۹ حوت؛ روز سرباز و ضرورت حمایت از قوای مسلح کشور

همه به یاد داریم که «شهید سید بسام پاچا» افسر پولیس ملی در ماه عقرب سال ۹۶ با در آغوش گرفتن عامل انتحاری، خودش را فدا کرد تا مردم آسیب نبینند.

۹ حوت مصادف است با روز سرباز و حمایت از نیروهای مسلح کشور، در این روز مردم و نهادهای مدنی با دسته‌های گل از نیروهای مسلح کشور در ارگان‌های ارتش ملی، پولیس ملی و قطعات امنیت ملی کشور تجلیل و قدردانی می‌کنند.
هرچند سربازان کشور با توجه به جنگ علیه تروریزم و بی‌مهری‌های سیاسی در گذشته و اکنون مواجه هستند و بودند، ولی به رغم تمام این بی‌مهری‌ها با خون خویش از امنیت، تمامیت ارضی، نوامیس ملی و نظام سیاسی دفاع کرده و نگذاشتند که این وطن بار دیگر به لانه تروریزم جهانی و همکاران متحجر داخلی شان مبدل شود.
جنگ در بدل معاش:
گاهی مطرح شده که نیروهای امنیتی افغانستان به خاطر پولی که هرماه دریافت می‌کنند، در صفوف جنگ قرار گرفته و می‌جنگند. ولی این حرف از ریشه و اساس غیر منطقی، یاوه سرایی و به قول معروف« حرف مفت» است.
هیچ آدم عاقلی حاضر نیست که در بدل دریافت مثلاً ۱۵ هزار افغانی که مبلغی در حدود ۲۰۰ دالر امریکایی می‌شود، جان خود را به خطر انداخته و زیر باران گلوله برود.
همه به یاد داریم سربازانی را که با در بغل گرفتن افراد انتحاری جان خویش را قربان کرده‌اند تا به مردم ملکی آسیب نرسد. آیا کسی حاضر می‌شود به خاطر پول این کار را بکند؟
همه به یاد داریم که «شهید سید بسام پاچا» افسر پولیس ملی در ماه عقرب سال ۹۶ با در آغوش گرفتن عامل انتحاری، خودش را فدا کرد تا مردم آسیب نبینند.
پس نیروهای مسلح افغانستان « ملی » است و برای مام میهن می‌جنگند نه برای پولی که ماهوار دریافت می‌کنند.
تلفات و شهدای نیروهای امنیتی:
محمد اشرف غنی در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت که تنها در زمان حکومت او ۴۵ هزار سرباز قربانی شده است.
با یک حساب سرانگشتی، می‌توان نتیجه گرفت که در نزدیک به دو دهه گذشته، دست کم بیش از ۲۰۰هزار سرباز نیروهای مسلح قربانی مبارزه علیه تروریزم و جریان‌های متحجر داخلی شده اند.
مبارزه با تروریزم:
قوای مسلح افغانستان تنها نیروی موجوده در جهان است که مستقیماً در خط اول نبرد با تروریزم قرار داشته و روزانه صدا عضو آن قربانی می‌شود. هرچند این نیروی استوار و ملی گاهی ناگزیر به پذیرفتن شکست در برابر تروریستان شده است، ولی در حالت کلی دیده می‌شود که گروه‌های مخالف مسلح دولت در هیچ ولسوالی کشور حکمرانی نداشته و تنها در نقاط دور دست به مانور می‌پردازند. این نیروی عظیم مسلح کشور توانسته به خوبی از عهده مبارزه با تروریزم بین‌المللی بیرون شده و با قامت استوار بایستد.
بی‌مهری های سیاسی در برابر قوای مسلح:
با کمی تامل می‌توان نتیجه گرفت که شکست‌های مقطعی قوای مسلح در برابر مخالفان مسلح دولت و تلفات بلند آنان نه از ناتوانی که از بی‌مهری و عدم تدبر سیاسی دولتمردان ناشی می‌شود و شده است.
برادر خواندن تروریستان، عدم توجه به سربازان در حال محاصره، عدم حمایت لوجیستیکی به موقع و در بعضی موارد معامله‌های سیاسی باعث افزایش تلفات و قربانی شدن آنان شده است.
از جانب دیگر برادر خواندن ماشین جنگی که عملاً هر روز سربازان قوای مسلح را سلاخی کرده و می‌کشد باعث دلزدگی و ضعف مورال آنان شده و در برخی مواقع سبب بی‌باوری قوای مسلح به روند سیاسی می‌شود.
در گذشته تجربه داریم که برادر خواندن طالبان از سوی حامد کرزی چه تبعات بدی برای نیروهای مسلح ملی داشت.
ضرورت حمایت از قوای مسلح کشور:
نیروهای مسلح ما یگانه نیرو و عامل بازدارنده در برابر تروریزم، ناامنی و سبوتاژ امنیت ملی کشور است. تمامیت ارضی، نوامیس ملی و جان شهروندان کشور به وجود و قربانی‌های آنان بستگی دارد. پس نیاز است که از این نیروی پر افتخار به تمام جان و توان حمایت کرده و نگذاریم که با چند معادله و بازی زبانی سیاسی این ستون اصلی موجودیت کشور سبوتاژ شود.
ملت افغانستان هرچند نشان داده که در کنار نیروهای مسلح ایستاده است، ولی باید بیشتر هوشیار بود و نگذاشت که نیروهای مسلح ما قربانی تمایلات، برنامه‌ها، اغراض منطقه‌ای و جاسوسی حلقات خاص شود.
نهم حوت، روز سرباز مبارک!