یک پرسش ساده از مولوی صاحب هبت‌الله آخندزاده
جالب این است که رهبر گروه طالبان در روزهای عید برای مردم افغانستان پیام‌های عیدی صمیمانه می‌فرستد، اما بر عکس در روزهای عادی همین مردم را که مسلمان و متدین خطاب می‌کند در آتش انفجار و انتحار می‌سوزاند.
نفس کشیدن در هوای تازه و مطلوب صلح هرچند یک ساعت هم باشد خالی از لذت نخواهد بود، اما چه زیباست که ما هم به عنوان بندگان خدا و فرزندان آدم برای همیش از این نعمت بزرگ خداوند برخوردار گردیم و جنگ؛ این پدیده نامیمون را برای ابد از کشور ما برچیده بینیم.
طی ۱۹ سال گذشته، این دومین بار است که گروه طالبان تن به آتش‌بس سه روزه می‌دهند و مردم افغانستان نیز با گرمی زیاد از آن اسقبال می‌کنند که این استقبال مردمی نمایانگر عطش بی‌اندازه باشندگان این مرز و بوم به صلح و امنیت می‌باشد.
در کنار این، حکومت افغانستان نیز از جنگ بی‌امان در برابر گروه‌های مخالف خویش خسته شده و ممکن است که رهبران سیاسی از کشته و زخمی شدن مردم بیگناه و جوانان این خاک دل خوش ندارند و به همین دلیل خواستار قطع جنگ، برپایی آتش‌بس و آغاز مذاکرات صلح با گروه طالبان‌اند.
با آن که این گروه در بیش از یک و نیم دهه عامل بیشترین کشتار مردم بیگناه افغانستان بوده، اما مردم و حکومت افغانستان مکلف‌اند تا غرض جلوگیری از ادامه این فاجعه دست بکار شوند و نگذارند تا بیشتر از این، مادران این سرزمین در سوگ فرزندان شان بنشینند و کودکان این دیار نازنین به یاد پدران جوان شان اشک بریزند.
اعلام آتش‌بس در رزوهای عید رمضان از سوی دو طرف یک امر معقول و پسندیده بود که استقبال گرم مردم از این آتش‌بس خیلی‌ها کوتاه مدت نمایانگر این ادعایم است.
همزمان با این، دیده شد که حکومت نیز به عنوان نماینده مردم افغانستان در بیرون از کشور و مسئول حفظ مال، جان و امنیت مردم افغانستان در داخل کشور، در برابر این اقدام خیر گروه طالبان آرام ننشست و رییس جمهور غنی در یک نشست خبری فرمان رهایی ۲۰۰۰ زندانی دیگر طالب را صادر نمود؛ اقدامی که در واقع نشاندهنده حسن نیت حکومت و نرمش دولتمردان به خاطر استقرار صلح و آتش‌بس می‌باشد.
من با وجود این که به عنوان یک شهروند شاهد هزاران جنایت گروه طالبان بوده‌ام و آنعده افراد این گروه که در بند حکومت‌اند، به هیچ وجه فرشته تشریف ندارند و دست شان به خون ملت آلوده و سر شان در اطاعت از پاکستان سفید شده است، طرفدار رهایی این جانیان نیستم و احساس می‌کنم که بیشتر شما خوانندگان این نوشتار با من موافقید، اما این را نیز درک می‌کنم که در شرایط کنونی تنها راه برای برون‌رفت از این بُن‌بست رهایی زندانیان این گروه به عنوان نشان دادن حسن نیت بوده می‌تواند؛ زیرا در غیر آن اعتماد سازی میان دو طرف دشوارتر از این خواهد بود و در کنار آن ادامه وضع موجود سبب کشتار بیشتر هموطنان و ویرانی بیشتر کشور خواهد شد.
اما جالب این است که رهبر گروه طالبان در روزهای عید برای مردم افغانستان پیام‌های عیدی صمیمانه می‌فرستد، اما بر عکس در روزهای عادی همین مردم را که مسلمان و متدین خطاب می‌کند در آتش انفجار و انتحار می‌سوزاند.
پرسش من از مولوی صاحب هبت‌الله به عنوان یک باشنده کشور این است که آیا کشتار مسلمانان بیگناه که افراد شما در ۳۵۹ روز سال آن را انجام می‌دهند جواز دارد و خداوند در روز جزا حساب آن را از شما به عنوان فرمانده شان نخواهد پرسید؟ پس بناءً تا ناوقت نشده بیا و به صدای هموطنان مسلمانت، نه صدای حکومت افغانستان گوش بده و دست از آزار، اذیت و کشتار ما بردار و عملکرد «یک بام و دو هوا» را کنار بگذار!
(از سلسله مقالات و مطالب وارده به ایمیل خبرگزاری دید)
