تظاهرات یک حق است و توهین به مرجعیت یک جنایت!
از جمله حقوق آزادی‌های اساسی که قانون اساسی افغانستان در فصل دوم برای اتباع کشور به رسمیت شناخته است، آزادی اجتماعات برای خواسته‌های سیاسی و اجتماعی است که مانند سایر آزادی‌ها و حقوق فردی محترم بوده، ولی مرز آن، حقوق و آزادی‌های دیگران است؛ بنا براین، هیچ‌کسی حق ندارد در پناه حقوق و آزادی‌های فردی خویش به دیگران ضرر برساند و یا توهین کند.
تظاهرات و اجتماعات مدنی برای حمایت از حقوق ملی راجع به آب‌های ملی و استفاده از آن‌ها حق تمام شهروندان کشور است و لزوماً به معنای دشمنی با مقدسات ایران نباید باشد، بنابر این، تظاهراتی که توسط افراد معلوم‌الحالی چون نجیب‌الله کابلی به راه انداخته شد و در آن به جای ابراز خواسته‌های مدنی به مرجعیت دینی شیعه توهین گردید، در حقیقت سوء استفاده از حقوق فردی و سیاسی‌کردن خواسته‌های مدنی است که عوامل اجنبی به منظور راه‌اندازی فتنه و دامن‌زدن به تفرقه مطرح می‌کنند.
در فقه شیعه و سنی مرجعیت دینی در احکام فقهی پدیده‌ای است که مرز نمی‌شناسد و مانند مرجعیت علمی در علوم ساینس که نتایج یافته‌های آن از مرزهای جغرافیایی فراتر می‌رود و به میراث مشترک بشریت تبدیل می‌شود. مرجعیت دینی نیز از این قبیل است و آخرین نظریه‌پردازی فقهی در مورد آخرین مسایل جدید را باید از متخصص‌ترین فقیه اخذ کرد. این موضوع در نزد شیعه اهمیت بیش‌تری می‌یابد. امام خمینی علاوه بر این‌که یکی از مراجع تقلید بزرگ جهان تشیع است، الگو و نمونه پاکی نفس، اخلاق، ساده‌زیستی، شجاعت، شهامت علیه قدرت‌های جهانی و دفاع از مسلمانان و ستم‌دیدگان جهان به شمار می‌رود .
بی‌جهت نیست که رهبر حزب کمونیست ویتنام باری گفته بود:« من امام خمینی را ستایش و احترام می‌کنم، اگرچه او ایده‌‌آلیست و من ماتریالیست هستم، زیرا او توانست نود و هشت درصد مردمش را در صحنه بکشاند.»
امام خمینی در سال شصت و هشت وفات کرد وهیچ میراث شخصی از خود به جای نگذاشت و دوازده میلیون انسان در تشییع جناره با او خدا حافظی کردند. اینک مسلمانان و آزادی‌خواهان جهان به او احترام می‌گذارند، و اما امریکا و اسراییل و سازمان‌ها و افراد وابسته به آن‌ها، به امام خمینی توهین می‌کنند که این از جایگاه و منزلت معنوی و اجتماعی آن بزرگ‌مرد عالم اسلام در عصر حاضر و نقش تاریخی او نمی‌کاهد.
به نظر می‌رسد گروه‌های تندرو و افراطی در افغانستان از هر دو گروه مذهبی( شیعه و سنی) از مدت‌ها بدین‌سو در پی ایجاد فتنه و نزاع مذهبی است که این عناصر به بهانه‌ی مسایل خُرد و ریز ملی و یا منطقه‌ای، در تلاش‌اند افکار عمومی را به سمت تنش مذهبی بکشانند تا با استفاده ازین بلوا، هم کشمکش‌های مذهبی را در کشور ایجاد کنند و هم توجه باداران خارجی را جلب کنند.
تظاهرات عده‌ای در کابل که با شعارهای ضدایرانی همراه بود و در آن به چهره‌های مذهبی اهل تشیع نیز توهین گردید، بیانگر رفتار ناشیانه جمعی تندروان معلوم‌الحال است که پیش ازین نیز به چنین اقدامات جهت‌دار و مرموز دست زده بودند.
داکتر عدالتخواه- خبرگزاری دید
