رسول شهزاد- کابل
خبرگزاری دید: در ادامه مبارزه در برابر محدودیت‌ها، شماری از زنان مبارز کتاب‌خانه‌‌‌ای را با نام «کتابخانه زن» در کابل ایجاد کرده‌اند و می‌گویند که مبارزه در ابعاد اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ادامه دارد.
این کتابخانه برای زنان و دخترانی که پس از تسلط طا-لبان از آموزش و کار دور مانده‌اند، ایجاد شده است.
کتاب‌های این کتابخانه که به بیش از یک‌هزار جلد می‌رسد، بیشتر از سوی معلمان، شاعران و نویسندگان به یک سازمان مدافع حقوق زنان که در ایجاد این کانون کمک کرد، اهدا شده است.
پروین نیکبین از اعضای جنبش زنان معترض افغانستان به خبرگزاری دید، می‌گوید که ایجاد این کتابخانه روزنه امید را در دل زنان و دختران افغانستان باز کرده و آن‌ها را به آینده امیدوار می‌کند.
نیکبین می‌گوید که ایجاد این کتابخانه شاید نتواند وضعیت را تغییر بدهد، ولی بدون شک می‌تواند برای رشد فرهنگ کتابخوانی و مبارزه با فقر فرهنگی مفید واقع شود.
زنان معترض پس از آن به فکر ایجاد چنین کانونی افتادند که مبارزات خیابانی شان سرکوب شد.
محدودیت‌ها بر زنان در بیش از یک سال گذشته همواره گراف تصاعدی داشته است. آن‌ها از کار در ادارات دولتی، رفتن به مکتب فراتر از دوره ابتدایی و سفر بدون همراه مرد منع شده‌اند.
زنان و دختران بارها و بارها برای بازگشایی مکاتب به جاده‌ها ریختند، ولی طا-لبان می‌گویند که کار روی طرح بازگشایی مکاتب به روی دختران جریان دارد.
از سویی هم، زهرا ماندگار عکاس و از مدیران این کتابخانه در صحبت به خبرگزاری دید می‌گوید، در شرایطی که صحبت از حذف زنان است، ایجاد این کتابخانه پیام خوبی از مبارزه دارد.
ماندگار می‌گوید که طا-لبان به دنبال حذف زنان از جامعه هستند، طا-لبان مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته‌اند، ایجاد کتابخانه برای زنان پیام خوبی از مبارزه زنان دارد.
وی هدف از ایجاد این کتابخانه را مبارزه با فقر فرهنگی عنوان کرد و گفت: ما با ایجاد این کتابخانه خواستیم تا مردم فراموش نکنند که زنان نیز در جامعه هستند.
ژولیا پارسی از بنیانگذاران این کتابخانه به خبرگزاری دید می‌گوید که در کنار رشد فرهنگ کتابخوانی، هدف دیگر ما این است که برای گروه حاکم در افغانستان بفهمانیم که زنان به عقب نرفته‌اند و به هر نحو‌ی می‌توانند مبارزه کنند.
لیلا بسیم از بنیانگذاران دیگر این کتابخانه می‌گوید: ما می‌خواهیم برای گروه‌های مخالف حضور زنان در اجتماع نشان بدهیم که راه‌های دیگری نیز برای مبارزه وجود دارد.
زنان در یک سال گذشته بارها نسبت به سیاست‌های طا-لبان اعتراض کرده و خواستار «نان، کار و آزادی» شده‌اند.
