خبرگزاری دید: نافرمانی در سیستم حکومت طالبان عواقب بسیار بدی در پی دارد و اغلب فرد خاطی تا مرز از دست دادن جانش پیش می رود. این قضیه در مورد اقدام فردی که به عنوان عضوی از هیئت طالبان در همایش بین المللی وحدت اسلامی در تهران شرکت کرده بود نیز صدق می کند؛ نماینده طالب به محض شنیدن صدای موسیقی بر جای خود میخکوب و شوکه می شود که چه کند، از دیگران تقلید کند و بایستد یا به حکم رهبرشان عمل کند.
در سی و هشتمین همایش بین المللی وحدت اسلامی در تهران، پایتخت ایران، یکی از شرکت کنندگان هیئت حکومت سرپرست هنگام پخش سرود ملی ایران برخلاف دیگر مهمانان و شرکت کنندگان به احترام سرود ملی کشور میزبان این همایش از جای خود بر نخاست.
این اقدام عضو هیئت حکومت سرپرست در ادامه اعتراض جمهوری اسلامی ایران را به دنبال داشت و سفیر طالبان در سفارت افغانستان در تهران از سوی وزارت خارجه کشور میزبان فرا خوانده شد.
طالبان در اقدامی مشابه چند روز پیش نیز هنگام پخش سرود ملی پاکستان در یک مراسم رسمی از جای خود بلند نشدند و خشم مقامات پاکستانی را برانگیختند.
واکاوی اقدام صورت گرفته از سوی نماینده طالبان در یک رویداد کلان سیاسی در تهران بیانگر عدم آشنایی این گروه به عرف سیاسی حاکم در دنیا، حین مراسمات رسمی می‌باشد و معذرت خواهی طالبان نیز عذر بدتر از گناه . گرچه در روز بعد و با احضار سفیر حکومت سرپرست به مقر وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و عذر خواهی، تمامی هیئت حکومت سرپرست در آغاز مراسم به احترام سرود ملی ایران از جای خود برخاستند.
طالبان اصولا یک گروه به شدت ایدئولوژیک می باشد و همین مساله ارتباط آنها با دنیا را دچار مشکل کرده است. طالبانی که طی سال‌های متمادی گذشته، جنگجویان خود را به شوق جهاد علیه کفار روانه میدان جنگ در افغانستان کرده بودند هیچگاه فرصت آموزش پیدا نکردند. به صورت ساده اگر بخواهیم بگوییم طالبان اصولا برای جنگ ساخته ساخته و پرداخته شده که با تسلط دوباره بر افغانستان و وارد شدن به صحنه قدرت شوکه شدند.
از سویی هم سلسله مراتب قدرت طالبان خیلی ساده و قبیله‌ای است که در آن رهبرشان اغلب به صورت مستقیم دیگر اعضای عالی رتبه را به یک مهمانی دعوت می کند، همه دور تا دور یک اتاق کلان می نشینند و پس از کسب تکلیف مرخص می شوند.
طالبان که اکنون سه سال از تسلط دوباره شان بر افغانستان می گذرد هنوز آداب سیاسی ساده را یاد نگرفته‌اند چه برسد به عرف سیاسی بین المللی.
نکته دیگر عدم یک ذهن تحلیلگر در نزد طالبان است. بر اساس ایدئولوژی طالبانی که از قرائت کورکورانه شان از اسلام نشات می گیرد موسیقی حرام است. در ذهن تک تک جنگجویان و مقامات طالبان این جمله طوری حک شده که جایی برای تحلیل مکانی و زمانی باقی نگذاشته است. طالبان بر اساس همین تفکر عصر حجری حتی سرود ملی افغانستان را نیز حذف کرده‌اند و در حال حاضر در مراسمات رسمی داخلی اصلا سرودی پخش نمی شود.
همچنین نافرمانی در سیستم طالبان عواقب بسیار بدی در پی دارد و اغلب فرد خاطی تا مرز از دست دادن جانش پیش می رود. این قضیه در مورد اقدام فردی که به عنوان عضوی از هیئت طالبان در همایش بین المللی وحدت اسلامی در تهران شرکت کرده بود نیز صدق می کند؛ نماینده طالب به محض شنیدن صدای موسیقی بر جای خود میخکوب و شوکه می شود که چه کند، از دیگران تقلید کند و بایستد یا به حکم رهبرشان عمل کند.
براین اساس در حال حاضر عیب گرفتن از رفتارهای سیاسی طالبان در حقیقت توهین به خود است. طول می کشد تا طالبان برای حکومتداری آماده و پرداخته شوند و شاید هم عمرشان به این یادگیری کفاف ندهد.
طالبان اکنون در سیاست و محافل سیاسی به کودکی می ماند که نیازمند یادگیری ست و اتفاقا کودک، اجباریست که خیلی هم از امر و نهی خوشش نمی آید. کسی از کودک انتظار رفتار رسمی و اخلاقی درست ندارد و در صورت اشتباه نیز کسی به دنبال دلیل از سوی کودک نمی گردد. این اشتباهات طالبان در حقیقت اشتباه نیست نشانه‌های یادگیری است.
نویسنده: حفیظ‌الله رجبی – خبرگزاری دید
