کوید-۱۹ و زندگی پناهجویان در اروپا

دولت‌ها باید با تغییر آجندای شان در مورد پناهجویان، تمام اقدامات لازم را برای شامل کردن مهاجرین و پناهندگان در برنامه‌های مقابله با همه‌گیری ویروس انجام دهند.

ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
وقتی عصمت محمدی بحران ویروس کرونا را در شهر اشتوتگارت آلمان می‌بیند، هیچ کمک جز لبخند زدن، نمی‌تواند. این پناهجوی ۲۲ ساله از افغانستان می‌گوید: «نمی‌دانم آن‌ها در یک بحران واقعی یا در زمان جنگ چی کار می‌کنند».
برای بسیاری از پناهندگان مانند محمدی، همه‌گیری ویروس یک نعمت مبهم بوده است. مردم افغانستان یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های پناهنده در جهان تعلیق هستند و تا همین اواخر به گونه عادی از آلمان اخراج می‌شدند. اما در حال حاضر اخراج پناهجویان متوقف شده است – نه به خاطر حس انسان دوستی بلکه به این خاطر که تا حدودی سفرهای هوایی متوقف شده و مقامات افغانستان از برلین خواسته این روند را توقف دهد؛ چرا که افغانستان خود با بحران این ویروس مواجه است.
تا ۲۰ اپریل، ۱ هزار و ۲۶ مورد مثبت کوید-۱۹ در افغانستان گزارش شده در حالی که ۳۶ تن دیگر جان باخته است، اما ناظران و کارشناسان صحی بر این باورند که شمار واقعی می‌تواند بسیار بالا باشد.
با این حال، به رغم اینکه پناهجویان افغانستانی فعلاً از اخراج شدن هراسی ندارند، اما بیشتر از هر زمانی آسیب‌پذیرند و از هر گونه خدمات صحی در آلمان و کشورهای اروپایی محروم هستند.
آرلیا پونتیو کارشناس در سازمان پزشکان بدون مرز در مورد پناهدگان می‌گوید: «آن‌ها اغلب در اقامتگاه‌های جمعی و پر ازدحام زندگی می‌کنند. برخی اوقات دسترسی به آب مشکل‌ساز است و برای دسترسی به خدمات نیز با موانع رو به رو هستند. این امر به خصوص برای افراد بدون سند یا پناهجویان که با خطر اخراج شدن مواجه هستند، صدق می‌کند. آن‌ها از این که هنگام مراجعه به داکتر دستگیر شوند، هراس دارند و علائم مرتبط با کوید-۱۹ را گزارش نمی‌دهند».
در کمپ موری در جزیره لسبوس یونان، بیش از ۱۹ هزار نفر بین هرج و مرج و ناامیدی گیر مانده‌اند. بسیاری از پناهجویان اهل افغانستان و دیگر کشورهای آسیایی هستند. شرایط موجود در این کمپ در ابتدا برای ظرفیت ۳ هزار نفر ساخته شده بود و هر گز بد‌تر از این نمی‌شود.
مقامات پزشکان بدون مرز می‌گویند اوضاع در یونان وخیم است. پونتیو می‌گوید: «ما چهار سال است که خواستار پایان دادن به سیاست جلوگیری (از ورود پناهجویان) در جزایر یونان هستیم. این سیاست همیشه برای سلامت و عزت مردم فاجعه بار بوده است. اکنون با تهدید جدی شیوع COVID-19 در این کمپ‌ها، این موضوع از هر زمان دیگری ضروری‌تر شده است. هیچ کشور اتحادیه اروپا از یک گروه انبوه COVID-19 در مرزهای خارج از اتحادیه اروپا سود نخواهد برد».
وضعیت فعلی برای زندگی عبدالحکیم ۲۲ ساله مانند دیگر پناهجویان همگام با خطر است. حکیم که فعلاً در شهر اشتوتگارت زندگی می‌کند، نمی‌داند اگر مریض شود، چی اتفاقی برایش خواهد افتاد.
حکیم می‌گوید: «بحران فعلی آشکار ساخت که ما (پناهجویان) در حال حاضر چندان مهم نیستیم. مردم جوامع غرب اکنون نگران خودشان هستند».
در برخی موارد، عمل سادۀ مراجعه به پزشک حتی غیرقابل تصور می‌شود. هنگامی که COVID-19 به اتریش رسید، علی‌رضا ۳۰ ساله مشکلات دیگری دارد. پس از ورود و شروع به ساختن زندگی جدیدش تقریباً ۱۰ سال پیش در شهر اینسبروک، وی در اوایل ماه مارچ اخطاریۀ اخراج شدن دریافت كرد».
وی که به دلیل دریافت اخطاریه نام خود را تغییر داده است، اکنون از مقامات اتریش که می‌خواهد وی را به افغانستان بازگرداند، پنهان می‌شود و جرأت رفتن به شفاخانه را ندارد.
به گفته کارشناسان پزشکان بدون مرز، دولت‌ها باید با تغییر آجندای شان در مورد پناهجویان، تمام اقدامات لازم را برای شامل کردن مهاجرین و پناهندگان در برنامه‌های مقابله با همه‌گیری ویروس انجام دهند.
در اوایل ۲۰۱۸، بیش از ۲۵۰ هزار مهاجر افغانستانی در آلمان زندگی می‌کردند. ده‌ها هزار تن دیگر طی چند سال اخیر به این کشور پناهنده شده‌اند.