کدام‌یک بیشتر می‌کشد؛ کرونا یا طالبان؟
آنچه موجبات افزایش نگرانی نسبت به کشتار اخیر طالبان در ولایات شمالی کشور شده است افزون بر نگرانی پیشینی ناشی از انتقال ناامنی به شمال، وقوع حملات سازمان‌یافته و هدفمند این گروه در مناطق شیعه‌نشین است که علاوه بر جنگ نرم برخی رسانه‌های سفارتی، بسترسازی میدانی برای جنگ فرقه‌ای در افغانستان شمرده می‌شود
در چند روز گذشته، همزمان با گسترش نگران‌کننده کرونا و پابه‌پای شیوع این ویروس منحوس، طالبان نیز ده‌ها نیروی پاسبان امنیت مردم ما را به ویژه در ولایات شمالی بلخ و سمنگان و سرپل، به شهادت رساند.
بر پایه آمارهای رسمی، تاکنون در سراسر افغانستان در حدود چهل نفر قربانی اپیدمی کرونا شده‌اند، اما طالبان در عرض دو شبانه‌روز نزدیک به پنجاه نفر از سربازان ارتش و پولیس را قربانی شبیخون‌ها و خون‌آشامی‌های سیری‌ناپذیر خود ساخته است. این نشان می‌دهد که برنده مسابقه مرگ برگزارشده میان طالبان و کرونا، این گروه خون‌ریز و خشونت‌طلب است، اما تفاوت عمده‌ای که میان طالبان و کرونا وجود دارد، آن است که کرونا فاقد شعور انسانی است و در انتخاب قربانیان خود گزینشی عمل نمی‌کند، ولی افراد طالبان، آگاهانه و مبتنی بر دستوری که از استراتژیست‌های سنگدل خود دریافت می‌کنند، هم از پاسبانان و پاسداران امنیت مردم و هم از مردم غیرنظامی بی‌گناه، قربانی می‌گیرند.
در حالی که کرونا به صورت لگام‌گسیخته‌ای پیش‌روی می‌کند و هر روز بر دامنه و ابعاد نگرانی‌ها نسبت به عواقب و عوارض خود نه تنها در افغانستان، بلکه در سراسر جهان می‌افزاید، اما بیش از کرونا این طالبان است که مردم و نیروهای امنیتی افغانستان را یا با حملات مستقیم و یا با کارگذاری ماین‌های کنار جاده، طعمه مرگ می‌سازد.
در شرایطی که کرونا حتی در وضعیت غیر جنگی، بزرگ‌ترین و مدرن‌ترین ارتش‌های قدرتمندترین کشورهای جهان را تحت تأثیر قرار داده و آنان را در برابر خود ناتوان و مستأصل ساخته است، در افغانستان، این طالبان است که با دامن زدن به ابعاد خشونت و توسعه دامنه جنگ، تهدید مرگبار کرونا را چندین بار گسترش می‌دهد و دولت را در مهار و مدیریت بحران ناشی از شیوع این بیماری، ناتوان‌تر می‌سازد.
دو روز پیش فرمانده نیروهای خارجی در افغانستان اعلام کرد که با ادامه خشونت و جنگ، مبارزه با کرونا در افغانستان ممکن نیست؛ بنابراین طالبان باید از جنگ دست بکشد تا زمینه مبارزه با کرونا فراهم شود، اما اندکی پس از این اظهارات ده‌ها نیروی امنیتی و افراد بی‌دفاع غیر نظامی قربانی حملات مستقیم و بمب‌گذاری‌های کنار جاده‌ای طالبان در نقاط مختلف کشور شدند.
در این میان، آنچه موجبات افزایش نگرانی نسبت به کشتار اخیر طالبان در ولایات شمالی کشور شده است افزون بر نگرانی پیشینی ناشی از انتقال ناامنی به شمال، وقوع حملات سازمان‌یافته و هدفمند این گروه در مناطق شیعه‌نشین است که علاوه بر جنگ نرم برخی رسانه‌های سفارتی، بسترسازی میدانی برای جنگ فرقه‌ای در افغانستان شمرده می‌شود.
در چنین شرایطی است که مسئولیت دولت و نیروهای رزمی و دفاعی کشور برای پیش‌گیری از فاجعه جنگ فرقه‌ای، سنگین‌تر از هر زمان دیگری می‌شود. بنابراین انتظار می‌رود افزون بر اقدامات فوری برای تأمین امنیت مناطق مختلف کشور در حوزه سخت‌افزاری، در حوزه نرم‌افزاری نیز راهکارهای مؤثری برای جلوگیری از تبلیغات زهرآگین و هدفمند برخی رسانه‌های سفارتی در جهت شعله‌ور ساختن تنور تفرقه در کشور، در نظر گرفته شود.
