در حالی که ایالات متحده و دولت افغانستان در مورد روند پیشرو بیانیه میدهند، طالبان سکوت نگرانکنندهای اختیار کردهاند. شماری زیاد پیشبینی میکنند که این سکوت و بیتفاوتی تا زمانی که تمام نیروهای امریکایی یا بخش قابل توجه آنها از این کشور بیرون شوند، حفظ خواهد شد
همزمان با اعلان جنرال اسکات میلر فرمانده عمومی نیروهای خارجی در افغانستان مبنی بر این که گامها برای خروج رسمی نظامیان تا ۱۱ سپتمبر آغاز شده است، طالبان حملهای را در ولایت لوگر راهاندازی کردند. با حمله این گروه بر معدن مس این ولایت که در نتیجه آن دستکم ۱۲ پولیس جان باختند، این سئوال مطرح میشود که برنامه صلح چیست و آینده افغانستان چه خواهد شد؟
هرچند ایالات متحده گفته است که خروج نیروها تأثیری بر ظرفیت پاسخ به تهدیدات نخواهد گذاشت، اما با آغاز تخلیه پایگاهها در سراسر افغانستان، توازن و تعادل احتمالاً به نفع طالبان تغییر میکند. این که نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان تا حد زیادی به نظامیان و تجهیزات خارجی متکی هستند، از کسی پوشیده نیست. ایالات متحده پایگاهها و تجهیزات را به نظامیان افغانستان تحویل میدهند، اما روشن نیست که اگر طالبان نیروهای امنیتی افغانستان را در سراسر این کشور به چالش بکشند، آیا این پشتیبانی به تنهایی علیه موج جنگجویان این گروه کافی خواهد بود یا خیر.
با این وجود، به نظر میرسد که برنامه صلح افغانستان از بین رفته است. در حالی که ایالات متحده و دولت افغانستان در مورد روند پیشرو بیانیه میدهند، طالبان سکوت نگرانکنندهای اختیار کردهاند. شماری زیاد پیشبینی میکنند که این سکوت و بیتفاوتی تا زمانی که تمام نیروهای امریکایی یا بخش قابل توجه آنها از این کشور بیرون شوند، حفظ خواهد شد.
با توجه به این، طالبان به فشارها علیه نیروهای امنیتی افغانستان ادامه خواهد داد تا سرانجام کابل را تصرف کنند. این امر به آنها این امکان را خواهد داد تا قوانین و آینده افغانستان را به هر روشی که صلاح بدانند، تغییر دهد.
سیاستگذاران ایالات متحده نیز باید این را ببینند. اگرچه قضاوت بر بنیاد بیانیهها دستیابی به اهداف را در افغانستان بیان میکند؛ یعنی شکست القاعده به عنوان موفقیت در حالی که از بین بردن طالبان به نظر میرسد هدف (یا حتی یک احتمال) نبوده است. با گذشت دو دهه تحولات در افغانستان، ما دوباره برگشتیم سر جای اول خود و هر نوع خشونت زمینه بیشتری به طالبان برای رقایت فراهم میکند.