کودکان دست‌فروش خیابانی در انتظار یک آینده نامطلوب!
کودکان دست‌فروش خیابانی از بامداد تا شام به کارهای طاقت‌فرسا در جاده‌های پر ازدحام شهر کابل مصروف کارهای شاقه هستند، اما بی‌خبر از آینده نامطلوب، زندگی پرمشقت را سپری می‌کنند.
این کودکان بی‌سرپرست و محروم در فصل گرما و سرما با هزاران دغدغه و مشکلات با دست‌های ترکیده و پیراهن‌های ژولیده و پاره پاره در جاده‌های شهر کابل با تهدیدهای امنیتی و بهداشتی دور از درس و تحصیل نان‌آوران فامیل‌های خود هستند.
آنها علل و عوامل فقر و تنگدستی، کار کردن در سن خرد و ترک درس و تحصیل و ده‌ها مشکلات بزرگ خانواده‌های شان را ناامنی و انتحار و انفجار می‌دانند که از اثر آن شماری از آنها عزیزان شان را از دست داده‌اند و برخی از آنها اعضای بزرگ خانواده شان معیوب شده‌اند.
محمود پسر ده ساله که سرپرستی یک فامیل شش نفری را به عهده دارد، وی بوت پالش است و از وضعیت زندگی دشوارش می‌گوید:« من از صبح تا شام ۳۰ تا ۵۰ افغانی را به سختی پیدا می‌کنم، پدرم از ناحیه پا معیوب است، دیگر نان‌آوری در خانه نداریم، من کار می‌کنم و پول ناچیزی که به دست می‌آورم به جز خرید چند نان خشک دیگر چیز نمی‌شود.»
او می‌گوید که بسیار علاقه‌مند است مکتب برود و مانند سایر کودکان درس بخواند و در آینده داکتر شود و دوست ندارد این‌گونه کارهای طاقت‌فرسا را انجام بدهد.
با این حال، سلیم پسر دوازده ساله که اسفندی می‌کند و یتیم است، در مورد داستان زندگی پرمشقت‌اش می‌گوید:« پدرم را در یکی از حملات انتحاری سال گذشته از دست دادم و با مادر و خواهر و برادر کوچک‌ام زندگی می‌کنم، هر روز با پول ناچیز راهی خانه می‌شوم و شب‌ها گرسنه خواب می‌شویم.»
به گفته وی، مادرش بیمار است و او سعی می‌کند که برای درمان آن مجبور به هر کار خلاف شود تا برای صحت‌یاب شدن وی پول به دست آورد.
شفیق کودک دیگری که با بستن خریطه پلاستیک بر لباس‌هایش نزد هر خریدار می‌دود و داد می‌زند تا بخرند، می‌گوید:« من با خواهر کوچک‌ام روزانه بعد از مکتب مصروف فروش خریطه‌های پلاستیک هستیم و شام ناوقت راهی خانه می‌شویم. با پول اندک که به دست می‌آوریم برای خانواده‌ام کافی نیست.»
خانواده‌های این کودکان از دولت می‌خواهند تا برای پایان بخشیدن کاروان فقر و تباهی در زندگی آنها، درس و تحصیل فرزندان شان بهترین گزینه است.
در همین حال، عبدالفتاح عشرت احمدزی، سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی، موجودیت بیش از یک میلیون کودک کارگر را در کشور نگران‌کننده می‌خواند و می‌گوید:« وزارت کار و امور اجتماعی در جهت بهبود وضعیت کودکان کارگر در کشور تلاش می‌کند تا با همکاری با موسسات بین‌المللی این آمار را کاهش دهند.»
به گفته آقای احمدزی، وزارت کار و امور اجتماعی در تلاش این است که کودکان بی‌سرپرست را در پرورشگاه‌ها انتقال دهند و برای کودکان که پدر و مادر دارند، سعی می‌کنند تا برای خانواده‌های آنها آموزش‌های فنی و حرفوی یاد بدهند تا کار بلد شوند و نگذارند که کودکان‌شان کار کنند.
این روزها کودکان دست‌فروش خیابانی دور از درس و تحصیل با مشکلات فراوان اقتصادی به سر می‌برند، آرمان خانواده‌های آنها این است که فرزندان شان به جای کارهای شاقه تحصیل کنند تا آینده درخشان را در پیش داشته باشند.
شمیمه احدی- خبرگزاری دید
