نویسنده: حفیظالله رجبی _ خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: نباید فراموش کرد تزریق پول به افغانستان در دورههای مختلف به شمول زمان محاهدین، دولتهای جمهوری پیشین و همینطور با حاکمیت امارت اسلامی در شرایط کنونی در اصل ابزار آمریکا برای گسترش فساد و در ادامه استفاده نرم افزاری از فساد برای ضربه زدن به افغانستان و تسهیل تغییرات دلخواه خود بوده است.
رابطه افغانستان و ایالات متحده امریکا از همان ابتدای تشکیل نظام سیاسی جدید در افغانستان در سال دو هزار و یک میلادی گرفته تا حال حاضر که کشور تحت کنترل طالبان قرار دارد، همواره رابطهای از نوع رابطه «ارباب ، رعیتی» بوده است که در آن طرف افغانستان اهرم فشاری برای متعادل سازی شرایط مذاکره نداشته است.
به عبارت ساده این نوع رابطه از ویژگیهای اصلی استعمارگران، سوای از نام کشور استعمارگر میباشد.
آمریکا از همان ابتدای حمله به افغانستان، تشکیل کنفرانس بن برای تصمیم در مورد آینده افغانستان و در ادامه در مذاکرات صلح دوحه قطر در اهدافی از پیش تعیین شده به افغانستان به چشم یک زمین بازی نگاه کرده است و این سیاست همچنان ادامه خواهد داشت.
در این راستا تفاوتی ندارد در امریکا چه کسی ريیسجمهور یا در افغانستان چه کسی بر سر قدرت باشد.
اینکه عدهای با انتخاب دوباره ترامپ به عنوان رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا از شادی در پوست خود نگنجیدند و ابراز امیدواری کردند ترامپ بتواند فشار لازم بر طالبان برای ایجاد تغییر در رویه سیاسی این گروه را وارد کند؛ براساس پیش بینیها، ترامپ حتی اگر کمکهای مالی کلان هفتهوار آمریکا به طالبان را قطع کند، باز هم در سرنوشت چهرههای سیاسی پیشین که اکنون به دنبال باز پسگیری جایگاههای از دست رفته خود در قدرت میباشند، تغییری ایجاد نخواهد شد چراکه منافع امروز امریکا با ابزاری دیکر تأمین میشود.
اینکه سیگار(بازرس ویژه ایالات متحده برای بازرسی افغانستان) در گزارش به اصلاح انتقادی خود از تحویل کمک مالی سه میلیارد دالری امریکا به طالبان از آگوست دو هزار و بیست و یک تا پایان دو هزار و بیست و چهار ابراز نگرانی می کند یا «تیم برچت»، نماینده کانگرس امربکا، به تازکی طرح «جلوگیری از دسترسی هراسافکنان به پول مالیات دهندگان امریکایی» را ارائه کرده هیچ یک قرار نیست به نفع افغانستان و مردم مظلومش که اکنون در فقر می سوزند، تمام شود.
اگر پولی به حکومت سرپرست طالبان داده شده بدون شک در راستای منافع امریکا بوده همانطور که در دولتهای پیشین نیز، پولهای هنگفت به افغانستان سرازیر شد و زمینه فساد گسترده و در نهایت نابودی را در افغانستان فراهم کرد.
اینکه در طرح پیشنهادی تاکید شده «وزارت خارجه امریکا با اتخاذ سیاستهای خاص تضمین دهد کمک خارجی برای طالبان ارسال نشود، گزارش در مورد عدم استفاده طالبان از پولهای ارسال شده به افغانستان الزامی شود و در نهایت صندوق امانی و بانک مرکزی افغانستان بررسی شود» هیچ یک برای مردم افغانستان دلخوش کننده نخواهد بود.
در این راستا نباید فراموش کرد تزریق پول به افغانستان در دورههای مختلف به شمول زمان محاهدین، دولتهای جمهوری پیشین و همین طور به طالبان در شرایط کنونی در اصل ابزار امریکا برای کسترش فساد و در ادامه استفاده نرم افزاری از فساد برای ضربه زدن به افغانستان و تسهیل تغییرات دلخواه خود بوده است.
بنابراین، حتی اکر ترامپ کمکهای آمریکا به افغاتستان که در پوشش کمکهای بشر دوستانه و از کانال سازمان ملل پرداخت میشود را قطع کند، باز هم نباید اشتباه گذشته را تکرار کرد و روی امریکا برای کمک به بهبود اوضاع در افغانستان حساب کرد.
سناریوهای امریکا برای کتمان حقایق در افغانستان در هر دورهای با ابزاری متفاوت احرا شده است؛ حقیقت استفاده ابزاری از تروریزم در افغانستان است، تروریزمی که ساخته و پرداخته خود امریکاست.
