گروه‌های تروریستی و روند صلح؛ زیر کاسه نیم کاسه است
مطمئناً این اتحادهای تاکتیکی حاکی از نشانه‌های خوبی برای توافق صلح با ایالات متحده امریکا و طالبان نیست آن هم توافقی که در آن طالبان به مبارزه علیه این شبکه‌های تروریستی تعهد سپرده‌اند
شبکه القاعده، شبکه حقانی، شاخه خراسان گروه داعش و لشکر طیبه چهار شبکه تروریستی با نام‌های مختلف با میکانیزم رفتاری متفاوت و با اهداف نسبتاً مشترک‌اند که مورد حمایت «آی اس آی» پاکستان قرار داشته و اخیراً به دستور این سازمان تغییر جهت داده، برخلاف گذشته که اهداف سازمان استخباراتی پاکستان و دیگر سازمان‌های استخباراتی منطقه و جهان را به گونه انفرادی تعقیب می‌کردند حال به طور غیر مستقیم زیر پرچم گروه طالبان به منظور تقویت جایگاه این گروه در پروسه صلح و بعد از آن برای دستیابی به اهداف مشترک فعالیت می‌کنند.
به طور مثال، تندروان شبکه حقانی به عنوان بازوی کشنده گروه طالبان که حدوداً ۲۰ درصد از جنگجویان گروه طالبان را تشکیل می‌دهند و سازمان استخباراتی پاکستان، مدت‌هاست معتقدند که هیچ دلیلی برای توقف جنگ یا پیگیری صلح وجود ندارد، بناءً از استراتژی فکری این شبکه معلوم می‌شود که کارش در حال حاضر که پروسه صلح در حالت تقویت است، ایجاد وحشت و انجام حملات ذهن نشین در افکار عامه است آن هم به گونه‌ای که اگر تلفات نظامی بیشتر در حملات آن‌ها وجود داشته باشد مسئولیت آنرا گروه طالبان به دوش می‌گیرند و شبکه حقانی دست داشتن خود را در آن حملات رد می‌کند و یا همین که گروه طالبان مسئولیت آن را بدوش گرفتند دیگر هیچ نوع پیام مبنی بر پذیرش و عدم پذیرش مسئولیت آن به نشر نمی‌رسد.
شبکه حقانی انجام این عملیات‌ها را با همکاری داعش، لشکر طیبه و شبکه القاعده به گونه‌ای که هر یک وظیفه مختص به خود را دارند، انجام می‌دهند و هر یک مطابق به دستور مرکز واحد تصمیم گیری و با توجه به استراتژی جدید ایتلافی خود مسئولیت انجام آن را بدوش می‌کشند.
شبکه حقانی در انجام حملات پیچیده مهارت دارد، اما به ندرت مسئولیت حمله‌ای تحت نام خود را به عهده می‌گیرد در عوض طالبان مسئولیت تقریباً تمامی حملاتی را که منجر به تلفات نظامیان شود، به عهده می‌گیرند؛ در حالی که شاخه خراسان داعش در این ایتلاف اغلب مسئولیت حملاتی را بر عهده می‌گیرد که غیر نظامیان در آن کشته می‌شوند.
داعش در این ایتلاف به عنوان سپر برای تندروان طالبان عمل می‌کند و طالبان با استفاده از این سپر اعمال کثیف خود را در زمینه مورد هدف قرار دادن غیرنظامیان به منبع خارجی یا داعشیان نسبت می‌دهند.
در واقع نمونه‌هایی وجود داشته/ دارد در حملات که همزمان در شهرها رخ داده است که شاخه خراسان داعش مسئولیت حمله به اهداف غیر نظامی و طالبان مسئولیت حمله به نیروها و نهادهای افغانستان را به عهده گرفته است، در حالی که حملات در یک روز انجام شده و احتمال وقوع آن از یک آدرس واحد به مراتب بالاتر است.
بدون تردید چنین ایتلافی به طور روز افزون موجب ایجاد تسهیلات برای رخدادهای درد سر ساز برای دولت افغانستان و ایالات متحده امریکا است و از طرف دیگر خلاف پیمان صلح ایالات متحده امریکا و طالبان می‌باشد.
البته نگرانی دیگر دخالت لشکر طیبه و شبکه القاعده در این ایتلاف است. شبکه لشکر طیبه پیش از آن که در عملیات‌ها به طور مستقیم دست داشته باشد، در تسهیل این عملیات‌ها دست بالا دارد، این شبکه از لحاظ تجهیزاتی و مالیاتی و آماده سازی افراد برای انجام حملات انتحاری در این ایتلاف کار می‌کند.
شبکه القاعده نیروی محرک دیگر است که با این شبکه‌ها و گروه طالبان همکاری‌های همه جانبه هم از لحاظ مالی، تجهیزاتی، آموزشی و برنامه ریزی دارد.
روابط شبکه القاعده کماکان با شبکه حقانی و گروه طالبان به مانند دهه ۱۹۹۰ است و بر خلاف توافقی که گروه طالبان با ایالات متحده بستند (قطع رابطه با شبکه‌های تروریستی به شمول القاعده)، عمل می‌کنند.
اما بر اساس گزارش سازمان ملل متحد در فبروری ۲۰۲۰ رهبران شبکه حقانی، گروه طالبان و القاعده با هم دیدارهایی کرده‌اند تا واحد جدید متشکل از ۲۰۰۰ جنگجوی مسلح با همکاری و تامین مالی القاعده برای دفاع از مواضع گروه طالبان ایجاد کنند.
با وجود توافقنامه امریکا با طالبان، القاعده همچنان قدرتش را با همکاری چند جانبه خود با طالبان افزایش داده و این گروه تروریستی با اتخاذ تصمیم به فعالیت در پناه طالبان به طور مؤثر خود را تغییر شکل داده و عمیقاً وارد صفوف طالبان شده است.
امروز القاعده در ۱۲ ولایت کشور زیر پرچم طالب اردوگاه دارد و ۶۰۰ مبارز این گروه در صفوف طالبان می‌جنگند.
مطمئناً این اتحادهای تاکتیکی حاکی از نشانه‌های خوبی برای توافق صلح با ایالات متحده امریکا و طالبان نیست آن هم توافقی که در آن طالبان به مبارزه علیه این شبکه‌های تروریستی تعهد سپرده‌اند.
با توجه به آنچه گفته آمدیم نیم کاسه‌ای زیر کاسه است.
یادداشت: آرای مطرح شده در این مقاله، مربوط به نویسنده بوده و خبرگزاری دید نظر مشخصی ندارد.
