نسخه‌سیاف؛ دور باطل
خبرگزاری دید: تشکیل شورای حل و عقد فقط از زاویه دین به مشکل افغانستان نگاه کرده برچسب عدم تطبیق درست شریعت را بر طالبان می‌چسپاند در حالیکه نیاز فوری امروز افغانستان تفاهم روی تقسیم قدرت می‌باشد، مساله‌یی که حتی از درون خود طالبان را نیز تهدید می‌کند.
عبدالرب رسول سیاف از جمله رهبران جهادی سرشناس در افغانستان است که در قضایای جنگ و صلح کشور در ادوار مختلف از تشکیل دولت مجاهدین گرفته تا نظام جدید سیاسی پیشین نقش کلیدی داشته است. این رهبر جهادی در سفر اخیرش به جمهوری اسلامی ایران در مصاحبه با یک رسانه ایرانی در مورد راهکار برون رفت افغانستان تحت کنترل طالبان از بحران کنونی، تشکیل شورای “حل و عقد” را به طالبان پیشنهاد داده است.
سیاف تأکید کرد نمایندگان واقعی اقوام و اقشار مختلف مردم افغانستان باید در این شورا عضویت داشته باشند.
سیاف اما در حالی این راهکار را ارائه نمود که ناکارآمدی تشکیل شورای اهل “حل و عقد” قبلا در زمان مجاهدین ثابت است.
از یک سو تشکیل چنین شورایی به نوعی در تضاد با انتخابات سراسری می‌باشد؛ طالبان امروز با مشکل مشروعیت داخلی و بین‌المللی روبرو هستند و تشکیل شورای حل و عقد که بر اساس سابقه تشکیل آن در گذشته عمدتا با حضور علمای دینی معنا پیدا می‌کند، به احتمال زیاد با موافقت سهامداران خارجی جنگ و صلح در افغانستان روبرو خواهد شد.
براساس گزارشات و مستندات موجود که بارها و بارها از سوی کارشناسان امر تکرار شده، آمریکا امروز نیز مثل دیروز تلاش می کند که نقش بازیگر اصلی در قضیه جنگ و صلح افغانستان را داشته باشد و پر روشن است که آمریکا به دنبال حل بحران در افغانستان نیست.
از سوی دیگر، برخلاف اظهارات آقای سیاف، مشکل اصلی کنونی در افغانستان تحت کنترل طالبان، مشکل شریعت و دینداری نیست؛ مشکل اصلی، امتناع و بی‌میلی نسبت به تشکیل یک دولت همه شمول است.
تشکیل شورای حل و عقد فقط از زاویه دین به مشکل افغانستان نگاه کرده برچسب عدم تطبیق درست شریعت را بر طالبان می‌چسپاند در حالیکه نیاز فوری امروز افغانستان تفاهم روی تقسیم قدرت می‌باشد، مساله‌یی که حتی از درون خود طالبان را نیز تهدید می‌کند.
دلیل دیگر ناکارآمدی طرح پیشنهادی سیاف، تعریف و تمجید یک طرفه وی از رهبران جهادی‌ست: آقای سیاف با لحنی قاطع رهبران جهادی را پیشرو در دفاع از افغانستان توصیف نمود در حالیکه واقعیت میدانی چیز دیگری بود؛ رهبران جهادی در زمانیکه افغانستان در خون می‌غلطید، خود دچار جنگ قدرت بودند و یکی علیه دیگری حکم تکفیر صادر می کرد.
براساس شواهد و مستندات موجود در حقانیت جهاد اسلامی مردم افغانستان هیچ شک و تردیدی وجود ندارد و تاریخ هیچگاه شهامت‌ها و دلاوری‌های مجاهدین راستین جهاد افغانستان را فراموش نمی‌کند همان‌گونه که مردم افغانستان تاریخ سیاهی که از سوی رهبرنماهای جهادی در زمان جنگ‌های داخلی رقم خورد را نیز نمی‌توانند نادیده بگیرند.
مادامیکه دامن رهبرنماهای جهادی به لکه قدرت‌طلبی آغشته باشد، مردم نیز به رهبری جامعه از سوی آنها اعتقادی نخواهند داشت.
رهبرنماهای جهادی که هنوز اشتباهات گذشته خود را نپذیرفته‌اند و همچنان خود را در موضع رهبری جامعه می‌دانند بدون شک نمی‌توانند یک بار دیگر اعتماد مردم را به دست بیاورند.
جناب سیاف به گونه‌ای از نقش مثبت رهبرنماهای جهادی در دوران سیاسی تازه بعد از سال دو هزار و یک میلادی در افغانستان سخن گفت که انگار فراموش کرده چه توان و انرژی و امکاناتی صرف شد تا حرص و طمع قدرت در رهبرنماهای جهادی تا حدی کنترل شود، این در حالی بود که این عالی جنابان می توانستند در افغانستان تحت اشغال آمریکا و ناتو به مراتب بهتر عمل کنند و در دام تطمیع و تمویل خارجی‌ها نیفتند.
جناب سیاف که مجاهدین را مدافعان اصلی دفاع از افغانستان می‌داند تا این بخش جمله درست گفته است اما جا داشت از بخش سوء رهبری در جهاد نیز سخن به میان می‌آورد.
در بحبوحه نیاز افغانستان به استقلال در بخش‌های مختلف و وابستگی کامل دولت های پیشین به آمریکا و غرب چرا رهبران جهادی دست به اقدام خاصی نزدند؟
به هر صورت در موثر نبودن طرح پیشنهادی سیاف برای حل بحران کنونی در افغانستان علاوه بر دلایل فوق باید گفت تا زمانیکه افغانستان از دخالت‌های خارجی رها نشود، نمی‌توان به صلح امیدی داشت.
وابستگی خارجی چه از نوع جمهوری، چه امارتی و چه جهادی باشد مطرود است؛ افغانستان و مردمش برای دستیابی به صلح به سیاست محکم و روشن همکاری منطقه‌ای و البته بین‌المللی نیاز دارد به شرطی که در معادله‌ی دو مجهولی برد برد قرار گیرد و بوی اشغال و وابستگی ندهد.
نویسنده: حفیظ‌الله رجبی – خبرگزاری دید