزرگ درج شده در موافقت نامه را مبنی بر تعدیل قانون اساسی برگزار کند.
به یمن کار های ۱۶ ساعته رییس‌جمهوری بی‎اعتمادی میان مردم و حکومت افزایش بی‌سابقه یافته و حالا مردم حتا به برنامه‌های عمرانی حکومت با بی‌اعتمادی برخورد کرده و دنبال یک مسئله سیاسی در پشت آن هستند.
بعد از سقوط رژیم طالبان، مردم کابل در همین حکومت وحدت ملی شاهد دیکتاتوری و تک‌روی‌های ارگ بوده‌اند که آتش گشودن در برابر معترضان از مصداق‎های واقعی دیکتاتورمآبی آقای غنی است.
با این‌همه، پرسشی که آناَ در ذهن شکل می‌گیرد این است‌ که رییس‌جمهور واقعاً در ۱۶ ساعت کاری که شاه حسین مرتضوی از آن نوشته است چه می‌کند؟
از کارنامه‌های سه ساله آقای غنی می‌توان نتیجه گرفت که او بیش‌ترین توان و وقت خویش را برای تضعیف یا منزوی کردن مخالفان سیاسی‌اش، مجاهدین، ریاست اجرایی و معاون اول ریاست جمهوری مصرف کرده است.
اینجاست که ذهن مخاطب دچار یک پرسش طبیعی می‌‌شود و آن این‌که آیا خنده‌دار نیست که معاون سخنگوی رییس‌جمهور، خود می‌بُرد و خود می‌دوزد و کارکردهای رییس‌اش را با آب و تاب تمام به خورد افکار عمومی می‌دهد!
بدون شک اگر عرق‌ریزی‌های شانزده ساعته رییس‌جمهور نتیجه‌ای هم در بر داشته، عکس آن چیزی است که مرتضوی در انتظار آن بوده است.
ظاهر شکوهمند- خبرگزاری دید