چگونه شکار «گدایان» حرفه‌ای و سازمانی می‌شوید!
زنان با لباس‌های مرتب و چهره‌های زیبا در کنار جاده‌های پر جنب و جوش می‌ایستند و افرادی را که سر و صورت پاک و منظم دارند و تصور می‌شود که اقتصاد خوب داشته باشد، با گفتن کلمه ببخشید به کنار می‌کشند و بهانه‌های مختلف می‌آورند، همانند این که «پول ما را کیسه بُرها زده‌اند و ما پول کرایه راه خود را نداریم، اگر شود کمک مان کنید»
این مطلب را به دقت بخوانید تا متوجه شوید که روزانه چگونه فریب داده می‌شوید و از احساسات انسانی و دینی تان استفاده سوء صورت می‌گیرد. کابل پایتخت کشور، شهر پر جمعیتی است که در خود ساختارهای متنوع شغلی را جا داده و زمینه کار را برای خیلی‌ها مهیا نموده است. در این میان «تکدی‌گری» یا همان گدایی به عنوان یک نوع از مشاغل در میان یک تعداد افراد به طور حرفه‌ای به رسمیت شناخته شده و از آن سود قابل ملاحظه‌ای به دست می‌آورند، بدون آن که برخلاف اصول سرمایه‌گذاری و بازار کار پولی سرمایه‌گذاری کرده باشند. تکدی‌گری به معنی درخواست کمک مالی از مردم است. در خصوص تکدی‌گری احکام مذهبی آن است که اگر طلب حاجت در صورت نیاز واقعی باشد و به مجرد رفع شدن، استعانت خواستن توقف داده شود، اشکالی ندارد چنانچه در این خصوص خداوند متعال می‌فرماید: «و فی اموالهم حق للسائل و المحروم» ترجمه : «و در اموالشان برای سائل و محروم حقی بود». و مورد دوم اگر طلب حاجت غیر واقعی و به عنوان مسلک انتخاب شود که بدون زحمت، پول به چنگ این افراد بیفتد، درین صورت تکدی‌گری حرام می‌باشد و از نگاه قانون، از آنجا که دولت‌ها امروز ذمه حمایت از شهروندان خود را به دوش می‌کشند قانوناً تکدی‌گری عمل خلاف قانون است، اما امروزه به عنوان نوعی شغل آن هم به گونه حرفه‌ای در آمده. بناءً در این نوشتار تلاش می‌شود تا نوع و حرفه‌ای عمل نمودن این طایفه بیان گردد تا در صورت مواجه شدن با چنین اشخاص درک گردد که گدایان حرفه ای بوده و با استفاده از احساسات انسانی و دینی شما پول تان را حیف و میل می‌کنند و اعمال غیر انسانی و تروریستی در قبال آن انجام می‌دهند.
۱- گدایان حرفه‌ای سازمانی : شماری از گدایان شهر کابل کسانی هستند که از سوی حلقات خاص ایجاد شده و رهبری می‌شوند. معمولاً این جمع از خیرات طلبان را افراد مختلف با شیوه‌های کاری مختلف تشکیل می‌دهند که اینجا به بعضی از آن‌ها اشاره می‌شود.
الف: گدایان حرفه‌ای محلی: این کتگوری افرادی هستند که با مافیای قاچاق اطفال، زنان و سازمان‌های جاسوسی منطقه در ارتباط هستند و وظیفه آن‌ها زیر نظر داشتن اطفال و زنان بی‌بضاعت و بی سرپناه به منظور زمینه سازی برای اختطاف اطفال و جلب زنان به دستگاه خود و همینطور کمک و یاری رساندن به شبکه‌های جاسوسی کشورهای خارجی به منظور ترور اشخاص حکومتی و عملی سازی نقشه‌های جاسوسی و تروریستی آن کشورها می‌باشد که با کار شیوه «نعت خوانی درب منازل و طلب کمک از هر نوع آن» کار خود را انجام داده و همواره بعد از چند روز ظاهر شدن در محل دوباره ظاهر می‌شوند تا این که به هدف خود دست یابند.
ب: گدایان حرفه‌ای شهری: این کتگوری بیشتر در داخل شهرها و در مراکز پر جنب و جوش افراد حضور دارند و با شیوه‌های کاری متفاوت ظاهر شده، اهداف خود را تطبیق می‌کنند. این گدایان به دو نوع می‌باشند؛ نوع اول آن همان گدایانی است که به منظور ترور، اختطاف، دزدی و در کل انجام اعمال تروریستی بکار گرفته می‌شود با سر و صورت ژولیده و در موقعیت‌های مختلف به چشم می‌خورند. نوع دوم آن کسانی‌اند که از شدت بی‌کسی و بی‌بضاعت بودن زیر سایه مافیای گدایی قرار می‌گیرند و برای این که بتوانند در مکان‌های مشخص گدایی نمایند نیاز به اجازه افراد بزرگ در این سیستم دارند. این طایفه بیشتر در موقعیت‌هایی قرار دارند که امکان به دست آوردن پول در آن بیشتر هست و با کار شیوه مختلف کار خود را انجام می‌دهند. به طور مثال یک تعداد از این گروه به خصوص زنان با لباس‌های مرتب و چهره‌های زیبا در کنار جاده‌های پر جنب و جوش می‌ایستند و افرادی را که سر و صورت پاک و منظم دارند و تصور می‌شود که اقتصاد خوب داشته باشد، با گفتن کلمه ببخشید به کنار می‌کشند و بهانه‌های مختلف می‌آورند، همانند این که «پول ما را کیسه بُرها زده‌اند و ما پول کرایه راه خود را نداریم، اگر شود کمک مان کنید». مردم ما از آنجا که به زنان احترام زیادی قایلند و به خود اجازه نمی‌دهند به یک زن بی‌بضاعت کمک نکنند، پول خوبی از ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی می‌پردازند و اگر زنانی با ظاهر آراسته باشند از ۳۰۰ تا ۵۰۰ افغانی نیز می‌دهند.
نوع دیگر از این افراد نیز اطفال و زنانی هستند که در شفاخانه‌ها فعالیت می‌کنند. این زنان همچنان با سرو صورت زیبا و آراسته با یک نسخه در دست مردان را شکار و فریب می‌دهند. به گونه‌ای که «مریضم در شفاخانه بوده و من پول دوا را ندارم» و یا این که «مرد من رفته خانه و نیاز به دوا دارم» به هزاران افغانی را در چند ساعت شام گیر آورده بر می‌گردند.
۲- گدایان عادی شهری: این گدایان نیز در شهر کابل بسیار به چشم می‌خورد، با این تفاوت که آن‌ها بر خلاف دسته‌های سابق که در بالا از آن‌ها ذکر کردیم ساکن یک محل بوده و بدون سر و صدا منتظرند که کی کمک می‌کند. این نوع گدا که احتمال استفاده از آن‌ها کمتر می‌رود، کمتر با گدایان سازمانی در ارتباط بوده و فقط به منظور برآوردن احتیاجات خود طالب کمک می‌شوند و معمولاً این افراد معلول یا کهن سال و در مواردی هم اطفال بی‌بضاعت هستند.
